Prateći duhovne puteve Stare Hercegovine, članovi hora Sabornog hrama u Trebinju „Sveta Anastasija Srpska“ posjetili su više manastira u Crnoj Gori, kao i Saborni hram Hristovog Vaskrsenja u Podgorici, gdje su se, u kripti hrama, poklonili grobu blaženopočivšeg Mitropolita Amfilohija.
Utiske sa putovanja zabilježila je Milica Makitan, a prenosi Eparhija ZHiP:
Prateći duhovne puteve Stare Hercegovine, mi, članovi hora „Sveta Anastasija Srpska“ posjetili smo bisere manastirskog života u Crnoj Gori: Župu Nikšićku, Ždrebaonik i Ostrog, te Saborni hram Hristovog Vaskrsenja u Podgorici.
Na poziv sestrinstva iz manastira Župe Nikšićke, zajedno sa sestrama smo pojale na liturgiji, koju je služio otac Nikola Janković iz Trebinja. Po otpustu, otac Nikola se zahvalio igumaniji i sestrama na pozivu i gostoprimstvu koje su nam ukazale. Nakon toga smo obišli manastirski kompleks, a od monahinja smo na poklon dobili krstiće, ikone i brojanice, kao uspomenu i lijepo sjećanje na velikodušnost kojom su nas dočekale, ispratile, ali i pozvale da ih ponovo posjetimo.
Potom smo se uputili ka Podgorici, svrativši tom prilikom i u manastir Ždrebaonik, gdje počivaju mošti Svetog Arsenija Sremca, nasljednika Svetog Save na tronu arhiepsikopa srpskog. Poklonili smo se moštima i otpjevali par pjesama u manastirskom konaku, na radost sestara iz manastira, koje su nas s ljubavlju dočekale u ugostile.
Stigavši u Podgoricu, došli smo u Saborni hram Hristovog Vaskrsenja, gdje smo se upoznali sa istorijom hrama i duhovnog života Podgorice. Najveći utisak na članove hora ostavio je pomen koji je otac Nikola služio na grobu blaženopočivšeg mitropolita Amfilohija, u kripti hrama. Mnogi od nas nisu krili emocije i na neki čudesan način smo se sabrali, posmatrajući fresku upokojenja mitropolita Amfilohija i na njoj drago lice našeg blaženopočivšeg vladike Atanasija.
U povratku smo posjetili i manastir Ostrog, gdje smo stigli upravo u vrijeme kada se nad kivotom čitao akatist Svetom Vasiliju, pa smo imali priliku da pojemo u Crkvi Vavedenja, u kojoj počivaju mošti svetitelja. U manastiru smo ostali do sumraka, uživajući u posebnoj atmosferi zalaska sunca, pjesme, molitve i mira koji vlada pod ostroškim gredama.
