Istoričar i dugogodišnji saradnik Radio Svetigore Predrag Peđa Vukić (1966-2019), upokojio se u Gospodu na današnji dan, 24. jula, 2019. godine u manastiru Ostrog. Sahranjen je na praznik Ikone Bogorodice Trojeručice, gdje je po sopstvenoj želji a sa blagoslovom Mitropolita crnogorsko-primorskog i igumana ostroškog g. Amfilohija i sahranjen. Zaupokojenu Liturgiju i opijelo služio je Mitropolit Amfilohije koji je kazao da je profesor Predrag ostao vjeran Hristu Bogu hodeći, još ovdje na zemlji, Njime kao putem koji vodi u život vječni i sve što je radio podređivao je toj i takvoj vjeri: „Slušao je Hristovu riječ, vjerovao u Njega i u Onoga koji Ga je poslao, zato zadobija vječni život u Bogu – život vječnoga i neprolaznoga Carstva Božijega.”
Predrag Vukić, jedan od najboljih poznavalaca arhivske građe Crne Gore, rođen je na Cetinju 9. juna 1966. godine, gdje je završio osnovnu i srednju školu. Filozofski fakultet, odsjek istorija, u Beogradu upisao je 1985. a završio u jesen 1989. godine.
Na Cetinju je živio, radio i stvarao do svog upokojenja. U Državnom arhivu Crne Gore radio je od aprila 1990. godine kao stalno zaposlen.
Saradnik je Radio Svetigore od samog osnivanja. Autor je više emisija: „Istorija Crkve u Crnoj Gori“, „Sveti Petar Cetinjski i njegovo doba“, „Kroz stare spise“, Uspomene Serafima Kašića“, „O Svetom Jovanu Vladimiru“, „Cetinjski manastir kroz istoruju“….
Stručna javnost će ga pamtiti po knjigama sa istorijskom tematikom: „Srpstvo u Crnoj Gori“ „Ljetopisi osnovnih škola u Knjaževini Crnoj Gori”, „Hram Svetog apostola Mateja na Vilusima”, „Migraciona strujanja iz Golije krajem 19. i početkom 20. vijeka” i i drugima. Priredio je knjige „Uspomene arhimandrita ostroškog Serafima Kašića”.
Autor je i knjiga „Mitropolija crnogorsko-primorska na raspeću istorije”, „Politika kao vrelo narodnog duha“, „Iz glave cijela naroda”, „Bibliografija radova Državnog arhiva“; priređivač je zaboravljenog rukopisa ,,Mitropolit Mitrofan Ban” i „Životopis Svetog Petra Cetinjskog”. Predrag Vukić autor je knjiga poezije: „Čekajući Hrista” „Glas moje duše”, „Gospode, u srcu te nosim”, „Pjevajmo Gospodu”.
Večnaja pamjat i Carstvo nebesko našem bratu Predragu!
„Blažen je put kojim danas ideš dušo, jer ti je pripremljeno mjesto pokoja – Ovim riječima ispraćamo one koji iz ovog prolaznog svijeta odlaze na vječni put, Božiji put, put kojim ide svako stvorenje, put koji je naš brat Predrag Peđa izabrao i ranije. Izabrao je kao mjeru svoga života i u vremenu i u vječnosti Onoga koji je put, istina i život, Hrista Boga našega. Predrag je među raznim putljagama, puteljcima i raspućima kojima mnogi od nas hodimo po ovoj zemlji, izabrao jedini, istinski i pravi put. Vjeri u Hrista Boga i u vječno Carstvo nebesko naučila ga je njegova majka, a istorijskoj nauci ga je naučio njegov otac. Istorija kojom se on bavio nije bila mrtva istorija, nego život. Njegova istorija i bavljenje istorijom i živih i životvornih moštiju Svetog Petra Cetinjskog, Svetog Vasilija Ostroškog, temeljena je ne na razaranju svetinja Božijih i lovćenske svetinje, nego na onom svetom hramu Svetog Petra Cetinjskog i na moštima i na mudrosti Svetog Petra Drugog Lovćenskog Tajnovidca. Zato je Bog, ali i sam Peđa odabrao da ovdje, kod moštiju Svetog Vasilija, počiva njegovo tijelo i da ovdje čeka trube sudnjeg dana. Ovdje u ostrošku svetinju Peđa je dolazio po blagoslovu svog Mitropolita da proučava arhiv Svetog Vasilija Ostroškog. Bio je vjeran Svetom Petru Cetinjskom i njegovom živonosnom djelu i njegovom shvatanju istorije i istorije svoga naroda, vjeran Svetom Petru Drugom Lovćenskom Tajnovidcu, vjeran Vasiliju Ostroškom. Na toj vjernosti i na tom poštovanju prema njima, on je temeljio svoje shvatanje istorije, i svoje lične, ali i istorije svoga naroda. Zato je ostao vjeran do kraja svoga života i svome srpskom narodu, kako je stalno govorio, da je to narod kome on pripada.“
Mitropolit Amfilohije na zaupokojenoj Liturgiji u crkvi Svete Trojice u Donjem Ostrogu, povodom upokojenja Predraga Peđe Vukića
Usnuh san
Usnuh sanak kao divan danak,
da uzletjeh nebu pod oblake
da potražim Hristove vojnike,
ubojnike, Božije ugodnike.
Srcu svome da potražim lijeka,
da klikujem u vjekove vijeka
U naručju Hrista Vaskrsloga,
Blagoslovom Boga jedinoga.
Duh me prima, očaj mi uzima,
smiraj slazi, a bura prolazi,
zora rudi, novi dan se budi,
Višnji rodu donosi slobodu.
(Zbirka pjesama „Čekajući Hrista“ Predraga Vukića)
Priredila: Vesna Dević
