- Na današnji dan, 15. decembra 1992. godine Vlada SAD optužila američkog velemajstora i neporaženog prvaka svijeta u šahu Bobija Fišera da je igranjem meča s bivšim svjetskim prvakom Borisom Spaskim prekršio ekonomske sankcije protiv Savezne Republike Jugoslavije. Fišer je prethodno javno ismijao takav nagovještaj i doslovno pljunuo na tekst optužbe. Meč je odigran u Beogradu i na Svetom Stefanu.
Robert Džejms „Bobi“ Fišer je bio velemajstor i bivši svjetski šampion u šahu, koji je 1972. godine postao prvi američki šahista koji je osvojio svjetski šampionat u organizaciji Svjetske šahovske federacije. 1975. godine zvanično je izgubio titulu kada je Svetska šahovska federacija odbila njegove uslove za odbranu titule. Gari Kasparov je napisao da je od svih svetskih šampiona u šahu, jaz između Fišera i njegovih savremenika bio najveći u istoriji šaha.
Fišerova pobjeda nad sovjetskim šampionom Borisom Spaskim za svjetsku titulu u „meču stoljeća“ posmatrana je kao simbolična pobjeda zapada koja je podstakla međunarodnu popularnost šaha. Njegov protivnik je portretisan, posebno u Sjedinjenim Državama, kao proizvod bezličnog, mehaničkog i represivnog sistema državne kontrole, dok je Fišer bio usamljeni genije koji je pobijedio sovjetsku dominaciju. Kao nacionalnom heroju, Amerikanci su bili spremni da mu oproste neobično ponašanje i poglede, i u popularnoj kulturi on je postao simbol genija čija briljantnost je bila tako velika da ga je na kraju uništila.
Fišer nije branio svoju titulu 1975. godine jer nije mogao da postigne dogovor s međunarodnom šahovskom federacijom FIDE oko uslova meča. Tada je postao još povučeniji i nije igrao takmičarske mečeve sve do 1992. godine, kada je pobijedio u ponovnom meču protiv Spaskog. Takmičenje je održano u Jugoslaviji, koja je tada bila pod strogim embargom Ujedinjenih nacija. Ovo je dovelo do konflikta sa vladom Sjedinjenih Država, zbog čega se nikada nije vratio u svoju rodnu zemlju.
Nakon toga je živio u Mađarskoj, Njemačkoj, na Filipinima i u Japanu. Tokom ovog perioda davao je sve žešće antiameričke i antisemitske izjave, uprkos svom jevrejskom porijeklu. U periodu između 2004. godine i 2005. godine nakon što je njegov američki pasoš povučen, japanske vlasti su ga držale devet mjeseci pod prijetnjom izručenja. Nakon što mu je Island zagarantovao državljanstvo, japanske vlasti su ga pustile u tu zemlju, gde je živio sve do svoje smrti 2008. godine.
- Na današnji dan, 15. decembra 1890. godine je mučki ubijen indijanski poglavica “Bik Koji Sjedi”, vođa plemena Sijuks, na osnovu naredbe povjerenika vlade SAD u rezervatu u Južnoj Dakoti. Predvodeći savez plemena, poznat kao “Dakota”, borio se protiv etničkog čišćenja i genocida koji je vlada SAD sistematski provodila nad Indijancima i omogućio im da u bitki kod Litl Big Horna 1876. godine potpuno unište dio Sedme konjičke divizije pod komandom Džordža Kastera.
Bik koji Sjedi je bio poglavica Sijuksa, pod čijim su se vođstvom oni ujedinili u svojoj borbi za opstanak na sjevernoameričkim Velikim ravnicama.
U istoriju i legendu je ušao svojom herojskom borbom protiv osvajača jer nakon otkrića zlata na Crnim brežuljcima u Južnoj Dakoti povećavaju se sukobi između Sijuksa i američke vlasti.
Protivio se seljenju svog naroda u rezervate. Predvodio je 3.500 ratnika iz raznih plemena do pobjede u bici kod Litl Bighorna 1876. godine. U toj bici je poginuo američki general Kaster. Bik koji sjedi je stekao ratničku slavu u borbama sa Krou Indijancima, a zatim se dokazao i pružajući oružani otpor prodiranju bijelaca na teritoriju Velike nizije šezdesetih i sedamdesetih godina devetnaestog vijeka. Njegovo suprotstavljanje prisilnom iseljenju plemena Dakota bilo je povod za Kasterov zlosrećni pohod protiv Sijuksa. Međutim, iako je pobijedio Kasterovu vojsku, Bik koji sjedi je, zbog gladi, morao da pobjegne u Kanadu. Život Indijanaca je zavisio od bizona, a količina bizona se, pred stalnim nadiranjem bijelaca, značajno prorijedila. 1877. godine Bik koji sjedi je sa sobom odveo svoj narod preko granice u Kanadu. Kanadska vlada nije mogla prihvatiti odgovornost za hranjenje ljudi čiji je rezervat bio južno od granice. Tamo su ostali do 1881. godine. Tada ga je američka vlada amnestirala. Nastavio je da predvodi Indijance u borbi protiv prodaje indijanske zemlje bijelim doseljenicima. Centar tog otpora bila je indijanska vjera Ples duhova, koja je obećavala dolazak indijanskog „mesije” koji će vratiti zemlju Indijancima, ukloniti bijelce i obnoviti nekadašnje tradicije Indijanaca. Pored gladi i bolesti, povećavali su se nemiri i raspirivale nove pobune. U jednoj od tih pobuna, 15. decembra 1890. godine Bik koji sjedi je ubijen dok se opirao hapšenju, a njegovi ratnici pokušavali da ga spasu.
Bio je sahranjen u Fort Jatesu, ali su njegovi ostaci premješteni u Mobridž u Južnoj Dakoti, gdje granitni spomenik označava mjesto gdje se njegovi posmrtni ostaci nalaze.
