Njegovo visokopreosveštenstvo Arhiepiskop cetinjski Mitropolit crnogorsko-primorski g. Amfilohije služio je danas, 17. jula, na praznik Svetih carskih strastoterpaca Romanovih sa sveštenstvom Svetu arhijerejsku liturgiju u manastiru Rustovo u Paštrovićima, povodom slave hrama koji je posvećen Carskim strastoterpcima.
Tokom Svete službe Božije kršteni su i miropozani Jovana i Jakov, i oni se, kao i svi drugi koji se krštavaju, kako je kazao Mitropolit u poučnom slovu, saraspinju Hristu, da bi saraspećem sa Njim učestvovali u Njegovom stradanju i kroz to stradanje zadobili život vječni i Carstvo nebesko, da bi vaskrsnuli zajedno sa Njim.
U liturgijskoj besjedi nakon pročitanog začala iz Jevanđelja, vladika Amfilohije je rekao da je Hristos gonjen, razapet, te da se Crkva Njegova sarazapinje Njemu kroz vjekove.
„Tako je to bivalo, tako to jeste, tako će to da bude, jer je to pravilo života, tako je Bog postradao. Ako je razapet bogočovjek Hristos, onda šta očekuju oni koji primaju Njega kao svoga Gospoda i učitelja, vaspitača, svoga roditelja i svoga putevoditelja“, kazao je vladika, dodavši da se to dogodilo i sa svetima koje danas proslavljamo: Svetim Andrejem Kritskim, divnim prosvetiteljem i velikim podvižnikom Crkve Božije, Svetim sveštenomučenikom Savom Gornjokarlovačkim, koji je postradao u toku Drugog svjetskog rata i danas mu se ne zna ni groba ni mramora, Svetim carskim strastoterpcima.
Vladika je kazao da su nas danas Sveti car Nikolaj, carica Aleksandra, Aleksej carević i njegove divne sestre: Marija, Anastasija, Olga i Tatjana, koji su nevino zaklani za Gospoda, „sabrali oko ovoga Svetoga hrama koji im je posvećen“. Mitropolit je ukazao na to da čak da su ti novi vlastodršci u svojoj borbi za tu novu bezbožnu vlast, imali nekog razloga da ubiju cara Nikolaja i caricu Aleksandru, pošto su bili carevi – vladari, nisu imali nikakvog razloga da ubiju maloga Alekseja, bolešljivo dijete, i četiri djevojke cjelomudrene Hristove, koje su služile Gospodu.
„Oni koji su izvršili nasilje nad njima zapamćeni su kao zločinci, kao bogoubice i bratoubice, a ovi čije su ime i spomen mislili da će uništiti, oni su zapamćeni i upisani u knjigu ne samo zemaljske istorije, nego vječnoga i neprolaznoga života. Uništeni su oni koji su njih pokušali da unište, a oni su zadobili silu vječnoga, besmrtnoga života, silu vaskrsenja Božijega, proslavili se, i proslavljaju se danas kanonizovani od Ruske pravoslavne crkve, sveukupnog pravoslavlja“, besjedio je vladika.
Tamo gdje je carska porodica postradala izrastao je čudesni hram Moskovske patrijaršije, a tamo gdje su bačene njihove mošti, u Ganjinoj jami u spomen na njih sedmoro, niklo je sedam hramova. I tako, iako tom mjestu koje je bilo zabačeno i zaboravljeno, nije smjelo da se priđe decenijama, od revolucije pa skoro do naših vremena, to mjesto danas je jedno od najsvetijih mjesta u Evropi i u svijetu.
Mučeničkom smrću carske porodice, kazao je vladika Amfilohije, puni se preko 1.700 godina istorije hrišćanske Crkve, istorije carstva i rekli bi, istorije svijeta.
Po riječima Mitropolita Amfilohija od vremena cara Konstantina krenula je ta istorija čovječanstva, istorija Evrope, kada je car Konstantin prešao iz paganskoga Rima i sagradio Novi Rim – Konstantinopolj – na temeljima staroga gradića Vizanta. I od vremena cara Konstantina do vremena cara Nikolaja i carice Aleksandre i njihove za Hrista Boga i na pravdi Božijoj zaklane djece, to je carski period istorije Crkve Hristove.
