Njegova Svetost Patrijarh srpski G. Porfirije načalstvovao je 13. oktobra 2024. godine u zavetnom spomen-hramu Svetog Save na Vračaru svetom arhijerejskom Liturgijom i svečanim činom hirotonije izabranog i narečenog visokodostojnog arhimandrita Serafima (Baltića) u čin Episkopa kostajničkog, vikara Mitropolita srednjezapadnoameričkog.
Na početku svečanog čina hirotonije izabranog i narečenog Episkopa su najstariji arhimandrit i protođakon izveli kroz carske dveri na soleju, gde su oko Patrijarha stajali sabrani arhijereji. Tom prilikom posle tri privođenja, dok je u ruci držao svojeručno napisano izloženje pravoslavne vere, na pitanje Njegove Svetosti Patrijarha Porfirija: „Radi čega si došao i šta išteš od naše smernosti?“, izabrani i narečeni Episkop je odgovorio: „Hirotoniju arhijerejske blagodati, Svetejši Vladiko, po saglasnosti klirika najsvetije Episkopije kostajničke“.
Tada je izabrani i narečeni Episkop uzeo sveto Jevanđelje i potpisano Ispovedanje vere i prineo ih Patrijarhu, koji je isto stavio u Jevanđelje. Patrijarh Porfirije je nakon tog čina predao Jevanđelje izabranom i narečenom Episkopu, te su ga zatim uveli u oltar na južne dveri. Odmah zatim je počela sveta arhijerejska Liturgija, da bi, po osveštanoj bogoslužbenoj praksi, nakon Trisvete pesme, dva protoprezvitera izvela iz đakonika izabranoga za hirotoniju i doveli ga na soleju pred Carske dveri, odakle je vođen dvojicom arhijereja uveden u oltar gde je triput obišao Časnu Trpezu. U svakom ophodu narečeni i izabrani Episkop je celivao Časnu Trpezu, dok ga je svakog puta Patrijarh blagosiljao Časnim krstom. Nakon toga, arhijereji su priveli izabranog Episkopa pred Časnu Trpezu, gde mu je Patrijarh na glavu položio kraj omofora, a arhijereji otvoreno Jevanđelje. Potom su svi položili ruke na njega, dok je Patrijarh Porfirije čitao molitve hirotonije.
Po završetku molitvi Patrijarh je novohirotonisanog episkopa Serafima obukao u sakos i omofor, a zatim položio na njega krst, panagiju (enkolpion) i arhijerejsku mitru svečano uzglašavajući: „Aksios!“ i „Dostojan!“, što su svo sveštenstvo i narod u radosti otpevali. Potom su novohirotonisanog Episkopa Serafima celivali Patrijarh Porfirije i arhijereji, a on je, potom, po prvi put narod blagoslovio trikirijama i dikirijama.Prvojerarhu Srpske Pravoslavne Crkve sasluživali su: Arhiepiskop čikaški i srednjeamerički g. Petar, Arhiepiskop vroclavsko-ščetinski g. Georgije, Mitropoliti: srednjezapadnoamerički g. Longin, vranjski g. Pahomije, mileševski g. Atanasije, Episkopi: valjevski g. Isihije, mohački g. Damaskin, hvostanski g. Aleksej, novobrdski g. Ilarion, toplički g. Petar, jenopoljski g. Nikon, dioklijski g. Pajsije, sveštenstvo i sveštenomonaštvo, u molitvenom prisustvu vernog naroda.
U besedi, Patrijarh Porfirije je rekao da je episkop u Crkvi postavljen da bude na mestu i po obličju Hristovom, a to znači da vrši službu Hristovu. Pre svega, iznad svega da vrši službu kao onaj koji načalstvuje u evharistiji, da služi svetu Liturgiju koja je i projava i potvrda Carstva Božijeg među nama, jer u svetoj Liturgiji svi su sabrani, tu je Gospod, tu su anđeli, nebeski svet, tu smo i svi mi koji ih vodimo istorijom, ali i tu su u promislu Božijem i oni koji će tek doći. Gospod je apostolima ostavio zapovest da služe svetu Liturgiju i još im je rekao – Idite i propovedajte Jevanđelje krštavajući sve narode u ime Oca i Sina i Svetoga Duha.
Episkop Serafim u pristupnoj besedi zahvalio se Patrijarhu Porfiriju što ga je zajedno sa Mitropolitom Longinom, smatrao za dostojnog ove uzvišene i blagoslovene službe. Hvala svima Vama, braćo i sestre, što ste se danas ovde sabrali sa nama, da kažete „Aksios“, dostojan, jer bez te vaše potvrde ja i ne bih bio vaš istinski sveštenoslužitelj i pastir u Hristu. Naročito hvala vama koji ste došli s kraja sveta, iz ljubavi i brige prema svojoj Crkvi. Do sada smo zajedno nosili laki jaram Hristov, a i dalje ćemo s Božijom pomoći. Osnivač prve svetosavske eparhije američko-kanadske Sveti Mardarije Libertvilski, pre sto godina uputio se odavde, iz otadžbine, u onu daleku zemlju, da u svom narodu održava i hrani srpsku pravoslavnu veru i biće. Mi koji smo u odnosu na njega u mnogo lakšoj situaciji, nastavljamo danas njegov arhipastirski rad i njegovu misiju u savremenim okolnostima. Daj nam Bože snage i mudrosti, da se molitvama Svetog Mardarija izborimo protiv duhovne gladi i oskudice, kao što se on uspešno izborio protiv materijalne.
Na kraju svete arhijerejske Liturgije Patrijarh Porfirije je uručio arhijerejski žezal Episkopu Serafimu.
