Piše: Tajni crnorizac
…Sjedoše posle liturgije iguman i pop da ručaju sa bratijom, jer je trpeza ljubavi nastavak liturgije.
Trpeza monaško praznična, atmosfera svečana. Povede se razgovar o Bogorodici i ikoni Savinskoj.
Upita pop igumana:
– Oče Makarije, kako bi bilo da nam date jednu malu ikonu da ponesemo na blagoslov našoj crkvi i zajednici, tamo blizu Dunava i Avale?
Uze iguman još jedno parče hljeba i zagleda se u čašu sa vinom i kao da mislima ode mislima u Sionsku gornicu u vrijeme kad je Isus lomio hleb sa svojim učenicima.
Kad se vrati iz svojih misli, značajno pogleda i reče:
-Ne malu ikonu, nego pravu istih dimenzija i blagodati. Da majka ikona rodi kćerku ikonu, iste ljepote i genetike duhovne. Da najprije pitamo naslednika na tronu Svetog Save, Patrijarha srpskog i naslednika na tronu Svetog Petra Cetinjskog Mitropolita Joanikija, pa ako dobijemo blagoslov, jer samo kroz Crkvu mi vidimo volju Božiju i Vladičice naše, neka bude blagosloveno, reče iguman Savinski.
Ubrzo stigoše blagoslovi, a Majka Ikona bezbolno, devstveno i čisto, od Duha kao nekada Spasitelja, sada kćer ikonu zače. I nosaše je negdje devet mjeseci i rodi je u Banjaluci, pa je povi i donese u manastir Savinu. Majka u srebrnu porfiru ogrnuta, obuče kćer u zlatnu i postavi je na centralno mjesto u Svom hramu, da svi koji dolaze prvo od Nje blagoslov prime. Tri mjeseca čuvaše je pored sebe i u pogodno vreijme, u zlatnu jesen, podiže je na ruke igumana i bratije i isprati na put.
Ona, Majka, biser Jadrana i Orjena, dade kćeri da bude biser i blagoslov Avale i Dunava. I pođe litija zemljom Nemanjića i dođe u prestoni grad Lazarevića, Stefana mužastvenoga koji joj grad i okolinu i posveti. Svojima dođe i soji je prepoznaše! Dočekaše je himnama i sveštenim pjesmama, dok vjerna čeda klicahu: Raduj se radosti naša i ikonom tvojom Savinskom spasi nas!
