Crkva Sv. Nedelje, Vavedenja Bogorodičinog, zadužbina mladog kralja Marka (Mrnjavčevića) iz 1371. godine. Ostaci crkve nalaze se u podgrađu Prizrenske tvrđave(kaljaje) oko 200m jugoistočno od crkve sv. Spasa. Ostaci Bogorodičine crkve otkriveni su 1966. godine ispod novije oronule crkv ice sv. Nedelje.
Stručno ispitani i konzervirani temelji Bogorodičine crkve su dokazali da je bila građena po uzoru na već postojeće starije vlastelinske crkve u Prizrenu: crkvu sv. Spasa, zadužbinu Mladena Vladojevića i crkvu sv. Nikole koju je 1332. godine podigao Nikola-Dragoslav Tutić sa ženom Belom. Crkva ima osnovu sasvim sažetog upisanog krsta a od ctkve sv. Spasa i crkve sv. Nikole-Tutića razlikovala se po tome što je imala pripratu i u potkupolnom prostoru pilastre na kojima je počivalo kube ane konzole kao kod ovih dveju crkava. U ruševinama crkve su pronađeni ostaci neraspadnute kalote kubeta koja je bila prečnika 3 metra što ukazuju i ostaci pilastara raspoređenih u kvadratu čije su strane duge tri metra.
Fasade crkve su bile ukrašene keramoplastičkim nizovima i naizmeničnim ređanjem kamenih tesanika i opeke.Kako su gornji delovi crkve porušeni, ne zna se da li je imala arhivolte izbačene na konzolama. Kube je spolja bilo osmostrano sa polukružnim kolonetama na uglovima što potvrđuju pronađene opeke tog oblika. U crkvi je pronađeno i oko desetak kvadratnih metara ostataka fresaka iz XIV veka. Međutim ona je daleko značajnija za srpsku srednjevekovnu istoriografiju po natpisima koji su u njoj pronađeni. Posebno su značajni natpis“ mladog kralja Marka“(Kraljevića Marka iz narodnih pesama) na portalu priprate i natpis Marine Struje na nadgrobnoj ploči u podu crkve.Oba su natpisa iz 1371. godine. Na nadvratniku dugom 149 cm sa portala, čiji su svi delovi očuvani i bili povaljeni kao klupe u priprati očuvan je bravurozno uklesan natpis iz koga se vidi da je u crkvu „Prečistije naše vladičice Bogorodice, Vhoda jeje sazda se i popisa(oslika) povelenijem i s otkupom gospodina mladago kralja Marka-Leta 1371“, tj. pre Maričke bitke u kojoj je poginuo njegov otac,kralj Vukašin. Natpis je ujedno jedan od najlepših primeraka srpske srednjevekovne epigrafike.On potvrđuje postojanje institucije savladara tj. „mladog kralja“ a ne samo budućeg prestolonaslednika još za života vladara, pa je pored svojih jezičkih i epigrafskih kvaliteta dragocen i istoriografski dokumenat. Da je natpis mladog kralja Marka zaista pripadao ovoj crkvi utvrđeno je posle naknadnih iskopavanja narteksa crkve. Time je nepobitno otklonjena sumnja da je, s obzirom na razmere nadvratnika sa natpisom i razmera očuvanih delova ulaznih vrata u naos crkve koja su bila uža za 17 cm, on možda bio ovde od nekuda donesen tokom kasnijih vekova da bi se sačuvao od uništenja..Međutim,iskopavanjem pronađeni temelji portala priprate istovetni su sa dimenzijama očuvanih pragova ,dovratnika i nadvratnika što jasno ukazuje da je natpis bio na portalu priprate a ne hrama crkve.
Ništa manje nije značajan ni natpis sa nadgrobne ploče monahinje Marine, kako po svojim grafičkim kvalitetima tako i po činjenici da se u njemu po prvi put sreće jedno lepo staro žensko narodno i slovensko ime Struja. Lepo rezanim i tankim slovima skladno raspoređenim u pet redova stoji da se „2. maja 1371. godine prestavila raba božija Marina a mirskim(narodnim) zovom Struja svrstnica“(supruga) nepoznatog čelnika Manka i završava poetskim slogom „iže (vi koji) pročitaet recite mi večnaa pamet“.
