Dostojan! Aksios! Episkop Novobrdski G. Ilarion (Lupulović) vikarni Episkop Patrijarha Srpskog
Vladika Ilarion: ,,Ako zaboravim Kosovo i Metohiju, neka me zaboravi desnica moja“
Vladika Ilarion: “Zbog blaženopočivšeg Mitropolita Amfilohija Crna Gora nam je postala najbliža svojta i druga kuća“
„Hvala Svetom kralju Stefanu Dečanskom, domaćinu obitelji koja je za mene postala gora otkrovenja, mesto vaskrsenja i vaznesenja, mesto silaska Svetoga Duha. U nemanjićkoj lavri, manastiru Visoki Dečani sreo sam Boga, ja nedostojni.
Živoga Boga usrdno molim da moje novo služenje na koje me danas pratite iz naše zavetne zemlje u prestonicu doprinelo da Kosovo i Metohija budu još bliže Beogradu, te da svi po rečima Gospoda Hrista budemo jedno. Sa psalmopojcem pred svima vama se zavetujem – Ako zaboravim Kosovo i Metohiju, neka me zaboravi desnica moja“- kazao je, između ostalog, u pristupnoj besjedi nakon čina hirotonije Njegovo preosveštenstvo Episkop Novobrdski G. Ilarion (Lupulović).
Preosvećenom Episkopu Ilarionu (Lupuloviću) živom kandilu žive vjere u živoga Hrista, monahu i igumanu u možda najteže vrijeme na raspetoj Svetoj srpskoj zemlji Kosovu i Metohiji, posvetili smo ovo izdanje emisije ,,Kosmetska kandila“, u kojoj smo nekoliko puta imali blagoslov i radost da Vladika Ilarion bude naš drag gost.
Njegova Svetost Patrijarh srpski g. Porfirije načalstvovao je u nedjelju 20. novembra 2022. godine u zavetnom spomen-hramu Svetog Save na Vračaru svetom arhijerejskom Liturgijom i svečanim činom hirotonije izabranog i narečenog visokodostojnog arhimandrita Ilariona (Lupulovića) u čin Episkopa novobrdskog, vikara Patrijarha srpskog.
Prvojerarhu Srpske Pravoslavne Crkve sasluživali su Njegovo Blaženstvo Arhiepiskop ohridski i Mitropolit skopski g. Jovan, Njegovo Visokopreosveštenstvo Mitropolit crnogorsko-primorski g. Joanikije i Preosvećena gospoda Episkopi: bački Irinej, šumadijski Jovan, braničevski Ignatije, mileševski Atanasije, raško-prizrenski Teodosije, pakračko-slavonski Jovan, timočki Ilarion, niški Arsenije, valjevski Isihije, zahumsko-hercegovački Dimitrije, šabački Jerotej, stobijski David, remezijanski Stefan, mohački Damaskin, marčanski Sava, hvostanski Aleksej i izabrani Episkop novobrdski arhimandrit Ilarion, izabrani episkop jegarski arhimandrit Nektarije, izabrani episkop lipljanski arhimandrit Dositej, izabrani episkop toplički protosinđel Petar, kao i mnogobrojno sveštenstvo i sveštenomonaštvo iz više eparhija Srpske Pravoslavne Crkve.
Po završetku molitvi Patrijarh je novohirotonisanog episkopa Ilariona obukao u sakos i omofor, a zatim položio na njega krst, panagiju (enkolpion) i arhijerejsku mitru svečano uzglašavajući: „Aksios!“ i „Dostojan!“, što su svo sveštenstvo i narod u radosti otpevali. Potom su novohirotonisanog Episkopa Ilariona celivali Patrijarh Porfirije i arhijereji, a on je, potom, po prvi put narod blagoslovio trikirijama i dikirijama.
Na kraju svete arhijerejske Liturgije Patrijarh Porfirije je uručio arhijerejski žezal Episkopu Ilarionu.
U arhipastirskoj besedi, Patrijarh Porfirije je rekao da kada Crkva bira episkope to nije reč o običnom ljudskom izboru. Episkop je kao neko na Hristovom mestu, Njegova ikona, pozvan da vrši delo Hristovo.
Gospod se poistovetio sa nama, poistovetio se sa čovekom radi njegovog spasenja. Ako je episkop na mestu Hristovom i on se mora poistovetiti sa svakim čovekom. Da bi se episkop poistovetio sa svakim čovekom, on mora najpre da se poistoveti sa Hristom. Veoma je važno da episkop govori jezik Hristov, a ne svoj jezik.
U nadahnutoj besedi, Preosvećeni Episkop novobrdski Ilarion zahvalio se putu koji ga je odveo za brda ona, u zeleni gaj, u najčudesnije mesto na svetu. U nemanjićkoj lavri, manastiru Visoki Dečani sreo sam Boga, ja nedostojni. Tada sam stekao večnu porodicu, oca koji me rodi Jevanđeljem, tadašnjeg igumana Dečanskog, a sadašnjeg Episkopa raško-prizrenskog g. Teodosija i braću koja su moja uteha i pribežište, braću iz kojih sija tajna monaške shime. U Dečanima mi se otvorio prozor ka predivnoj galaksiji monaških zajednica od Jerusalima i Svete Gore, preko Kijeva do svete Rusije, pa sve do Severne Amerike. Sa psalmopojcem pred svima vama se zavetujem – Ako zaboravim Kosovo i Metohiju, neka me zaboravi desnica moja.
Pored mnogobrojnog vernog naroda, svetoj Liturgiji molitveno su prisustvovale i visoke zvanice iz političkog, kulturnog i javnog života Republike Srbije.
Nakon svetog evharistijskog sabranja u Hramu Svetog Save na Vračaru, u nedelju 20. novembra 2022. godine, Njegova Svetost Patrijarh srpski g. Porfirije, u čijoj pratnji je bio Njegovo Preosveštenstvo Episkop novobrdski g. Ilarion, blagoslovio je mnogobrojni verni narod sa Kosova i Metohije koji je stigao u Beograd da bi saborno prisustvovao svetoj arhijerejskoj Liturgiji na kojoj je hirotonisan Preosvećeni Episkop Ilarion.
19. novembra je u Sabornoj crkvi Svetog Arhangela Mihaila u Beogradu, Njegova Svetost Patrijarh srpski g. Porfirije izvršio je svečani čin narečenja izabranog Episkopa novobrdskog, visokodostojnog arhimandrita Ilariona, igumana manastira Draganac.
Pred prisutnim sabranjem naše Svete Crkve, visokodostojni arhimandrit Ilarion prihvatio je volju i odluku Svetog Arhijerejskog Sabora Srpske Pravoslavne Crkve, koji ga je na ovogodišnjem redovnom zasedanju održanom od 15. do 20. maja izabrao za Episkopa novobrdskog, vikara Patrijarha srpskog. Nakon toga je narečeni Episkop novobrdski načalstvovao večernjim bogosluženjem, u molitvenom prisustvu Njegove Svetosti i arhijereja.
U emisiji donosimo i dijelove iz razgovora koji smo sa Episkopom Ilarionom snimili avgusta 2019. godine za emisiju ,,Kosmetska kandila“.
Otac Ilarion, prije dolaska u Visoke Dečane bio je poznati mladi pozorišni glumac, više puta nagrađivan za svoj rad Rastko Lupulović. Dobitnik je ,,Sterijine nagrade” i nagrade “Zoran Radmilović” a u rok grupi “Kanda, Kodža i Nebojša” potvrdio se se i kao dobar muzičar.U trenu kada su se mnoga vrata otvarala pred njim odrekao se glume, muzike, slave i svetovnog života i krenuli na svoj put ka Bogu. On nam je ispričao kako se to dogodilo, da po riječima ave Justina sagleda sebe sa tačke gledišta vječnosti.
Otac Ilarion govori i koliko je ostalo onog umjetničkog u njemu, Rastka koji se žrtvovao da bi se rodio Ilarion. On kaže da veća blagodat zasjenjuje onu manju, monaštvo je svojom blagodaću zasjenilo glumu.
,,Kosovo je temelj Gornjeg Jerusalima makar tog srpskog odjeljenja čiji se temelj već gradi. Treba da pomognemo Bogu u tome da gradimo i da se ugrađujemo u njega. Nemojmo da protrčimo kroz Kosovo, nego ga doživimo, zagrlimo i oradostimo svoja srca tom njegovom krstovaskrsnom tajnom. Da osjetimo da, iza te gorčine u koju se zakopalo naše nadanje, dolazi zapravo radost Vassdkrsenja, svjetlost preobražaja i vječnog sijanja slave Božije“- poruka je oca Ilariona Srbima.
On kaže da je život neprekidna umjetnost uspostavljanja i održavanja odnosa, građenja Crkve i to je ono što je nadahnjujuće.
“I umjesto da umjetnost bude naš život, naš život postaje umjetnost. Samo je stvar izbora kako će čovjek da se postavi. Treba da idemo putem slobode radosti i ljubavi, ostvarujući se kroz ljubav prema Bogu i ljudima. Gdje nas takav put odvede to je naše pravo mjesto. Bog će dati svakom po njegovom srcu ali mi treba iskreno da težimo istini“- kaže otac Ilarion.
U razgovoru koji smo sa Vladikom Ilarionom snimili 27. februara 2021. povodom ustoličenja Njegove Svetosti Patrijarha Porfirija, otac Ilarion je kazao da od Patrijarha srpskog Porfirija očekujemo očinsku zaštitu i podršku u dramatičnim vremenima u kojima se nalazimo.
,,Kako nama monaštvu i sveštenstvu tako i vjernom narodu potrebna je Patrijarhova mirotvoračka utjeha ljubavi, kao zalog opstanka i budućeg povratka na Svetu srpsku zemlju. Srpski Patrijarh treba da nam pomogne da svoju službu i nadalje vršimo predvođeni našim Vladikom Teodosijem, koji je na raspeću zajedno sa svojim sveštenstvom, monaštvom i vjernim narodom Raško-prizrenske Eparhije. Zato je potrebno da naša Crkva funkcioniše kao Tijelo Hristovo kome je glava Hristos a svi mi udovi Njegovi u kome sve ima svoj poredak, gdje će svetovne vlasti vršiti svoju, a crkvene svoju službu na Bogom povjereni način a i svako od nas u skladu sa svojim pozivom i darovima, u slavu Božiju“- kazao je, između ostalog, Vladika Ilarion februara 2021. godine za emisiju ,,Kosmetska kandila“.
Otac Ilarion kaže da je Patrijarha Porfirija upoznao kada je počeo da odlazi u crkvu i da ga je vrlo brzo zavolio kao čovjeka vrlo bliskog njegovom srcu.
,,Svaki moj susret sa Patrijarhom Porfirijem Dečancem za mene je bio utjeha i radost. Slika sadašnjeg Patrijarha, u meni, vezana je za Koviljsko bratsvo gdje sam ga vidio najprije kao monaha koji je krenuo za Svetim Savom. Živeći u monaškim zajednicama monaški život Patrijarha Porfirija Koviljca tekao je na jedan zdrav i dubok način. Amin i aksios povodom ustoličenja Patrijarha Porfirija koje iz manastira Kovilj, čiji je on domaćin, gromoglasno odjekuje najbolje svjedoči o njemu“- kazao je otac Ilarion.
Otac Ilarion: “Zbog blaženopočivšeg Mitropolita Amfilohija Crna Gora nam je postala najbliža svojta i druga kuća“
Otac Ilarion se sjetio i veza prethodnika Patrijarha Porfirija na tronu Srpskih Patrijaraha, blaženopočivših Patrijarha Pavla i Irineja ali i nemjerljivog uticaja našeg blaženopočivšeg Mitropolita Amfilohija, posebno u vrijeme najvećeg stradanja kada je stizao gdje niko drugi nije mogao kako bi opojao mučenike i pomogao onima koji su ostali za njima, mošaštvu koje je ostalo da čuva naše najveće Svetinje i da doliva ulja u njihova kandila i vjernom narodu koji je ostao da čuva srpska ognjišta da se ne ugase.
“Mitropolit Amfilohije je bio najbliži rod našeg monaštva. Bio je onaj dobri stric koji dolazi u naš dom, donoseći sa sobom utjehu. Samo Mitropolitovo prisustvo nas je blažilo, tješilo i blagosiljalo. Nismo ga puno pitali, dovoljno je bilo samo da ga gledamo i slušamo. Neprocjenjiva je bila utjeha koju je Bog, preko njega, davao Crkvi svojoj. Zbog njega nam je i Crna Gora postala kao najbliža svojta i druga kuća.
Mitropolitov lik se najbolje vidio u vašim litijama koje su jedno od čuda koje sam doživio za svoga života. Litije u Crnoj Gori su najveće čudo savremenog doba u kome se vidi preobražavajuća sila Hristova koja djeluje kada mi to Gospodu dozvolimo. U Crnoj Gori se Hristu dalo prostora za djelovanje jer je na čelu tih litija bio hristoliki Mitropolit Amfilohije. Neka bi njegove molitve i dalje bile sa nama jer su potrebne, posebno nama na Kosovu i Metohiji, našem Vladiki Teodosiju, monaštvu, sveštenstvu i vjernom narodu. Nadamo se da će, po slobodi koju je dobio pred Gospodom, naš Mitropolit Amfilohije sada još jače biti sa nama pružajući nam molitvenu utjehu“ – kaže otac Ilarion.
Otac Ilarion kaže da se na Kosovu opredjeljenje za Carstvo nebesko ili opredjeljenje ovo što se zove savremeni svijet najbolje vidi. Vidi se ljepota Božijeg svijeta uz sve bolesti koje on nosi na svom tijelu.
“U ovo vrijeme posebno je Eparhiji raško-prizrenskoj potrebna suštinska i bratska podrška koja najviše može da pomogne opstanku našeg naroda na Kosovu i Metohiji. Bitno je da se Vladiki Teodosiju i njegovim saradnicima pruži podrška za očuvanje žive Crkve u borbi za naša prava, bezbjednost, imovinu i identitet. Potrebna nam je podrška sa svih strana. Ovdje je narod navikao na incidente i naučio da živi sa tim. Većina znaju zašto su ostali na Kosovi Metohiji, znajući da postoji slatki Bog i slatka Crkva a da je obličje ovoga svijeta sklono promjenama i prolaznosti. Život na Kosovu nas opredjeljuje za ljepotu Božanskog“- kazao je Vladika Ilarion februara 2021. godine za Radio ,,Svetigoru“ i pozvao sve da podršku, osim Kosova i Metohije, pruže i Crnoj Gori kako bi se nastavilo Sveto djelo našeg Mitropolta Amfilohija.
Na tonskim zapisima besjeda sa hirotonije blagodarimo Tv Hram
Slobodanka Grdinić
