U subotu, 19. oktobra tekuće godine, Patrijarh carigradski Vartolomej i Arhiepiskop atinski Jeronim služili su sabornu arhijerejsku Liturgiju, uz sasluženje više episkopa i klirika, u drevnom hramu Nerukotvorenog obraza Hristovog u Solunu (Ahiropiitos).
Tom prilikom je Arhiepiskop atinski, u svojstvu predsednika Svetog Sinoda u Atini (pošto Grčka Crkva nema Predstojatelja jer joj Carigrad nikad nije ni priznao pravu i punu autokefaliju), praktično priznao takozvanu Pravoslavnu Crkvu Ukrajine, sklepanu od ukrajinskih raskolničkih grupacija, bez konsultacijâ sa kanonskom Crkvom na čelu sa mitropolitom Onufrijem, time što je lažni mitropolit „kijevski i sve Ukrajine” Epifanije Dumenko pominjan na svetoj Liturgiji kao jedan od poglavarâ autokefalnih Pravoslavnih Crkava, odnosno njegovo ime je uneto u diptihe Grčke Pravoslavne Crkve.
Ovaj postupak je poslednji korak pred ambisom još dubljeg i opasnijeg raskola u vaseljenskom Pravoslavlju. Jer, kao što je Sveti Sinod Moskovske Patrijaršije već zvanično saopštio, priznavanje ukrajinskih raskolnika kao Crkve od strane Atine imaće za posledicu brisanje imena Arhiepiskopa atinskog iz diptihâ Ruske Pravoslavne Crkve i prekid opštenja sa svim arhijerejima Grčke Pravoslavne Crkve koji usvoje Arhiepiskopov stav i budu sasluživali sa raskolnicima iz Ukrajine koji ustvari nemaju nikakav svešteni čin niti uopšte pripadaju Pravoslavnoj Crkvi. Potpisnik ovih redaka, znajući koliko odgovornosti, trezvenosti, rasuđivanja i strpljenja Moskovska Patrijaršija pokazuje otkako je suočena sa ovim strašnim izazovom, pretpostavlja da ona svoju – načelno donetu i javno saopštenu – odluku neće primeniti sve dotle dok Arhiepiskop atinski Jeronim ne dozvoli sebi sasluživanje sa g. Dumenkom, lažnim mitropolitom kijevskim. I inače raskol nije izazvala Ruska Pravoslavna Crkva nego isključivo Carigradska Patrijaršija, a za njegovo eventualno produbljivanje i produžavanje odgovornost će snositi i Jeladska Pravoslavna Crkva kao dosad jedina koja je, posle dužeg opiranja, „legla na rudu” i postupila po instrukcijama Fanara, Vašingtona i Bog zna koga sve još.
Još nije kasno: arhiepiskop Jeronim ima još manevarskog prostora da se zaustavi i da ne doprinese još većem i težem raskolu u Pravoslavnoj Crkvi. Nikada, pa ni sada, nije suvišno podsetiti sebe i druge na svetootačku reč da greh i zločin raskola ni mučenička krv samih raskolnika ne može sprati.
Ako se ne trgne u poslednji čas, arhiepiskop Jeronim će podeliti odgovornost pred Bogom, Crkvom i istorijom sa patrijarhom Vartolomejem, koji, nažalost, zaboravlja da je on u prvom redu episkop Konstantinopolja, danas Istambula, a da titula „vaseljenski patrijarh” zapravo označava prvog episkopa vizantijske „vaseljene”, kako je u zvaničnoj ideologiji nazivana Romejska ili Istočnorimska Imperija, a ne „episkopa sve vaseljene”, odnosno planete Zemlje, kako suštinski glasi savremena novatorska i – reći ću bez zazora – nepravoslavna crkveno-politička ideologija Vaseljenske Patrijaršije, Fanara ili kako već ko voli da se izrazi.
Stav Srpske Pravoslavne Crkve, saborski formulisan, ostaje neizmenjen: nepokajane ukrajinske raskolnike ne priznajemo ni za pripadnike Crkve, akamoli za normalnu autokefalnu Pravoslavnu Crkvu.
Episkop bački Irinej
Izvor: SPC
