Njegova Svetost Patrijarh srpski G. Porfirije načalstvovao je 22. septembra 2024. godine u zavetnom spomen-hramu Svetog Save na Vračaru svetom arhijerejskom Liturgijom i svečanim činom hirotonije izabranog i narečenog visokodostojnog arhimandrita Pajsija (Đerkovića) u čin Episkopa dioklijskog, vikara Mitropolita crnogorsko-primorskog.
Na početku svečanog čina hirotonije izabranog i narečenog Episkopa su najstariji arhimandrit i protođakon izveli kroz carske dveri na soleju, gde su oko Patrijarha stajali sabrani arhijereji. Tom prilikom posle tri privođenja, dok je u ruci držao svojeručno napisano izloženje pravoslavne vere, na pitanje Njegove Svetosti Patrijarha Porfirija: „Radi čega si došao i šta išteš od naše smernosti?“, izabrani i narečeni Episkop je odgovorio: „Hirotoniju arhijerejske blagodati, Svetejši Vladiko, po saglasnosti klirika najsvetije Episkopije dioklijske“. Zatim su izabranog i narečenog Episkopa Patrijarh i arhijereji ispitali kakvu veru on ispoveda, na šta je odgovorio Nikeo-carigradskim Simvolom vere i Opširnijim ispovedanjima vere u kojima je izložio dogmate Svete Crkve sa zavetovanjima na vernost Crkvi.
Tada je izabrani i narečeni Episkop uzeo sveto Jevanđelje i potpisano Ispovedanje vere i prineo ih Patrijarhu, koji je isto stavio u Jevanđelje. Patrijarh Porfirije je nakon tog čina predao Jevanđelje izabranom i narečenom Episkopu, te su ga zatim uveli u oltar na južne dveri. Odmah zatim je počela sveta arhijerejska Liturgija, da bi, po osveštanoj bogoslužbenoj praksi, nakon Trisvete pesme, dva protoprezvitera izvela iz đakonika izabranoga za hirotoniju i doveli ga na soleju pred Carske dveri, odakle je vođen dvojicom arhijereja uveden u oltar gde je triput obišao Časnu Trpezu. U svakom ophodu narečeni i izabrani Episkop je celivao Časnu Trpezu, dok ga je svakog puta Patrijarh blagosiljao Časnim krstom. Nakon toga, arhijereji su priveli izabranog Episkopa pred Časnu Trpezu, gde mu je Patrijarh na glavu položio kraj omofora, a arhijereji otvoreno Jevanđelje. Potom su svi položili ruke na njega, dok je Patrijarh Porfirije čitao molitve hirotonije.
Po završetku molitvi Patrijarh je novohirotonisanog episkopa Pajsija obukao u sakos i omofor, a zatim položio na njega krst, panagiju (enkolpion) i arhijerejsku mitru svečano uzglašavajući: „Aksios!“ i „Dostojan!“, što su svo sveštenstvo i narod u radosti otpevali. Potom su novohirotonisanog Episkopa Pajsija celivali Patrijarh Porfirije i arhijereji, a on je, potom, po prvi put narod blagoslovio trikirijama i dikirijama.
Prvojerarhu Srpske Pravoslavne Crkve sasluživali su: Visokopreosvećeni Mitropolit tverski i kašinski G. Amvrosije, Visokopreosvećeni Mitropolit lovčanski G. Gavrilo, Visokopreosvećeni Mitropolit krfski G. Nektarije, Visokopreosvećeni Mitropolit tetovsko-gostivarski G. Josif, Visokopreosvećeni Arhiepiskop cetinjski i Mitropolit crnogorsko-primorski G. Joanikije, Visokopreosvećeni Arhiepiskop sirmijski i Mitropolit sremski G. Vasilije, Visokopreosvećeni Arhiepiskop novosadski i Mitropolit bački G. Irinej, Visokopreosvećeni Arhiepiskop i Mitropolit žički G. Justin, Visokopreosvećeni Arhiepiskop i Mitropolit vranjski G. Pahomije, Visokopreosvećeni Arhiepiskop požarevački i Mitropolit braničevski G. Ignatije, Visokopreosvećeni Arhiepiskop i Mitropolit mileševski G. Atanasije, Visokopreosvećeni Arhiepiskop i Mitropolit raško-prizrenski G. Teodosije, Visokopreosvećeni Arhiepiskop i Mitropolit niški G. Arsenije i Visokopreosvećeni Arhiepiskop mostarsko-trebinjski i Mitropolit zahumsko-hercegovački i stonsko-primorski G. Dimitrije.
Njegovoj Svetosti sasluživali su i Preosvećena gospoda Episkopi: deljadrovsko-ilindenski Joakim, pakrački i slavonski Jovan, bihaćko-petrovački Sergije, osečko-poljski i baranjski Heruvim, budimljansko-nikšićki Metodije, šabački Jerotej, jegarski i izabrani londonski i velikobritansko-irski Nektarije, umirovljeni kanadski Georgije, mohački Damaskin, hvostanski Aleksej, novobrdski Ilarion, toplički Petar, jenopoljski Nikon i moravički Tihon, sveštenstvo i sveštenomonaštvo iz više eparhija Srpske Pravoslavne Crkve, u molitvenom prisustvu mnogobrojnog vernog naroda.
U besedi posle pročitanog jevanđelskog začala, Visokopreosvećeni Mitropolit Joanikije podsetio je sabrani verni narod na dan Svete Pedesetnice, kada je Gospod nisposlao svog Svetog Duha na učenike i apostole u vidu ognjenih jezika.
„Obukao ih je tada u silu svoje večne i živonosne istine, obukao ih je u silu ljubavi i blagodati Božije, milosrđa i svake utehe i radosti. Učinio ih je svojim izabranim sasudima Svetog Duha i ulio u njihove duše i njihove umove božansku mudrost i u srca božansku hrabrost. Isti oni učenici koji su se ranije pokazali na Veliki Petak kao slabići i razbežali se, postali su blagodaću Svetog Duha neustrašivi i nepobedivi, te su propovedali hrabro i istinito Jevanđelje Božije, svedočeći Hristovo delo spasenja svim narodima, i pred vlastima, i pred carevima i pred prostim ljudima, privodeći sve spasenju, privodeći ih u naručje Hristovo“, rekao je Visokopreosvećeni Mitropolit.
Mitropolit Joanikije je istakao da ne mislimo da je taj čudesan događaj, iako se dogodio u jednom istorijskom momentu, ostao negde u prošlosti.
„On je neprestana stvarnost Crkve Božije, što smo i danas na ovoj svetoj službi okusili i doživeli. Nije slučajno što se na arhijerejskoj hirotoniji vrši upravo služba Pedesetnice. Hirotonija episkopska je prevashodno svetoduhovski događaj i ono što se jednom dogodilo kada je Gospod ustrojavao svoju Crkvu, to ima večnu vrednost i mi smo toga događaja preko današnje svete službe i preko prizivanja Svetog Duha iz usta Njegove Svetosti i arhijereja i vernog naroda na novog episkopa to doživeli i postali saučesnici tog događaja našeg spasenja“, rekao je Mitropolit crnogorsko-primorski.
Rečima arhipastirske besede prisutnima se obratio i Patrijarh srpski Porfirije koji je rekao da smo učestvovali u događaju Duha Svetoga koji je sišao na sve nas, ali i na novohirotonisanog Episkopa Pajsija.
„Episkop je u Crkvi postavljen da bude na mestu Hristovom, ali i da vrši službu svetih apostola. Ta služba je vezana isključivo za Crkvu. Kao apostol, dragi Vladiko, Vi ste dobili zapovest, ali bolje reći poslušanje od samoga Gospoda da idete i propovedate Jevanđelje Hristovo krštavajući sve narode, sve ljude u ime Oca i Sina i Svetoga Duha. Ali, budući da Crkva Hristova nema granice ni u vremenu, ni u prostoru, jer je ona sama Hristos, kako kaže Sveti Jovan Zlatousti i mnogo puta u istom duhu ponavlja i Sveti ava Justin – da je Crkva produženi Hristos u vekove vekova. Apostol Pavle za Hrista kaže da On juče, danas i sutra u vekove vekova, obraćajući se Jevrejima u Poslanici Jevrejima. Dakle, služba episkopska je vezana za Crkvu, a Crkva nema granice u vremenu i prostoru, međutim, u Crkvi je ipak sve ustrojeno po redu i poretku da bude blagoobrazno, opet po reči Jevanđelja. To je paradoks Crkve, života u Crkvi, da je u njoj apsolutna sloboda, sloboda u Hristu jer je ona sloboda od greha, smrti i đavola, ali s druge strane, spolja posmatrano, moglo bi se reći da je život u Crkvi u isto vreme lišavanje slobode, na to liči. Ali, zapravo to nije lišavanje slobode nego poslušanje Crkvi i to poslušanje koje podrazumeva raspinjanje sebe i svoje volje, odricanje od sebe i svoje volje kroz poistovećivanje sa voljom Hristovom. To nije ništa drugo nego istinska i prava sloboda“, rekao je Patrijarh Porfirije.
Obraćajući se Episkopu Pajsiju, Patrijarh srpski je naglasio da je po tom i takvom poretku Sabor zajedno sa Duhom Svetim našao za shodno da on bude vikarni episkop, pomoćni episkop Mitropolitu crnogorsko-primorskom.
„To znači da sve ono što je služba Hristova, što je služba apostolska odvijaće se po poretku Crkve, promislu Božijem u Eparhiji crnogorsko-primorskoj, na tom prostoru u zemlji Svetog Simeona Mirotočivog, zemlji Svetoga Save, Svetog Petra Cetinjskog, Svetog Vasilija Ostroškog, znanih i neznanih svetitelja. U Crnoj Gori, koju svi istinski iz dubine duše volimo i vidimo kao organski deo naše pomesne Crkve. Tamo ćete vršiti službu Hristovu i službu apostola krštavajući i privodeći sve Hristu i Crkvi Hristovoj, najpre decu Svetog Save, najpre Srbe Svetosavce, a onda sve druge ljude koji čeznu za istinom, pravdom i lepotom, za punoćom, za spasenjem, jer u Crkvi Hristovoj, nema Grka i Jeverja, kako kaže Apostol Pavle, nego svi smo jedno“, istakao je Njegova Svetost.
U pristupnoj besedi, Episkop dioklijski Metodije je, između ostalog, rekao:
Bilo bi krajnje nedolično da nakon što sam primio blagoslov na blagoslov, na prvom mestu ne zablagodarim Bogu od koga svaki dobri dar i svaki savršen poklon silazi. Štaviše, pokazao bih se jednako oholim poput onog lenjivog sluge, koji je, primivši talant drsko vratio svome uistinu milostivom gospodaru poistovetivši ga sa tvrdicom i čovekom surovim i nepravednim. Prezirući tako bezumlje i drskost, a podstican ljubavlju i milosrđem Božijim iskreno blagodarim Ocu, Sinu i Duhu Svetome, Bogu jednom u tri lica javljenom, što mi je podario sve vas i sa vama izobilje u svemu. Blagodarim i na ovome danu i ukazanoj časti i dostojanstvu biti episkop Crkve Hristove, smerno ponavljajući reči Svetog Jovana Bogoslova – Onome koji nas ljubi i opra nas od greha naših krvlju svojom i učini nas Carstvom, sveštenicima Bogu i Ocu svojemu, Njemu slava i moć u vekove vekova, amin. Istovremeno, blagodarim i na danima koji će tek doći i svemu onome što oni nose, jer kako naš narod pobožno kaže – da što je od Boga i od meda je slađe. Ovim rečima blagodarnosti Bogu jedinome pridružujem iskrenu sinovsku i bratsku zahvalnost Svetom Arhijerejskom Saboru naše Crkve i Njegovoj Svetosti Patrijarhu srpskom Gospodinu Porfiriju, koji su moj izbor za za Episkopa dioklijskog i vikara Mitropolije crnogorsko-primorske podržali i sabornim polaganjem svojih ruku učinili episkopom i služiteljem oltara i vinograda Gospodnjeg. Takođe, istinsku sinovsku blagodarnost izražavam i Njegovom Visokopreosveštenstvu Mitropolitu crnogorsko-primorskom Gospodinu Joanikiju, koji je na jednoj od životnih raskrsnica moj život usmerio služenju Crkvi, čiji blagoslov me pratio kud god sam išao i na čiji predlog sam, između ostalog, izabran za vikarnog episkopa. Slovo poštovanja i ljubavi upućujem i svojim dragim roditeljima Milunu i Milijani, kao i njihovim roditeljima.
Na kraju svete arhijerejske Liturgije Patrijarh Porfirije je uručio arhijerejski žezal Episkopu Pajsiju.
Foto: Željko Drašković
Izvor: TV Hram
Pristupna besjeda episkopa Pajsija.
Pristupna besjeda episkopa Pajsija
