Njegova Svetost Patrijarh srpski g. Porfirije načalstvovao je 20. novembra 2022. godine u zavetnom spomen-hramu Svetog Save na Vračaru svetom arhijerejskom Liturgijom i svečanim činom hirotonije izabranog i narečenog visokodostojnog arhimandrita Ilariona (Lupulovića) u čin Episkopa novobrdskog, vikara Patrijarha srpskog.
Prvojerarhu Srpske Pravoslavne Crkve sasluživali su Njegovo Blaženstvo Arhiepiskop ohridski i Mitropolit skopski g. Jovan, Njegovo Visokopreosveštenstvo Mitropolit crnogorsko-primorski g. Joanikije i Preosvećena gospoda Episkopi: bački Irinej, šumadijski Jovan, braničevski Ignatije, mileševski Atanasije, raško-prizrenski Teodosije, pakračko-slavonski Jovan, timočki Ilarion, niški Arsenije, valjevski Isihije, zahumsko-hercegovački Dimitrije, šabački Jerotej, stobijski David, remezijanski Stefan, mohački Damaskin, marčanski Sava, hvostanski Aleksej i izabrani Episkop novobrdski arhimandrit Ilarion, izabrani episkop jegarski arhimandrit Nektarije, izabrani episkop lipljanski arhimandrit Dositej, izabrani episkop toplički protosinđel Petar, kao i mnogobrojno sveštenstvo i sveštenomonaštvo iz više eparhija Srpske Pravoslavne Crkve.
Pored mnogobrojnog vernog naroda, svetoj Liturgiji molitveno su prisustvovale i visoke zvanice iz političkog, kulturnog i javnog života Republike Srbije.
Na početku svečanog čina hirotonije izabranog i narečenog Episkopa su najstariji arhimandrit i protođakon izveli kroz carske dveri na soleju, gde su oko Patrijarha stajali sabrani arhijereji. Tom prilikom posle tri privođenja, dok je u ruci držao svojeručno napisano izloženje pravoslavne vere, na pitanje Njegove Svetosti Patrijarha Porfirija: „Radi čega si došao i šta išteš od naše smernosti?“, izabrani i narečeni Episkop je odgovorio: „Hirotoniju arhijerejske blagodati, Svetejši Vladiko, po saglasnosti i klirika najsvetije Episkopije novobrdske“. Zatim su izabranog i narečenog Episkopa Patrijarh i arhijereji ispitali kakvu veru on ispoveda, na šta je odgovorio Nikeo-carigradskim Simvolom vere i Opširinijim ispovedanjima vere u kojima je izložio dogmate Svete Crkve sa zavetovanjima na vernost Crkvi.
Tada je izabrani i narečeni Episkop uzeo sveto Jevanđelje i potpisano Ispovedanje vere i prineo ih Patrijarhu, koji je isto stavio u Jevanđelje. Patrijarh Porfirije je nakon tog čina predao Jevanđelje izabranom i narečenom Episkopu, te su ga zatim uveli u oltar na južne dveri. Odmah zatim je počela sveta arhijerejska Liturgija, da bi, po osveštanoj bogoslužbenoj praksi, nakon Trisvete pesme, dva protoprezvitera izvela iz đakonika izabranoga za hirotoniju i doveli ga na soleju pred Carske dveri, odakle je vođen dvojicom arhijereja uveden u oltar gde je triput obišao Časnu Trpezu. U svakom ophodu narečeni i izabrani Episkop je celivao Časnu Trpezu, dok ga je svakog puta Patrijarh blagosiljao Časnim krstom. Nakon toga, arhijereji su priveli izabranog Episkopa pred Časnu Trpezu, gde mu je Patrijarh na glavu položio kraj omofora, a arhijereji otvoreno Jevanđelje. Potom su svi položili ruke na njega, dok je Patrijarh Porfirije čitao molitve hirotonije.
Po završetku molitvi Patrijarh je novohirotonisanog episkopa Ilariona obukao u sakos i omofor, a zatim položio na njega krst, panagiju (enkolpion) i arhijerejsku mitru svečano uzglašavajući: „Aksios!“ i „Dostojan!“, što su svo sveštenstvo i narod u radosti otpevali. Potom su novohirotonisanog Episkopa Ilariona celivali Patrijarh Porfirije i arhijereji, a on je, potom, po prvi put narod blagoslovio trikirijama i dikirijama.
Na kraju svete arhijerejske Liturgije Patrijarh Porfirije je uručio arhijerejski žezal Episkopu Ilarionu.
U arhipastirskoj besedi, Patrijarh Porfirije je rekao da kada Crkva bira episkope to nije reč o običnom ljudskom izboru. Izvole se Duhu Svetome jeste formulacija koju koristi Crkva kada vrši svoje izbore, a i onda kada bira nekoga za episkopa. Budući da se izvole Duhu Svetome, to jest volji Božijoj, da neko bude izabran za episkopa i onda znamo, jer Bog je istina, pravda i ljubav, da kada Crkva bira episkopa tu nema greške. Znamo da je Crkva zajednica, ali isto tako, što je još važnije, znamo da to nije obična zajednica, nego da je to zajednica okupljena oko episkopa. Ne zato što je episkop divan čovek, bolji od drugih, što je bezgrešan, nego zbog toga što je episkop ikona Hristova, što je on na mestu i po obličju Hristovom. Otuda je Crkva sveta zajednica. Crkva je Hristova, mi smo telo Njegovo i ono postoji u vekove vekova. Episkop je kao neko na Hristovom mestu, Njegova ikona, pozvan da vrši delo Hristovo. Gospod se poistovetio sa nama, poistovetio se sa čovekom radi njegovog spasenja. Ako je episkop na mestu Hristovom i on se mora poistovetiti sa svakim čovekom. Da bi se episkop poistovetio sa svakim čovekom, on mora najpre da se poistoveti sa Hristom. Veoma je važno da episkop govori jezik Hristov, a ne svoj jezik.
U nadahnutoj besedi, Preosvećeni Episkop novobrdski Ilarion zahvalio se putu koji ga je odveo za brda ona, u zeleni gaj, u najčudesnije mesto na svetu. Hvala Svetom kralju Stefanu Dečanskom, domaćinu obitelji koja je za mene postala gora otkrovenja, mesto vaskrsenja i vaznesenja, mesto silaska Svetoga Duha. U nemanjićkoj lavri, manastiru Visoki Dečani sreo sam Boga, ja nedostojni. Tada sam stekao večnu porodicu, oca koji me rodi Jevanđeljem, tadašnjeg igumana Dečanskog, a sadašnjeg Episkopa raško-prizrenskog g. Teodosija i braću koja su moja uteha i pribežište, braću iz kojih sija tajna monaške shime. U Dečanima mi se otvorio prozor ka predivnoj galaksiji monaških zajednica od Jerusalima i Svete Gore, preko Kijeva do svete Rusije, pa sve do Severne Amerike. Sva putešestvija su me opet i opet vraćala svetoj Srbiji, sazdanoj od crkava i manastira i svesti da su naši rodonačelnici Sveti Simeon i Sveti Sava iznad svega Svetogorci. Njihovim odlaskom na Svetu Goru, našem narodu je otvoren put ka istinskoj slobodi koju nam je izvojevao Gospod Hristos. Već tada se pevalo u srcu, ono što će narodni pesnik da nam preda kao vapaj Svetog kneza Lazara kosovskog – da je zemaljsko za malena carstvo, a nebesko uvek i doveka. Naša sveštena istorija je ključ za razumevanje naše prošlosti, sadašnjosti i budućnost. Živoga Boga usrdno molim da moje novo služenje na koje me danas pratite iz naše zavetne zemlje u prestonicu doprinelo da Kosovo i Metohija budu još bliže Beogradu, te da svi po rečima Gospoda Hrista budemo jedno. Sa psalmopojcem pred svima vama se zavetujem – Ako zaboravim Kosovo i Metohiju, neka me zaboravi desnica moja.
Izvor: TV Hram
Foto: SPC
