Među poslednjim blagoslovima koje je posijao na prostorima Mitropolije crnogorsko-primorske, baš uoči praznika Svetog oca našeg Vasilija, 9. maja 2020. godine blaženog spomena Mitropolit Amfilohije, blagoslovio je i podžegao kandilo Svetom Vasiliju, odredivši da se od toga dana crkva i monaška zajednica na Briskoj gori iznad Ulcinja, na čelu sa monahinjom Olgom, pribroji zlatnom nizu manastira Mitropolije. Zasijao je plamen kandila i razvejao miris tamjana i izazvao demonski bijes bogomrzitelja i crkvoboraca.
Prva „čestitka“ tadašnje vlasti na izdisaju stigla je već 10. juna sa bagerima koji su razorili tek započeti manastirski konak – sklonište i pribježište bogoljubivih sestara monahinja i vjernog naroda pravoslavnog. Zaboravili su bogoborci istinu izrečenu riječima Lovćenskog Tajnovidaca da „udar nađe iskru u kamenu“. Iz bogoboračkog udara u temelj manastirski izvile su se bezbrojne iskre vasilijevske ljubavi! Među prvima i onog junaka koji je tog tragičnog 10. juna odbio da ruši svetinju i time se zlatnim slovima upisao u knjigu časti i poštenja!
Evo, i ovog 12. maja molitveni spomen Svetog Vasilija u domu njegovom na Briskoj gori poviše Ulcinja, proslavljen je Svetom liturgijom koju su služili arhimandriti, igumani, sveštenici i đakoni uz pojanje igumanija i monahinja, vjernoga naroda sabranog sa raznih strana Crne Gore i širih prostora. Iskre Svetog Vasilija obasjale su i pet dječijih duša koje su kroz krštenje i Sveto pričešće prisajedinile se saboru pravoslavnog naroda Božjeg. Svetim bogosluženjem načalstvovao je iguman Nikon donjobrčeoski, uz sasluženje arhimandrita Benedikta prevlačkog, igumana Rafaila podmainskog, igumana Evstatija obodsko-riječkog, jeromonaha Jovana stanjevićskog, jeromonaha Nikolaja riječkog, jeromonaha Maksima prevlačkog, sveštenika Siniše Cmiljića, paroha ulcinjskog i Miomira Vulevića, paroha podgoričkog. Iskre vasilijevske ljubavi obasjale su i nekoliko stotina Božjih duša koje su molitveno učestvovale u bogosluženju i blagoslovu slavskih prinosa.
Iguman Rafailo je, po već opšte znanom nadahnuću, besjedio u slavu Svetog Vasilija i na porugu bogoboraca i crkvorušitelja, kojih je puna istorija hrišćanstva ali, nažalost i duhovnu propast njihovu, sve nove i nove generacije nikako da nauče da je Božja riječ Istine i Pravde poslednja!
Ozareni Božjom ljubavlju, momci i djevojke u narodnim nošnjama pridružili su radosti praznika, pjesme i narodne igre u manastirskoj porti i tokom slavske trpeze kojom su bili ugošćeni svi koji su došli na ovaj veličanstveni duhovni sabor na Briskoj gori i srca punog radosti na daleko raznijeli iskre blagoslova Svetog Vasilija, slava mu i milost!
P. K.
