Povodom 147. godišnjice od rođenja velikog Dučića iz arhive našeg Radija donosimo emisiju „Dučićeva jutra sa Leotara u smiraju hercegovačke Gračanice“
Onome, koji je naše živote uljepšao stihom i riječju koji oplemenjuju dušu, pjesniku Boga ljubavi i života, veliko hvala i naše molitve da u rodnoj Hercegovini, svom vječnom domu, na Crkvini iznad Trebinja, u miru hercegovačke Gračanice, obučen u sunce vječnosti vječno živi na ,,bregu smrti s koga oči na oba sveta gledaju“.
Jovan Dučić – veliki pjesnik i diplomata
Srpski pjesnik i diplomata Jovan Dučić /1874-1943/, član Srpske kraljevske akademije, čije je stvaralaštvo udarilo pečat srpskoj poeziji u prvoj polovini 20. vijeka, rođen je na današnji dan 1874. godine u Trebinju.
Završio je učiteljsku školu u Somboru i bio učitelj u srpskim školama na području današnje BiH, poslije čega je studirao prava u Ženevi i Parizu, gdje je diplomirao.
Od 1912. do 1941. bio je diplomata kraljevina Srbije i Jugoslavije i ambasador u velikim evropskim gradovima. Zajedno sa piscima Aleksom Šantićem i Svetozarom Ćorovićem, u Mostaru je pokrenuo književni list “Zora”.
Već prvom pjesničkom zbirkom “Pjesme” 1901. predstavio se kao nadahnut liričar obuzet temama bola i usamljenosti, ljubavi i smrti.
U Drugom svjetskom ratu je među prvima javno ukazao na zločinačku prirodu ustaške Nezavisne Države Hrvatske i na genocid nad Srbima.
Poslijeratna zvanična književna kritika prokazala ga je zbog toga kao “četnički opredijeljenog”.
Pošto je Španija priznala ustašku Nezavisnu Državu Hrvatsku, prekinuvši diplomatske odnose sa Jugoslavijom, u junu 1941. godine Dučić se povukao u neutralnu Portugaliju, u Lisabon, odakle je u avgustu iste godine otišao u američku saveznu državu Indijanu, u grad Geri, kod rođaka Mihajla.
Od tada do svoje smrti vodio je organizaciju u Ilinoisu, čiji je osnivač Mihajlo Pupin 1914. godine, a koja predstavlja srpsku dijasporu u Americi.
Osim pjesama, od kojih su neke neprolazne vrijednosti, pisao je prozu, putopise, eseje, studije.
Upokojio se 1943. u SAD i njegove kosti su počivale u državi Indijana do 22. oktobra 2000. godine, kada su prenesene u Trebinje.
Povodom 17. februara, dana kada se u Trebinju rodio ovaj velikan misli i riječi iz arhive Radija ,,Svetigora”, donosimo emisiju sjećanja na povratak velikog, istinskog pjesnika, književnika i diplomete Jovana Dučića, ponosnog Hercegovca, Srbina, svojoj rodnoj Hercegovini, svom domu i smiraju, u naručju hercegovačke Gračanice, koju smo snimili 2018. godine.
O JovanuDučiću u emisiji „Povratak velikog pjesnika na Crkvinu“ koju je Radio „Svetogora“ emitovala u spomen na 18. godišnjicu povratka Dučića rodnoj Hercegovini, i njegovog prvog dolaska u Crnu Goru, govorili su tadašnji ministar vjera u Vladi Crne Gore g. Budimir Dubak predsjednik crnogorskog odbora za prenos zemnih ostataka Jovana Dučića urednik Književne zadruge Srpskog nacionalnog savjeta Crne Gore, sekretar Odbora publicista Jovan Markuš i predsjednik Urduženja književnika Crne Gore Novica Đurić.
Slobodanka Grdinić
