- Na današnji dan, 14. jula 1797. godine nakon više uspješnih borbi duž Primorja, Sveti Petar Cetinjski sa Crnogorcima ušao je u Budvu.
Međutim, već 18. jula predat mu je zahtjev da grad vrati austrijskim vlastima. Ulazak crnogorske vojske u Budvu značio je ipak definitivni pad mletačke vlasti u Boki Kotorskoj, koja je još početkom maja iste godine na ovom području bila srušena. Budva je stara oko 2.500 godina i jedan je od najstarijih gradova na Jadranskom moru. Utvrđeni grad na ovom prostoru je postojao još u doba antike. Istoričari vjeruju da je prvobitno bio ostrvo, koje se kasnije spojilo sa obalom i napravilo zemljouz. Mada su Grci osnovali mnoge kolonije u Mediteranu, po svemu sudeći, u dijelu obale Jadranskog mora, na području današnje Crne Gore, nijesu uspjeli u naseljavanju kolonista. Umjesto toga, postojali su samo pojedini grčki tržišni centri, emporiji. Jedan od njih je bio u Budvi (Butua). Prvi pomen ovog grada nalazimo u V vijeku prije Hrista. Nakon ilirsko-rimskih ratova, Budva potpada pod vlast Rima. Budva je bila naselje kolonizovanih rimskih građana. Sem Italika, u ovim gradovima postoji i veći broj trgovaca, Grka i orijentalaca, a razvijeno zanatstvo utiče na formiranje zanatskih kolegija. Razaranjem antičke Duklje od strane Avara i dolaskom Slovena, veliki broj romanizovanih starosjedelaca se povukao u utvrđene primorske gradove. U ranom srednjem vijeku Budva je vizantijski grad, sa grčkom vojnom posadom (garnizonom). Po osamostaljenju Dukljanske kneževine Budva ulazi u njen sastav. Posle 1181. godine ulazi u sastav srpske države. Po uzoru na Dušanov zakonik, sačinjen je Statut grada Budve. U kasnijem periodu, ovaj grad se nalazio pod vlašću Balšića, Crnojevića i Srpske despotovine. Koristeći prodore Turaka na Balkansko poluostrvo, Mlečani nijesu zauzimali velike posjede odjednom. Do 1435. godine Srpskoj despotovini, u primorju Zete, oduzeli su sve, osim Bara i Budve. Međutim, nakon prvog pada Srpske despotovine pod tursku vlast takvo stanje su iskoristili Mleci: preduhitrivši Turke zauzimaju cio obalski pojas Donje Zete, od Bojane do Kotora. Tako su pod njihovu vlast pali i gradovi: Ulcinj, Bar i Budva. U predatim im mjestima, Mlečani su za načelnike postavljali svoje plemstvo do 1797. godine. Poslije pada Mletačke republike, Budva ulazi u sastav Austrougarske i konačno 1918. godine Budva je oslobođena i ulazi u sastav Kraljevine SHS odnosno Kraljevine Jugoslavije.
- Na današnji dan, 14. jula 2006. godine Liban je apelovao na Savjet bezbjednosti Ujedinjenih nacija da zaustavi agresiju Izraela na tu zemlju.
Bombardujući međunarodni aerodrom u Bejrutu i dva vojna aerodroma, i zatvarajući luke, Izrael je dan ranije blokirao Liban. Liban zvanično Libanska Republika je mala, pretežno planinska država na Bliskom istoku , na istočnoj obali Mediterana. Graniči se sa Sirijom na sjeveru i istoku, i Izraelom na jugu. Zastava Libana prikazuje drvo kedra u zelenoj boji na bijeloj pozadini sa horizontalnim crvenim linijama, na vrhu i dnu zastave. Naziv Liban potiče iz aramejske riječi laban, što znači bijelo, kao referenca na planinu Liban koja je uvijek prekrivena snijegom. Liban je bio jedan od glavnih regiona Feničana čija je pomorska trgovina i privreda cvjetala više od 2.000 godina. Feničanska civilizacija se razvila na današnjem području Libana i Sirije. Feničanska civilizacija je bila prvi oblik morske trgovine i privrede, koja se raširila Mediteranom. Mada u to vrijeme, granice država nijesu bile jasno definisane, smatra se da je grad Tir bio najjužnija tačka Feničana. Iako su ljudi ovog regona sami sebe nazivali Hananima, naziv Feničani je postao poznat usled Grka koji su ih zvali Foniki, što na grčkom znači ljubičasta boja. Hemijska boja koja je u antičko vreme korišćena za bojenje tekstila se takođe zvala Feniks. Tako da su Feničani ubrzo postali poznati u to vrijeme kao „Ljubičasti narod“. Feničani, najvjerovatnije semitski narod, su se služili feničanskim jezikom, kasnije nazvanim punskim jezikom, jer je latinska riječ za ljubičastu boju puniceus. Uprkos mnogim pisanjima, knjige koje su pisali nijesu u velikom broju preživjele do danas. Feničanske kolonije sjeverne Afrike su bile izvor mnogih činjenica i saznanja o feničanskoj kulturi. Tokom srednjeg vijeka bio je važna geografska tačka mnogobrojim osvajanjima krstaša. Nakon odlaska krstaša pada u ruke Osmanskog carstva. Raspadom Osmanskog carstva nakon završetka Prvog svjetskog rata, Društvo naroda je Francuskoj mandatom dalo pet provincija, koje danas čine Liban. Moderni libanski ustav iz 1926. godine garantuje balans političke moći među najvećim religijskim grupama. Nakon arapsko-izraelskog sukoba 1948. godine, Liban je postao utočište izbjeglica iz Palestine koji su prebjegli iz Izraela. Dodatni broj palestinskih izbjeglica je došlo u Liban nakon novog arapsko-izraelskog sukoba 1967. godine broj je dostigao preko 300.000 izbjeglica. Tokom ranih 1970-ih godina, tenzije su porasle usled velikog broja palestinskih izbjeglica na jugu zemlje. U samom početku došlo je do sukoba palestinskih izbjeglica i Libanaca koji su pripadali ljevici. Tokom sukoba, sukobljene strane su dobijale definisaniji oblik, te su na jednoj strani sukoba bili hrišćani dok su na drugoj strani bile palestinske izbjeglice, muslimani suniti i Druzi. Građanski rat koji je neposredno uslijedio je ostavio naciju bez ikakve organizacione vlasti. Posledice građanskog rata su i danas vidljive u Libanu.
