- Na današnji dan, 18. april 1956. godine raspušten je Informbiro, savjetodavno i koordinaciono tijelo devet evropskih komunističkih i radničkih partija, kojim su dominirali sovjetski komunisti.
Komunistički informacioni biro, skraćeno Informbiro, nastao je 1947. godine kao nalednik Kominterne, međunarodne komunističke organizacije koja je raspuštena 1943. godine pod pritiskom velikih sila. Budući da su nakon Drugog svjetskog rata komunisti preuzeli vlast u više država u Istočnoj Evropi, sovjetski lider Staljin inicirao je osnivanje nove komunističke organizacije, preko koje bi SSSR mogao da sprovodi svoj uticaj na međunarodnom planu. Predviđeno je da sjedište Informbiroa bude u Beogradu, gdje je održani prvi zvanični sastanak ove organizacije u decembru 1947. godine. Prvi sukobi između Staljina i Broza počeli su već početkom 1948. godine jer je Staljin bio nezadovoljan planovima Broza i Dimitrova da stvore Balkansku federaciju. SSSR je povukao svoje stručnjake iz SFRJ i između komunističkih partija dvije države krenula je oštra prepiska. Sukob je kulminirao Rezolucijom Informbiroa, objavljenom 28. juna 1948. godine na kraju savjetovanja u Bukureštu. KPJ je optužena za napuštanje komunističkih i marksističkih ideja i neprijateljski odnos prema KPSS. Informbiro je pozvao “zdrave snage” u KPJ da se odupru rukovodstvu sa Brozom na čelu i “skrenu Jugoslaviju sa buržoaskog puta”. U narednim mjesecima odnosi SFRJ i SSSR-a dramatično su se pogoršali. Neki članovi KPJ, pa čak i visoki rukovodioci poput Andrije Hebranga i Sretena Žujovića otvoreno su stali na Staljinovu stranu. Uslijedili su montirani sudski procesi na obije strane, a u SFRJ je formiran i kazneni logor za “informbirovce” na Golom otoku, ostrvu u Jadranskom moru u Kvarnerskom zalivu. Vrhunac krize dostignut je u jesen 1952. godine kada je SSSR vrlo ozbiljno planirao oružanu intervenciju u SFRJ, a JNA se koncentrisala na istočnim granicama zemlje. Rezultat ovog zaoštravalja bilo je okretanje Jugoslavije Zapadu, sklapanje ugovora o vojnoj i ekonomskoj pomoći sa SAD, Britanijom i Francuskom.
Tenzije između sukobljenih komunističkih partija splasnule su tek nakon Staljinove smrti 1953. godine, a odnosi su otoplili 1956. godine kada je Staljinov naslednik Hruščov doputovao u zvaničnu posjetu SFRJ. Ipak, trajna posledica ovog razlaza je da SFRJ više nikada nije bila pod jakim uticajem SSSR-a i da su njeni građani uživali veće slobode od građana drugih zemalja u kojima su na vlasti bili komunisti.
Na mnoge koji su osuđeni na montiranim sudskim procesima ovo razdoblje jugoslovenske istorije ostavilo je trajnu traumu. Desetine hiljada ljudi, uglavnom iz Srbije i Crne Gore, hapšeno je tih godina, a navodno prosovjetsko djelovanje često je bilo samo izgovor za unutarpartijske ili lične obračune.
- Na današnji dan, 18. aprila 1926. godine u Njegoševoj ulici u Podgorici otvoren je hotel Imperijal. Nalazio se u novoj zgradi braće Pejanovića, u Njegoševoj ulici. Raspolagao je sa 30 soba, dva kupatila, jednom većom salom za kafanu, restoranom i bifeom. Ovaj hotel, kao i drugi u Podgorici, teško je oštećen u nizu bombardovanja Podgorice tokom II svjetskog rata.
U Podgorici je između dva svjetska rata izgrađeno nekoliko hotela, otvorene su brojne kafane i gostionice. Hoteli su bili zvučnih imena: „Imperijal”, „Evropa”, „Moskva”, „Beograd”, „Jadran”, „Pošta”…Od svih je najraskošniji i najljepši bio „Imperijal”. Hotel „Imperijal“ bio je jedno od onih rijetkih mjesta u kojima se u Podgorici mogao osjetiti i doživjeti duh i dah Evrope. Već svojom fasadom, urađenom pomalo u baroknom stilu, skretao je pogled prolaznika. Nalazio se u Njegoševoj, kako se i tada zvala najljepša ulica u gradu. Okupljao je pretežno imućnije građane, trgovce, profesore i oficire, koji su mogli da biraju između dviju njegovih sala: salu za kafanu ili salu za restauraciju. Mogli su, takođe, i da uživaju u hladovini njegove bašte, koja se nalazila tik iza hotela. Bio je to najveći i najljepši hotel u gradu, sa trideset mebliranih soba i dva kupatila, što je u ono vrijeme, kada se čitav grad kupao i umivao u kopanjama i lavorima, predstavljalo i te kakav luksuz. Hotel je često priređivao oficirske večeri, kao i večeri vezane za ženska dobrovoljačka društva. Organizovani su i maskenbali, kao i gostovanje poznatih zabavljača. U njemu je gostovao i čuveni iluzionista Svengali, koji je podgoričkoj publici prikazivao svoje mađioničarske majstorije i vještine. Naveče je u hotelu svirala hotelska muzika, i plesali hotelski igrači, tako da se igralo, plesalo i pjevalo često do kasno u noć. „Imperijal“ je bio domaćin i drugih kulturnih događanja. Tako je, kako izvještava podgorički nedjeljnik „Zeta“, u ovom hotelu održano i prvo „veče mladih crnogorskih književnika“ (u decembru 1930. godine).
Inače, Podgorica je u vrijeme Kraljevine Jugoslavije, odnosno između dva svjetska rata, bila centar ustanova tadašnje Zetske banovine (poput Zetske finansijske direkcije, Velikog suda, Pošte, Javnog pravobranilaštva, Uprave monopola duvana). U tadašnjem Srezu podgoričkom (teritorija današnje Podgorice) živjelo je 37.000 stanovnika, taj se broj uoči Drugog svjetskog rata popeo i na 50.000, dok je u samom gradu živjelo oko 14.000. Seosko stanovništvo bavilo se uglavnom poljoprivredom, u gradu su primat držali zanatstvo i trgovina, dok je u industriji najznačajnije mjesto imao Duvanski kombinat. Vrijedna je pomena i izgradnja doma Trgovačko-industrijske i zanatske komore. Izgradnja tog objekta počela je 1936. godine, a svečano je otvoren 1939. godine. Ovaj objekat i danas služi istoj namjeni, po čemu je jedinstven, jer se u njemu okupljaju privrednici, odnosno, sjedište je Privredne komore Crne Gore. Zgrada je u osnovi zadržala isti izgled kao i kada je sagrađena, s neznatnom dogradnjom. Uoči Drugog svjetskog rata izgrađena je i zgrada carinarnice u Podgorici, a nakon nekoliko zahtjeva privrednika otvorena je i Filijala poštanske štedionice Kraljevine Jugoslavije.
