- Na današnji dan, 22. decembra 1917. godine u Brest-Litovsku su u Prvom svjetskom ratu otpočeli mirovni pregovori sila Osovine i nove ruske vlade uspostavljene Oktobarskom revolucijom.
Sile Antante nijesu prihvatile poziv Rusije da učestvuju u tim pregovorima koji su završeni u martu 1918. godine potpisivanjem veoma nepovoljnog mirovnog ugovora za Rusiju. Sporazum u Brest-Litovsku je bio mirovni sporazum između Rusije i Centralnih sila, što je označilo izlazak Rusije iz Prvog svjetskog rata. Sporazum je postao bespredmetan praktično već prije kraja iste godine, ali je značajan kao glavni, mada nenamjerni, doprinos nezavisnosti Finske, Estonije, Letonije, Litvanije i Poljske. Njemci su u prvom momentu nudili relativno lake uslove, tražeći nezavisnost Poljske i Litvanije. Uskoro su pregovori zapali u krizu usled zahtjeva boljševika da se postigne sporazum bez ikakvih teritorijalnih izmjena ili plaćanja, zapravo predratni status kvo.
Nezadovoljan zbog stalnih njemačkih zahtjeva za davanjem teritorije, Lav Trocki, boljševički narodni komesar za spoljne odnose i vođa ruske delegacije, je objavio povlačenje Rusije sa pregovora i jednostranu objavu prekida neprijateljstava, što se moglo okarakterisati kao pozicija ni mir, ni rat. Optužen od strane drugih boljševičkih vođa za prekoračenje ovlašćenja i izlaganje Rusije opasnosti invazije, Trocki se u nekoliko navrata branio navodima da su boljševici u pregovore zapravo ušli sa namjerom da prikažu svijetu teritorijalne aspiracije Njemačke i izazovu pobune radnika u srednjoj Evropi zarad odbrane nove ruske radničke države. Posledice su bile gore od očekivanih od strane boljševika. Primirje je prekinuto 18. februara, a Centralne sile su u roku od dvije nedjelje zauzeli najveći dio Ukrajine, Bjelorusije i baltičkih zemalja. Kroz ledom okovano Baltičko more njemačka flota se približavala prijestonici Rusije, Petrogradu. I pored protesta radnika u Njemačkoj i Austrougarskoj, to nije dostiglo razmjere pobune i 3. marta 1918. godine boljševici su pristali na uslove mira mnogo gore od prvobitno ponuđenih. Sporazum, potpisan između boljševičke Rusije i svih zemalja Centralnih sila, označio je izlazak Rusije iz Prvog svjetskog rata i time postizanje jednog od najvećih boljševičkih ciljeva. To je, međutim, učinjeno pod neočekivano ponižavajućim uslovima.
Nova ruska boljševičko-komunistička vlast odrekla se svih pretenzija i prava na Finsku, buduće baltičke države Estoniju, Letoniju i Litvaniju, Poljsku, Bjelorusiju, Ukrajinu i (na zahtjev Turske) zemlje koje je Rusija osvojila u Rusko-turskom ratu 1877—1878. godine (Ardahan, Kars i Batumi).Najveći dio ovih teritorija zapravo je predat Njemačkom carstvu, a namjera je bila da to postanu djelovi carstva pod različitim zavisnim kraljevima i vojvodama. Sporazum je predviđao da će sudbinu ovih teritorija odrediti Njemačka i Austrougarska u saglasnosti sa stanovništvom ovih teritorija, što se u praksi svelo na postavljanje njemačkih vladara na novouspostavljene prestole Finske, Letonije i Litvanije. Turska je odmah preuzela kontrolu nad teritorijom iz sporazuma.
Sporazum je Rusiji oduzeo trećinu stanovništva, polovinu industrije i devet desetina rudnika uglja.
- Na današnji dan, 22. decembra 1894. godine francuski artiljerijski kapetan Alfred Drajfus osuđen je na doživotnu robiju na osnovu lažne optužbe da je NJemcima prodavao vojne tajne i poslat u zatvor na Đavolska ostrva u Francuskoj Gvajani.
Alfred Drajfus bio je oficir francuske vojske, najpoznatiji po tome što je bio u centru Afere Drajfus. Bez dokaza je osuđen na doživotnu robiju, ali je poslije velikog negodovanja javnosti i angažovanog istupa pisca Emila Zole otkriven pravi krivac, a Drajfus rehabilitovan. Godine 1894. u antisemitskoj atmosferi stvorenoj napisima u štampi i javnosti, od strane francuske kontraobaveštajne službe otkriven je akt špijunaže nepoznatog oficira u korist Njemačke. Tragovi su upućivali na Vrhovni štab francuske vojske u kojem je kapetan Alfred Drajfus bio jedini Jevrej.
Uprkos tome što nije bilo stvarnih dokaza za inkriminacije za koje su ga optužili, Drajfus je uhapšen i osuđen na doživotni zatvor na Đavoljem ostrvu, u Francuskoj Gvajani. Iste je godine pukovnik Mari Žorž Pikar, šef kontraobaveštajne službe, otkrio pravog krivca, majora Ferdinanda Esterhazija, ali mu je vođstvo generalštaba zabranilo dalju akciju, Esterhazija oslobodilo krivice, a pukovnika Pikara premjestilo u Tunis. Istina je prodrla u javnost, pa su mnoge poznate osobe onog vremena stale u odbranu Alfreda Drajfusa, među ostalima i poznati pisac Emil Zola koji je 1898. godine u svom otvorenom pismu optužio članove Vrhovnog štaba za „jedan od najgorih pravnih zločina u istoriji“. Emil Zola je zbog toga pisma osuđen na godinu dana zatvora zbog čega se sklonio u Englesku. Zolino pismo je podijelilo cjelokupnu francusku javnost na demokratski i konzervativni tabor. Zbog tih događaja Francuska se našla 1898. godine na ivici građanskog rata. Iste godine je otkriveno da je dokument koji je teretio Drajfusa krivotvoren. Krivotvoritelj, pukovnik Anri je priznao to djelo i ubio se u zatvoru, a major Esterhazi je pobjegao u London.
Nova vlada je 1899. godine naredila reviziju procesa, ali uprkos očitim činjenicama koje su oslobađale Drajfusa, isti je od strane vojnog suda opet oglašen krivim, ali je uz određene olakšavajuće okolnosti osuđen na 10 godina zatvora. Nedugo potom ga je predsjednik republike pomilovao, a 1906. godine je izvršena nova revizija procesa na kojem je Alfred Drajfus potpuno rehabilitovan, unaprijeđen u majora i odlikovan Redom Legije časti. Učestvovao je u Prvom svjetskom ratu i 1918. godine unaprijeđen je u potpukovnika. Obrazac „Optužujem“ vječna je opomena. U toj opomeni i jeste veličina Zolinog čina.
„OPTUŽUJEM POLITIČARE DA SU ĐAVOLSKI TVORAC TOG PODBAČAJA PRAVDE – NESVJESNO – ŽELIO BIH DA VERUJEM….
OPTUŽUJEM INTELEKTUALCE ZA SAUČESNIŠTVO, MAKAR PO OSNOVU MENTALNE NESTABILNOSTI, U JEDNOJ OD NAJVEĆIH NEPRAVDI VIJEKA…
OPTUŽUJEM SARADNIKE DA SU DRŽALI U SVOJIM RUKAMA APSOLUTNI DOKAZ NEVINOSTI, ALI SU GA PRIKRIVALI…
OPTUŽUJEM POLICIJU ZA SPROVOĐENJE LOŠIH ISTRAGA, POD KOJIM PODRAZUMIJEVAM ONE MONSTRUOZNO PRISTRASNE…
OPTUŽUJEM SKRIVENE „UREDNIKE“ ZA KORIŠĆENJE MEDIJA DA BI SPROVELI ODVRATNU KAMPANJU KOJA BI ZASLIJEPILA JAVNOST…
KONAČNO, OPTUŽUJEM PRAVOSUĐE ZA PRIKRIVANJE NEZAKONITOSTI PO NAREĐENJU…“
