- 22. novembra 1963. godine u Dalasu, Teksas, ubijen je Džon Kenedi, najmlađi američki predsjednik. Za izvršenje atentata osumnjičen je Li Harvi Osvald, kojeg je dva dana kasnije u policijskoj stanici ubio Džek Rubi. Kenedi je doprinio unaprijeđenju međunarodnih odnosa i mira u svijetu i borio se protiv rasne diskriminacije.
Ubistvo Džona Kenedija postalo je početak epohe sumnja u SAD, koja traju do danas. Prema anketiranjima javnog mnjenja, čak sada više od polovine Amerikanaca uvjereno je da je Kenedi bio žrtva zavjere. Zagonetno ćutanje vlasti ili to sa kojim žarom oni brane odavno diskreditovanu verziju o ubici usamljeniku samo podstiče ljude u stranu konspirološke teorije.
Prva istraga ubistva Džona Kenedija bila je sprovedena po svježim tragovima 1964. godine. Komisija pod rukovodstvom vrhovnog sudije objavila je da je Li Harvi Osvald bio ubica usamljenik. Amerikanci su po navici povjerovali zvaničnim licima. Počeli su da sumnjaju samo na prelasku 60-ih i 70-ih, 13 godina poslije ubistva predsednika Kenedija istina o ovim događajima počela je da isplivava na površinu. To je bio rezultat političke krize u SAD zbog rata u Vijetnamu, zbog Votergejtskog skandala za vrijeme predsjednika Niksona. Kriza je dovela do raskola samog sistema, i u tim pukotinama je počela da se nazire istina.
Ljudi su zahtijevali istinu. Zato je tadašnji predsjednik SAD, Džerald Ford, incirao novu istragu. Njome se bavio Komitet Predstavničkog doma SAD. Prema njegovim zaključcima, Kenedi je bio ubijen u toku zavjere, a Li Harvi Osvald je bio jednostavno izvršilac. Imena učesnika zavere nijesu bila navedena, zato su svoje teorije počeli da nude autori privatnih istraga. Postojala je verzija da je Kenedijevo ubistvo naručila mafija: predsjednik se aktivno borio protiv organizovanog kriminala, a odustajanje od svrgavanja Fidela Kastra je dovelo do toga da je mafija izgubila ogroman biznis na Kubi. Protiv predsjednika su bili teksaški naftni magnati. Kenedi je planirao da ukine poreske olakšice za eksploataciju rudnih bogatstava, zbog čega bi oni izgubili ogroman novac. Uz to, Teksašani su imali svog predsjedničkog kandidata – Lindona Džonsona, koji je zauzeo ovu dužnost poslije smrti Kenedija. Najčešće konspirolozi optužuju za Kenedijevo ubistvo CIA-u. Motive je obaveštajna služba imala: nezadovoljstvo politikom u pogledu Kube, dejstvima u hladnom ratu sa SSSR-om i neželjom da se započne vojna operacija u Vijetnamu. Ali glavni povod da se osumnjiči CIA bila je laž njenog rukovodstva koje je poricalo svaki kontakt sa Lijem Harvijem Osvaldom. 1962. godine on se vratio iz SSSR-a. Agenti CIA-e su bili dužni da ispitaju i provjere čoveka koji je pobjegao u Sovjetski Savez, živio tamo nekoliko godina, a zatim se vratio u SAD. Ali CIA je izjavila da nikakvih ispitivanja nije bilo.
Niz godina CIA je insistirala da Osvalda niko nije ispitivao, on je jednostavno mirno živio u Teksasu. I to je sasvim netačna priča. CIA mu je dala izbor: ili ide u zatvor ili sarađuje sa CIA-om i koristili ga kao instrument u propagandnom ratu protiv Kube. Ali nijesu htjeli da neko sazna da oni imaju neke veze sa Osvaldom, da li je on kriv ili ne.
Sve ove verzije razmatraju se u SAD do danas, ali ne na zvaničnom nivou. Ne može se očekivati da će se do 50. godišnjice Kenedijevog ubistva nešto pojasniti. Američke vlasti i specijalne službe nalaze se na udaru. Ako Bijela kuća, CIA i FBI znaju ko je ubio Kenedija, sada o tome neće govoriti. Odmah će se postaviti pitanje zašto su tako dugo ćutali.
- 22. novembra 1890. godine rođen je francuski general i državnik Šarl de Gol, osnivač i prvi predsjednik Pete republike, koji je kao vođa pokreta “Slobodna Francuska” u Drugom svjetskom ratu simbolizovao otpor nacistima.
Šarl de Gol je rođen u Lilu, u Francuskoj. Njegov otac je bio profesor koji ga je učio o bogatoj istoriji Francuske. Odrastajući, Šarl je volio da čita očeve knjige i da se igra vojnika, zamišljajući da je u nekoj od bitaka iz istorije. Kada je imao 11 godina, njegova porodica se preselila u Pariz i tamo je Šarl završio školu.
Kako je odrastao, osjećao je da je njegova sudbina da služi Francuskoj. Odlučio je da se pridruži vojsci pa je pohađao elitnu vojnu školu, vojnu akademiju Sen-Sir.
Šarl de Gol se priključio vojsci 1912. godine i borio se tokom Prvog svjetskog rata. Ranjen je nekoliko puta i na kraju su ga Njemci zarobili. Dok je bio zatvorenik, pokušavao je da pobjegne 5 puta, ali bezuspješno, pa je tako ostao u zatvoru do kraja rata.
Posle Prvog svjetskog rata, Šarl je nastavio da služi vojsku. Borio se u nekoliko manjih ratova i dostigao čin pukovnika. Razvio je nekoliko odličnih teorija o tome kako treba voditi rat. Frustrirale su ga zastarjele francuske vojne strategije. Smatrao je da su naoružane i brze jedinice najbolje za uspješno ratovanje. Njegove teorije su se kasnije pokazale uspješnim kada je Hitler koristio sličnu vojnu strategiju da osvoji većinu Evrope.
Kada je počeo Drugi svjetski rat, Šarl de Gol je stekao čin generala. Međutim, kako su Njemci napredovali u Francuskoj, Šarl de Gol je imao sve više nesuglasica sa Vladom Francuske. Oni su odlučili da se predaju, a de Gol je želio da nastavi da se bori.
Kako se vlada Francuske predala Njemačkoj, on je pobjegao u Britaniju. Našavši se u Britanji, osnovao je sopstvenu Vladu, koju je nazvao „Slobodna Francuska”. Odatle je podsticao Francuze da ne posustaju pod vladavinom Njemaca. Francuska vlada koja se predala Njemcima nazivala ga je izdajnikom i osudila ga na smrt zbog izdaje.
De Gol je nastavio da vodi „Slobodnu Francusku“ kao i francuski pokret otpora. Okupljao je ljude i jedinice izbjegle iz Francuske u cilju njenog oslobođenja. Konačno je došao dan D i Saveznici su napali Francusku. De Golove vojne snage odigrale su značajnu ulogu u oslobođenju.
Kada su Njemci protjerani iz Francuske, on je postao privremeni vođa. Predvidio je kraj Drugog svjetskog rata i pomogao da se uspostavi nova Vlada Francuske. Dao je ostavku i napustio političku scenu 1946. godine.
1959. godine, ponovo se vratio politici i tada je izabran za predsjednika Francuske. Njegov mandat trajao je 10 godina. Tokom tog perioda francuska ekonomija brzo se oporavila od posledica rata i procvjetala. Francuska je postala četvrta svjetska nuklearna sila, zajedno sa Sjedinjenim Američkim Državama, Velikom Britanijom i Sovjetskim Savezom.
Šarl de Gol se ponovo povukao iz politike 1969. godine. Godinu dana kasnije, preminuo je od srčanog udara.
