- Na današnji dan, 30. decembra 1847. umro je Sima Milutinović Sarajlija, srpski pjesnik. Sima Milutinović Sarajlija bio je srpski pjesnik i učitelj Petra II Petrovića Njegošev. Rođen je u pravoslavnoj trgovačkoj porodici u Sarajevu.
Simov otac Milutin, se oženio Anđelijom Srdanovićevom, čuvenom sarajevskom ljepoticom, o čijoj su ljepoti narodni pjevači sačuvali spomen. Kad je izbila epidemija kuge, mali Sima je imao nepune dvije godine. Bjegunci su tražili sklonište u Bosni, a zatim su otišli u Brod i na kraju u Zemun. U Zemunu, on je počeo da pohađa školu, ali je nije završio. Zatim je u Karlovcima započeo gimnaziju, a završio u Segedinu. Nemirnog duha, Sima je prošao kroz mnoga zanimanja, a obišao je i mnoge krajeve od Vidina do Lajpciga, od Besarabije do Crne Gore. Otac i sin Simo učestvovali su u Prvom srpskom ustanku. Sima je bio pisar u Praviteljstvujuščem sovjetu, u manastiru Blagovještenju i kod ustaničkih vojvoda. U Beogradskom Liceju je zamijenio Dositeja Obradovića kao učitelj. Učestvuje u ustanku protiv Osmanlija i biva zatočen zbog veze sa grčkom Heterijom u Vidinu. Bio je u izgnanstvu u Vidinu, radeći kao baštovan (bostandžija) i učitelj osnovne škole. Odlazi u Besarabiju da vidi izbjegle roditelje, a potom u Saksoniju u Lajpcig 1825. godine, gdje sluša filozofiju, čini poznanstva sa uglednim nemačkim književnicima, s Geteom na primjer, i tom prilikom štampa svoj ep Serbijanku. Po povratku postaje prvi vaspitač Njegošev na Cetinju, a kasnije carinik, policajac, sekretar ministarstva i član apelacije. Bavio se pisanjem stihova, politikom, istoriografijom, lingvistikom, osnivanjem pivare i „vodolečilišta”. Dopisivao se sa Vukom. Umro je u Beogradu.
Najbolje i najveće njegovo djelo je epski spjev Serbijanka. Druga važnija djela su:
Trojebratstvo i Trojesestarstvo, epske pjesme; Dika crnogorska, drama iz istorije Crne Gore, tragedija Obilić, jedna zbirka lirskih pjesama i dva istorijska spisa: Istorija Srbije, koja obuhvata samo vrijeme od 1813—1815. godine, i Istorija Crne Gore od davnih do novijeg vremena.
Kao istoričar, Sima Milutinović nije strogo naučan i kritički duh, već piše na osnovu predanja, narodne pjesme i ličnog iskustva. Milutinović je najplodniji i najraznovrsniji srpski pisac svoje generacije, podstrekač Njegoševog talenta i poslije Vuka najbolji poznavalac naše narodne poezije. On je bio snažan i intuitivan duh. Sam Njegoš mu je priznao „silni polet”.
Ali on je jedan od onih „divljih genija“ koji nemaju upornosti i vedrine da u mučnoj borbi za izraz dođu do jasnosti i jednostavnosti. Za tako veliki poduhvat: da kroz bitne istorijske ličnosti, Obilića i Karađorđa, pjesnički uobliči čežnje i ideale nacije, njegov talenat nije bio u svemu dorastao, niti je izražaj bio savladan. Svojim velikim rodoljubljem, snažnim temperamentom i originalnošću, Milutinović je svojim savremenicima davao iluziju „bogom datog pjesnika“. On nije zaslužio pohvale koje su mu romantičari činili, ali nije zaslužio ni odveć oštru kritiku od strane realističke škole.
Milutinović je po Evropi sretao znamenite ljude i pjesnike, a zna se da se u Saksoniju upoznao sa Krugom, Gerhardom, Jakovom Grimom, Ulandom, čak i sa Geteom. I Gete, osjetivši da se pojavljuje jedna drukčija književnost i jedan zaboravljen narod napisao je pohvalu Simi Milutinoviću-Sarajliji, malom pjesniku iz velike narodne poezije i ne manje bune. A to znači mnogo: Sarajlija kao Njegošev učitelj okreće mu pogled i u svjetsku poeziju i svjetsku misao.
- Na današnji dan, 30. decembra 2006. godine pogubljen je bivši irački predsjednik Sadam Husein. Sadam Husein bio je predsjednik Iraka od 1979. godine do njegovog zbacivanja s vlasti i hapšenja nakon invazije Iraka 2003. godine. Dana 5. novembra 2006. godine je osuđen na smrt vješanjem.
Sadam Husein rođen je 1937. godine u blizini grada Tikrita. Husein je je politički simpatisao snage unutar iračke armije koje su bile ogorčene Britancima i britanskim imperijalizmom. Pokušao je da se upiše na prestižnu Bagdadsku vojnu akademiju kako bi preko vojne karijere ostvario svoje političke zamisli. Ali, nije uspio u toj namjeri pa se zato još dublje upleo u političke vode. Tako je 1956. godine učestvovao u neuspješnom pokušaju državnog udara protiv kralja Fejsala II. Ipak, grupi vojnih oficira 1958. godine uspijeva svrgavanje kralja Fejsala II sa vlasti. Tu grupu predvodio je proljevičarski orijentisan general Abdul Kasim. Već godinu dana kasnije Sadam i grupa pripadnika Bas partije pokušava atentat na generala Kasima. Uprkos neuspjehu, atentat je pomogao Sadamu Huseinu da uđe u sam vrh Bas partije. U samom atentatu Sadam je lakše ranjen, pa bježi u Siriju. Iz Sirije odlazi u Egipat gdje će provesti naredne četiri godine.
1963. godine grupa vojnih oficira, pripadnika Bas partije, ubila je generala Abdula Kasima. Kada je Sadam čuo novosti brzo se spakovao i krenuo za Irak kako bi učestvovao u revoluciji. Nakon uspostavljanje nove vlasti, Sadam se brzo probijao unutar stranačke strukture. Husein je odmah imenovan za zamjenika predsjednika Revolucionarnog vijeća, zaduženog za unutrašnju bezbjednost.
Sa 31 godinom već je imao čvrste oslonce vlasti. koje će u narednih deset godina sve više učvršćivati. Svoju vlast baziraće na dvije ključne tačke – brojnim članovima porodice koji će zauzeti sve bitne položaje u iračkoj vlasti i vladi. Druga tačka će biti ogromni bezbjednosni aparat koji će činiti špijuni i doušnici u cijelom Iraku.
Dana 16. jula 1979. godine predsednik Bakr podneo je ostavku. Nakon Bakra, na mjesto predsjednika došao je Sadam Husein koji brzo počinje sa učvršćivanjem svoje vlasti. Sadam nije čistio samo unutar svoje stranke već je uklanjao i komuniste, koji su dotad od svih arapskih zemalja jedino u Iraku imali znatniji uticaj. Taj potez u trenutku kada Sovjetski Savez računa na Siriju i Irak osigurao mu je nemale simpatije u Vašingtonu, posebno među paranoično antikomunističkim republikancima. Sadam je u očima Vašingtona tada bio razboriti musliman, neopsjednut religijom, ujedno svjestan toga šta nafta znači američkim motorima i iračkoj blagajni.
Sadam je u septembru 1980. godine krenuo u pohod na Huzestan, jugozapadni dio Irana bogat naftom. Računao je na pobjedu za nekoliko dana. Ponajviše zahvaljujući ćutljivoj, ali konkretnoj podršci Sjedinjenih Država, koja mu je tada za njegove petrodolare osiguravala kupovinu sofisticiranog oružja i pristup još sofisticiranijim tehnologijama masovnog uništavanja, zbog kojih će ga prozvati mnogo kasnije, prećutkujući sopstvenu ulogu. Račun je bio bez krčmara, jer su Iranci uspjeli da stvore pat poziciju i iscrpljuju Irak u statičkom frontovskom ratu još punih osam godina. U tom ratu prvi put je upotrijebio iračko hemijsko oružje.
Tokom devedesetih godina nižu se krize oko navodnog programa Iraka za razvoj oružja za masovno uništenje. U martu 2003. godine Sjedinjene Države i Ujedinjeno Kraljevstvo pokrenule su jednostranu vojnu akciju (bez dozvole Ujedinjenih nacija) protiv Iraka. Glavni cilj vojne akcije – svrgavanje Sadama Huseina s vlasti, postignut je nakon tri nedjelje ratovanja.
Američke snage uhapsile su Sadama Huseina blizu grada Tikrita. Dana 5. novembra 2006. godine na suđenju je donijeta presuda po kojoj je Sadam Husein kriv za zločin protiv čovječnosti i osuđen na smrtnu kaznu vješanjem.
