Na današnji dan, 30. jula 1898. godine umro je njemački državnik Oto fon Bizmark, ujedinitelj Njemačke.
Prvi kancelar ujedinjenog njemačkog carstva, poznat kao „gvozdeni kancelar“. Bio je predsjednik vlade punih 28 godina, do 1890. godine. Oto fon Bizmark je jedan od najvažnijih vođa sa druge polovine XIX vijeka. Kao pruski premijer ujedinio je Njemačku serijom pobjedonosnih ratova poslije kojih postaje prvi kancelar njemačkog carstva. Mnogi Njemci poistovjećuju lik Bizmarka sa slikom koja prikazuje krunisanje njemačkog cara Vilhelma I u dvorcu u Versaju. Pod vođstvom Pruske tada se ujedinilo 25 nezavisnih država. Bizmarkovoj politici pripisuju zasluge za prevazilaženje ustrojstva u kojem su Njemci bili „rasuti“ u nizu malih država. Njemu u čast, širom Njemačke danas se nalaze brojni spomenici, po njemu se zovu ulice, trgovi. U početku je bio junkerski političar duboko konzervativnih, aristokratskih i monarhističkih gledišta, koji se borio protiv rastućeg socijal-demokratskog pokreta, stavio je van zakona više organizacija i uveo je starosne penzije, zdravstveno osiguranje, kao i radničko osiguranje u slučaju nesreće. Postao je poznat pod nadimkom Čelični kancelar i smatra se jednom od najvažnijih figura u njemačkoj istoriji. Ratovi protiv Danske , Austrije i Francuske otvorili put ka stvaranju njemačkog carstva. Sva ta tri rata pripremio je Oto fon Bizmark koji je tada bio premijer Pruske. Bizmark napada Austriju i brzo pobjeđuje, priključivši Hanover, Hesen-Kasel, Nasau i Frankfurt Pruskoj i formirajući Sjeverno njemačku konfederaciju. Pošto je Bizmark isprovocirao Francusku, kojom je u to vrijeme vladao Napoleon III, francusko-pruski rat je izbio 1870. godine, tokom kojeg su južne njemačke države, koje su smatrale Francusku agresorom, pridružile Sjeverno njemačkoj konfederaciji u borbi protiv Francuske. Franuska je pretrpjela ponižavajući poraz, a 1871. godine Vilhelm I je bio krunisan kao njemački imperator u dvorani ogledala u Versaju. Bizmark je time legalno stvorio Njemačko carstvo pod vođstvom Pruske, uz isključenje Austrije. Na izborima u 1890. godini Katolička partija centra i Socijaldemokrati su osvojili mnogo glasova, a Bizmark daje ostavku na insistiranje njemačkog cara (kajzera) Vilhema II . Bizmark je proveo svoje poslednje godine pišući memoare „Razmišljanja i sjećanja“. Umro je u 83. godini života.
Na današnji dan, 30. jula 1863. godine rodio se Henri Ford, američki poslovni čovjek, osnivač Ford Motor Kompanije.
Henri Ford je bio poznati američki industrijalac, osnivač i vlasnik čuvene kompanije za proizvodnju automobila Ford Motor Kompanije, ali takođe i jedan od najpoznatijih istraživača organizacione prakse. Ford je nauku o organizaciji obogatio značajnim praktičnim doprinosima. Njegove organizacione inovacije su i u vrijeme savremene, moderne organizacije i dalje prisutne. Njegova najpoznatija djela su: „Moj život i rad“ i „Veliko danas – veće sjutra“. Rođen je u američkoj saveznoj državi Mičigen kao prvo od šestoro djece imigranata iz južne Irske. Već kao dječak pokazivao je veliko interesovanje za mehaniku i često radio u očevoj radionici. Sa šesnaest godina otišao je od kuće da bi učio mašinstvo. Nakon nekoliko godina vraća se u rodni grad i ubrzo dobija posao inženjera u Edison Kompaniji. Poslije samo dvije godine biva unaprijeđen u glavnog inženjera, što mu donosi veće prihode i omogućava mu da se posveti vlastitim eksperimentima na motorima sa unutrašnjim sagorijevanjem. Uspjesi u eksperimentalnom radu ga ohrabruju pa daje otkaz i osniva sa drugim inovatorima Detroit Automobil Kompaniju koja je, na žalost, ubrzo bankrotirala. Međutim, Ford osniva svoju vlastitu firmu pod nazivom Ford Motor Kompanija. Već 1908. godine kompanija pušta u prodaju čuveni model „T“. Kompanija Ford, praktično je nastala na ogromnom uspjehu modela „T“ i do dana današnjeg, zadržala se među pet najvećih svjetskih proizvođača motornih vozila. Henri Ford i njegova kompanija su, globalno gledano, među najzaslužnijima za stvaranje i razvoj svjetske automobilske industrije, ali i kompletan smjer razvoja civilizacije dvadesetog vijeka . Model „T“, poznat takođe i kao „tin lizi“ je za punih devetnaest godina, koliko se proizvodio , napravljen u 15 miliona primjeraka, što je za ondašnje industrijsko-proizvodne mogućnosti bilo ravno čudu. Ovakvu popularnost stekao je zahvaljujući činjenici da je bio prvi masovno proizvođen automobil koji je mogao da preveze više ljudi, a u isto vrijeme bio i dovoljno jeftin da su ga mogli priuštiti i niži društveni slojevi. Naime, Ford je tvorac jednog sistema proizvodnje – sistema pokretne trake. Ovaj sistem doprinio je unapređenju organizacije rada u proizvodnji, a njegove najznačajnije prednosti su: racionalno korišćenje elemenata proizvodnje, veći stepen iskorišćenja vremena, primjena specijalizacije, adekvatnija priprema proizvodnje, veća količina proizvedenih proizvoda, veća produktivnost rada. Ovakav način proizvodnje je za rezultat imao nevjerovatno povećanje produktivnosti uz istovremeno znatno snižavanje troškova proizvodnje, što je automobil koji se proizvodio u Fordovoj fabrici učinilo neuporedivo jeftinijim od svih konkurentskih modela. Ipak, pored svih ovih prednosti, bitno je istaći i jedan nedostatak ovakvog sistema proizvodnje, a to je da je rad radnika sveden na najjednostavnije operacije, pa usitnjenost posla prouzrokuje monotoniju koja može biti uzrok pojave zamora radnika. Henri Ford je takođe bio i začetnik ideje o proizvodnji istog modela automobila na različitim lokacijama, pa je tako model „T“ vrlo brzo počeo da se proizvodi u lokalnim pogonima u Kanadi, Australiji i Evropi. Henri Ford je umro u 84. godini života, na svom imanju u Dirbornu u saveznoj državi Mičigen. Njegove inovacije ne samo da su dovele do revolucije industrijske proizvodnje, već su imale i veliki uticaj na modernu kulturu, u toj mjeri da neki društveni teoretičari razdoblje ekonomske i društvene istorije u kome je on stvarao nazivaju „fordizam“ . I danas, Fordove kompanije u više od 50 zemalja svijeta zapošljavaju na stotine hiljada radnika, proizvodeći godišnje više od deset miliona motornih vozila, mahom – automobila.
