Na Vaskršnji ponedeljak služena je Sveta Liturgija na Starom gradu Ulcinju, na ostacima manastira Presvete Bogorodice. Liturgiju je služio paroh prve parohije ulcinjske protojerej Siniša Smiljić, uz sasluženje paroha druge ulcinjske parohije, jereja Bratoljuba Radovića. U Liturgijskoj proslavi drugog dana Vaskrsenja Hristovog učestvovao je veliki broj pravoslavnih Ulcinjana. Pojale su monahinje sestrinstva manastira Svetog Vasilija Ostroškog sa Briske Gore.
Poslije pročitane perikope Jevanđelja, otac Siniša se obratio prisutnima besjedom i, između ostalog, rekao: „…U ovaj najsvetiji praznik Hristovog Vaskrsenja, kada slavimo i sozercavamo Gospoda i Spasitelja Isusa Hrista, obučenog u smrtno telo ljudsko, u koje je ulio Božansku energiju večnoga života i, pobjedivši smrt i Vaskrsnuvši iz mrtvih, uznio ga do desne strane Oca na nebesima, mi se sabrasmo u ime Njegovo na ovom Svetom mjestu. Hristovo Vaskrsenje iz mrtvih je ispunjenje zavjeta rodu ljudskom, zavjeta Boga koji je Ljubav prema čoveku. Jer, kao što je ovo sunce jutrošnje, koje je izvor ove svjetlosti koja nas obasjava i toplotnih zraka koje nas griju, tako je Bog naš izvor svake ljubavi. Najjači izraz Njegove ljubavi prema čoveku je Sin Njegov Jedinorodni Isus Hristos, i Njegovo stradanje i Vaskrsenje“…
Otac Siniša je postavio i retoričko pitanje zašto se Vaskrsenje tiče svih nas i rekao: …„Upravo, braćo i sestre, odgovor leži u našem današnjem Liturgijskom sabranju i u svim Liturgijskim sabranjima. Uzimajući učešća u njima, mi ispunjavamo riječi Vaskrsloga Hrista Spasitelja, da gde su dva ili tri sabrana u ime Njegovo, onde je i On prisutan. I još, da koji jede Tijelo Njegovo i pije Krv Njegovu, ima život vječni, i On će ga vaskrsnuti u poslednji dan. Upravo, braćo i sestre, u toku ove svete tajne Evharistije, mi ćemo kroz pričešće Njime sjediniti se i sa Njegovim Vaskrsenjem. Jer, ovaj moment u kojem se nalazimo, predsoblje je i predukus tog večnoga života i nebeskog carstva.“…
Otac Siniša, osvrnuvši se na provokacije prilikom prošlog bogosluženja na ovom mestu, od strane nekoliko mještana Starog grada, muslimanske vjeroispovesti, rekao je:… „U ovaj najradosniji dan za nas Hrišćane, sa ovog drevnog osveštanog mjesta Pravoslavne bogomolje šaljemo poruku ljubavi i mira našim sugrađanima drugih nacionalnosti i vjeroispovjesti. Našim komšijama rimokatoličke vjeroispovjesti od srca čestitamo Uskrs, koji ove godine slave kada i mi. Takođe, našim komšijama islamske vjeroispovjesti poručujemo da želimo u miru i međusobnoj toleranciji djeliti ovo parče neba i zemlje, i da vazduh koji dišemo, dišemo ljubav istoga Boga koji nas je sve stvorio. Poručujemo i onima kojima smeta okupljanje Pravoslavnih Ulcinjana na ovom svetom mestu da to nije komšijski dobar odnos. Da nije dobro i nije ljudski bilo ko da bude diskriminisan i nepoželjan, bilo gdje.“…
Besjeda oca Siniše se dotakla i istorije ove svetinje i Staroga grada:… „Hodajte, braćo i sestre, uspravne glave u ovome gradu i stojte dostojanstveno na ovom mestu, jer niste, kako vam neki nedobronamjernici dobacuju, došljaci i stranci, vi ste u svom i na svom. Na ovim prostorima je kolijevka prvih srpskih kneževina. Preko Vojislavljevića, Vladimirovića, Nemanjića i Balšića koji su gradili ove svetinje i gradili Ulcinj, došlo je bilo i vreme Turskog zuluma koji je orobio i islamizovao Pravoslavno stanovništvo u Ulcinju, a što se ne htjede u lance vezati, pobiše i satrše, a svetinje ili porušiše ili džamije od njih satvoriše. Izvršen je genocid tada nad Pravoslavnim stanovništvom. Ulcinj je poslije toga 160 godina bio jazbina pomorskih razbojnika, otimača, gusara. Tek u prvoj polovini 17. vijeka, Ulcinj se islamizovao dolaskom islamizovanih Srba iz Herceg Novog. Dakle, ako ćemo vagati i računati i prebacivati, istjerivati mak na konac, onda ćemo doći do potpuno obrnute paradigme kada je u pitanju percepcija o pravima na teritorije, disanje Ulcinjskog vazduha i prava koračanja ovom starogradskom ulcinjskom kaldrmom. Međutim, ponavljamo, mi to ne želimo! Mi želimo da svi ljudi ovog svijeta imaju ista prava, a jedno od tih osnovnih prava je pravo na kretanje, vjeroispovjedanje i miran suživot.“…
Posijle Svete Liturgije upriličeno je skromno posluženje. Djeca sa veronauke pojala su Vaskršnje pjesme, a ostatak sabranja je prošao u prazničnom raspoloženju.
Jerej Bratoljub Radović
