Piše: đakon Pavle Lješković, profesor Cetinjske bogoslovije
Jednom prilikom su britanski novinari upitali pjevača grupe The Rolling Stones ( u slobodnom prevodu „kotrljajuća kamenja“) Mik Džegera šta ga je to navelo da napiše pjesmu „Simphaty for the devil“.
Da podsjetimo, u toj pjesmi satana, u prvom licu jednine, govori o tome kako je ometao Božiji domostroj spasenja, te bio prisutan u raznim istorijskim momentima koji su ljudsku civilizaciju udaljili od Boga. Džeger im je odgovorio da je pjesmu potpuno nesvjesno napisao. Naime, tih dana je prekomjerno uživao kokain i druge opijate. Jednog jutra se probudio i na stolu zatekao na papiru zapisanu pjesmu njegovim rukopisom i stilom, a da se uopšte nije sjećao kada ju je napisao, niti koja ga je sila navela da takvo što uradi.
Godine 2007., uz do tada nezabilježenu medijsku pompu, Rolingstonsi su po prvi put nastupali u Budvi i Crnoj Gori. Mediji, baš kao i vladini zvaničnici, su se prosto utrkivali u ocjenama da je dolazak tako velikog benda veliki civilizacijski iskorak za Crnu Goru, koji tu državu i konačno uzdiže na kulturološki nivo zapadnoevropskih zemalja. Moram da priznam da nikad nisam volio Rolingstonse i njihov rokenrol, kojeg karakterišu blještave pozornice i desetine hiljada ljudi u publici. Kao mladić sam slušao alternativni rok, čija je suština u traganju za smislom života. Ponekad bi na tom tragalačkom putu muzičar iza sebe ostavio sjajnu poeziju, poput Jana Kertisa iz grupe Džoj Divižn.
Ponekad bi ta poezija u velikoj mjeri bila inspirisana Svetim Pismom, kao kod australijskog muzičara Nik Kejva, koji je po mom skromnom mišljenju jedan od najboljih savremenih pjesnika. A ponekad bi se u tom tragalačkom podvigu dogodilo da muzičar povjeruje u jevanđeljsko učenje, kao u slučaju Zorana Kostića Caneta (Partibrejkers) ili Zorana Marinkovića iz grupe Bjesovi, koja je dobila ime po hrvatskom prevodu knjige “ Nečiste sile“ od Dostojevskog. No, moram priznati da je i mene zaintrigirala pažnja koju je crnogorska javnost poklanjala koncertu Rolingstonsa u Budvi.
Mjesecima kasnije su se iznosile razne pikanterije vezane za nastup, pa se moglo saznati čak i koju su hranu i piće članovi benda zahtijevali u „bekstejdžu“…
Početkom prošle sedmice je na Cetinju poletjelo nekoliko kotrljajućih kamenja u pravcu autobusa, u kojem su se nalazila djeca iz Nikšića. No, za razliku od gorepomenutih kotrljajućih kamenja, ova cetinjska ni izbliza nisu izazvala veliku pažnju javnosti. Tek nekoliko šturih osuda od strane javnih djelatnika i rutiniranih saopštenja političkih partija. Sa druge strane, na nekim internet portalima pojavio se i niz članaka koji su kamenovanje opravdavali. Ovim apologetskim tekstovima nedostajalo je samo to da u njima momci koji su bacili kamenje budu uzdignuti na nivo atletskih kolosa – bacača diska! Iz ovoga možemo zaključiti da forma kotrljajućih kamenja uopšte nije ista. Kotrljajuća kamenja se razlikuju po boji, jačini, dužini, težini …
Samim tim je različita i reakcija koju izazivaju u javnosti. No, postoji nešto što je zajedničko i jednim i drugim kotrljajućim kamenjima. To je njihova demonska suština! I ne bi me uopšte iznenadilo da je makar jedan od mladića, dok je bacao kamen na nikšićku dječicu, potpuno nesvjesno pjevušio početne stihove pjesme „Simphaty for the devil“:
“ Please allow me to introduce myself,
I’m a man of wealth and taste“…
(Autor je profesor Bogoslovije Svetog Petra Cetinjskog i đakon u crkvi Svete Trojice u Starom Gradu u Budvi)
