Otac Nikola Pejovic

U podgoričkom Sabornom hramu 31. marta počinje katiheza pred saborno krštenje na Veliku subotu

Ime: 15.03.2024 o Nikola Pejovic - katiheze i saborno krstenje; Opis: Otac Nikola Pejović najavio početak katiheza pred saborna krštenja u toku Velikog i Časnog posta Tip: audio/mpeg

Brojna i intenzivna bogosluženja, tipična za vrijeme Velikog i Časnog posta  u Sabornom hramu Hristovog Vaskrsenja u Podgorici započeće  u ponedjeljak, prvog dana Prve nedjelje posta, kada se pored uobičajenih službi služi i Pokajni kanon Svetog Andreja Kritskog. Vrijeme dugih usrdnih molitava je vrijeme kada se po riječima starješine hrama, protojereja Nikole Pejovića, u hramu sabere najviše vjernika.

„Prva nedjelja je inače  najsadržajnija, osim one Strasne sedmice. Ali, taj ulazak i početak Velikog i Časnog posta, od Pokajnog kanona, do Liturgija pređeosvećenih Darova i ostalih službi koje ćemo ovdje sve po redu i po Tipiku služiti u Sabornom hramu Hristovog Vaskrsenja, naročito te prve nedjelje, ovdje zaista bude divan. Skupi se veliki narod, ljudi vole te pokajne molitve, vole Kanon Svetog Andreja Kritskog i ostanu po dva, dva i po sata na molitvi, a to i nas nekako podstiče da to služenje bude što blagoslovenije i Bogu milije“.

Nekoliko godina unazad u hramu se na Veliku subotu saborno obavljaju krštenja. Glavni i odgovorni urednik Radio „Svetigore“ u razgovoru za ovaj medij, kaže da su pripreme za ulazak u zajednicu krštenih u pravoslavnoj Crkvi nekada trajale duže, te da su saborna krštenja događaji koji u Sabornom hramu nerijetko Crkvu učine bogatijom za 40 ili 50 članova.

„Postojala je jedna blagoslovena praksa u kojoj su zaista oni koji bi izrazili želju da prime Svetu Tajnu Krštenja i time postanu članovi jedne Svete, Saborne i Apostolske Crkve morali da se jave svom episkopu, svom svešteniku, onda su prolazili  kroz ta učenja ili katiheze ili poučavanja u vjeri, i to je nekad trajalo dvije, tri godine, nije to baš bilo tako lako. Ti ostaci blagoslovene ranohrišćanske prakse i danas se nalaze u našim bogosluženjima, naročito u Liturgijama i službama Velikog posta. Tako da ovdje se obnovila ta praksa i ta krštenja su bivala saborno uvijek uoči velikih praznika. Na prvom mjestu uoči praznika Vaskrsenja, potom uoči Božića i Bogojavljenja, praznika koji su se dugo vjekova slavili istog dana, takođe i uoči Duhova. Nekoliko godina unazad postiji ta praksa da se uoči Vaskrsenja Hristovog održavaju saborna krštenja i to bude divno, po 40-50 ljudi se krsti, nekad malo više, nekad malo manje, ali uvijek ima zainteresovanih i uvijek to bude divno“.

Kroz razgovor najavljuje poučavanja i pripreme pred krštenje tokom Velikog posta, te kaže da će se katiheze održavati tokom narednih pet nedjelja.

„Ove godine smo i to ponudili da oni koji budu željeli, a koji su naravno dovoljno godinama sazreli, koji još uvijek nisu kršteni a žele da postanu pravoslavni hrišćani, da po uzoru na te ranohrišćanske katiheze ili pouke  i mi organizujemo pet nedjelja prije toga, dakle počevši od druge nedjelje 31. marta imaćemo svake nedjelje u večernjim satima nakon večernje službe u 19 časova po jednu kratku pouku, jedno saborno druženje u kome ćemo proći kroz neke osnovne istine naše vjere: Šta je to pravoslavna vjera? Odakle uopšte interesovanje vjere za čovjeka? Koja je to veza čovjeka sa Bogom? Kako se to Bog nama javio, otkrio? Koji je to Bog u koga mi vjerujemo? Koje su to Tajne koje nam je Bog ostavio i na koji način mi zajedničarimo sa Bogom? Šta je uopšte smisao tog našeg odnosa sa Bogom, a time otkrivamo i šta je zapravo smisao našeg krštenja? To nije nešto što se valja ili se ne valja, ili sad da nas eto bude više pa da se što više ljudi krsti, nego da kroz krštenje koje je novorođenje, rođenje vodom i duhom, kojim se osmišljava i naše tjelesno rođenje. Zapravo, to je početak našeg istinskog smisla i istinskog življenja. Jer, rođenje od oca i majke to je rođenje koje ima svoj početak, ali zbog naše ograničenosti, smrtnosti i propadljivosti to rođenje ima nažalost i svoj kraj. Nekad je ono po našim mjerilima malo kraći, nekad malo duže, ali u odnosu na vječnost to je sve beznačajno i kratko. I, ako bi čovjek svoj život sveo samo na tjelesno rođenje od oca i majke, onda bi to bilo kao da igra jednu utakmicu koju je unaprijed izgubio. Zato se krštenje otkriva kao dar Božij, u kome Gospod kaže: Ako se ne krstite, ako se ne rodite vodom i Duhom, nećete vidjeti Carstvo Nebesko“.