Piše: protojerej-stavrofor dr Velibor Džomić
Neostvareni naum prethodnog režima da, brzinskom primjenom diskriminatornih i neustavnih odredbi Zakona o slobodi vjeroispovijesti ili uvjerenja i pravnom položaju vjerskih zajednica, koji je u Skupštini Crne Gore usvojen 27. decembra 2019. godine, podržavi, odnosno konfiskuje sve pravoslavne hramove, manastire i crkveno zemljište, koji su sagrađeni ili koje je stečeno do 1. decembra 1918. godine, sada dobija novi izraz kroz anticrkvene aktivnosti Skupštine Prestonice Cetinje. Ono što je planirano za pravoslavne Svetinje u čitavoj Crnoj Gori, a što je voljom i istrajnošću građana Crne Gore onemogućeno na litijama 2020. godine, planirano je da se sada sprovede u Cetinju nad Cetinjskim manastirom.
Skupština Prestonice i Cetinjski manastir
Naime, za 14. septembar 2021. godine je zakazana sjednica Skupštine Prestonice Cetinje na kojoj će, kao druga tačka dnevnog reda, biti razmatrana ”građanska inicijativa za vraćanje Cetinjskog manastira” samozvanoj ”Crnogorskoj pravoslavnoj crkvi”. Javnosti je do sada poznat samo dnevni red Skupštine Prestonice Cetinje u kome se nalazi i navedena tačka, ali se još uvijek ne zna ko su potpisnici ”građanske inicijative”. I pored toga, upućeniji mogu, gotovo sa sigurnošću, da pogode imena i prezimena podnosilaca ”građanske inicijative”. No, to u ovom slučaju i nije toliko važno.
Skupština Prestonice Cetinje može da donese kakvu god hoće odluku, ali ona u pravnom smislu, u konkretnom slučaju, ne može da ima nikakvog značaja. Jedino može da služi za anticrkvenu propagandu na isti način kao što je služio i zaključak Vlade Igora Lukšića 2012. godine da se Crkva Svete Bogorodice na Ćipuru, kao navodna ”imovina dinastije Petrović-Njegoš”, oduzme od Cetinjskog manastira, čiji je organski dio, i Mitropolije crnogorsko-primorske. Izvršioci ovog zaključka – tadašnja Uprava za imovinu, Direkcija za imovinu Prestonice Cetinje i Zaštitnik imovinsko-pravnih interesa Crne Gore – doživjeli su do tada neviđeni pravnički poraz i u postupku su prošli kao bosi po trnju. Zahtjev im je odbijen kao neosnovan, blamaža je dostigla antologijske razmjere, a postupak je okončan presudom Upravnog suda u korist Cetinjskog manastira i Mitropolije crnogorsko-primorske, čiji je jedan od punomoćnika, uz advokate Miroslava Jankovića i Dalibora Kavarića, bio i potpisnik ovih redova.
