Svoju doktorsku tezu Ena Mirković posvetila je političaru čija karijera je u našoj istoriografiji nedorečena, pa i kontraverzna, a to je Blagoje Nešković.
Iz aristokratske porodice (deda po majci Luka Ilić nosilac je zlatne Obilića medalje Knjaza Nikole Petrovića, a Blagojev otac Aćim Nešković „zaradio“ je Albansku spomenicu u Velikom ratu) Blagoje je u Kraljevini Jugoslaviji diplomirao medicinu, ratovao dve godine u Španiji, a u ratu imao najveći položaj među komunistima u Srbiji: bio je Pokrajinski sekretar partije za Srbiju.
Godine 1952. udaljen je iz politike a njegovi gresi prema vlasti ticali su se njegovog otpora razgraničenju Srbije i Makedonije na prvom mestu, otkupu, rezoluciji sa IB-om, i samim ugledom koji je kao neukaljan revolucionar imao među ucenjenim i podaništvu prema vrhu partije sklonim saborcima- srpskim komunistima.
Autor: Spiridon Bulatović
