U okviru vjeronauke za odrasle “Dobrotoljublje”, pri Crkvi Svetog Đorđa pod Goricom, sinoć, 16. februara, održano je predavanje na temu “Stefan Dečanski – Sveti kralj” u Svetogeorgijevskom domu u Podgorici. Predavač je bio o. Dragan Stanišić.
Stefan Uroš III Dečanski, ktitor manastira Visoki Dečani, tokom svoje vladavine nastavio je misiju Svetih Simeona i Save, da svoje otačastvo ukrasi što više hrišćanskim zadužbinama. Građeni su i obnavljani hramovi, da bi se vršile službe Bogu i prosvećivao narod. Pravoslavlje u Stefanovo vrijeme, čak i u samom Carigradu, bilo je osporavano od strane Varlama i njegovih pristalica, koji su svoje sholastičko poimanje hrišćanstva htjeli da nametnu kao zakon Crkve. Smatrali su da je bliskost između čovjeka i Boga djelimična i predodređena udaljenošću koja je nepremostiva.
Pobožnost je po varlamitima ophođenje prema Bogu kao udaljenom biću i iskustvo povodom toga je više racionalno nego li opitno. Sv. Stefan, dok je bio u zatočenju u Carigradu, uticao je na cara Andronika da se odvrati od Varlama i odbrani pravoslavlje koje ispovijeda jedinstvo sa Bogom, u smislu mogućnosti oboženja i pričasnosti vječnim energijama u vjekove vjekova. Sabor Svete Gore za to mu je bio zahvalan i hilandarski iguman Danilo, kasnije arhiepiskop srpski, učinio je da se Stefan vrati u svoje otačastvo, izmiri sa ocem Milutinom i potom postane srpski kralj. Njegova vladavina bila je izvrsna i spasonosna za njegov narod. Uz sva suparništva i napade koje je podnosio, njegov period je bio, može se reći, doba blagostanja za srpski narod. Sa svojim sinom Dušanom izvojevao je mnoge pobjede u ratovima, tako što se on plameno molio Hristu, a njegov sin rukovodio vojne odrede.
Za ovog kralja njegov životopisac Danilo navodi da je tokom svog života bio često ožalošćen. Dok je bio u Carigradu umro mu je sin Dušica, a kada se vratio u Srbiju umrla mu je supruga Teodora. Kasnije se ponovo oženio grčkom princezom Marijom iz dinastije Paleologa, sa kojom je imao dvoje djece. Iako su Stefan i sin mu Dušan tokom vladavine združeno vršili mnoge slavne podvige, na kraju nasta velika surevnjivost i suparništvo među njima, zbog neizvjesnosti ko bi mogao biti naslednik Stefanov. Jedan dio srpske vlastele izvrši veliki pritisak na mladog kralja Dušana da preuzme presto ocu i predupredi svaku misao da pretedent bude Simeon Siniša. Stefan je doživio da bude osporen i uklonjen iz dvora. Zatočen je u grad Zvečan gdje je trebalo da boravi do momenta izmirenja, ali je tamo brzo umro. Stefan, iako slavan povodom svoje vladavine na zemlji darovanim mu kraljevstvom, on se mnogo više proslavi kao novi svetitelj.
Njegovo tijelo poslije smrti pokaza se kao netruležno i ispunjeno božanskim darovima Duha Svetoga. Kivot u kojem je počivao u manastiru Visoki Dečani postade velika nada za poklonike koji su dolazili da dobiju pomoć i utjehu. Ovaj manastir postade veliko središte srpske zemlje i samo Kosovo i Metohija dobi značaj u srpskoj istoriji ravan Hilandaru na Svetoj Gori i Studenici i Žiči u Srbiji. Sveti Stefan Dečanski tokom vjekova bio je omiljen slično Svetom Savi, i do danas njegov kult je raširen do kraja svijeta.
Tokom večeri koja je posvećena Stefanu Dečanskom, Svetom kralju, osim referenta, uzeli su svojim prilozima učešće i članovi i slušaoci Škole vjeronauke za odrasle. Vjera Bašanović je izvela na flauti dvije kompozicije; Pavle Šofranac je po svom izboru čitao djelove iz Svetog pisma; Duška Stanišić je čitala odjeljke iz djela Arhiepiskopa Danila II.
