Njegova svetost Patrijarh srpski g. Porfirije načalstvovao je 27. decembra 2021. godine svetom zaupokojenom arhijerejskom Liturgijom pred odrom blaženoupokojenog Episkopa zapadnoevropskog Luke u manastiru Vavedenja Presvete Bogoridice. Nakon svete Liturgije Patrijarh je služio opelo novoprestavljenom episkopu Luki.
Sasluživali su Njegovo visokopreosveštenstvo Mitropolit crnogorsko-primorski g. Joanikije i preosvećena gospoda episkopi britansko-skandinavski Dositej, braničevski Ignatije, šumadijski Jovan, mileševski Atanasije, raško-prizrenski Teodosije, kruševački David, budimljansko-nikšićki Metodije, hvostanski Justin, humski Jovan, u molitvenom prisustvu preosvećene gospode episkopa bačkog Irineja, sremskog Vasilija, banatskog Nikanora, vranjskog Pahomija, niškog Arsenija, valjevskog Isihija, topličkog Jeroteja, mohačkog Damaskina i marčanskog Save.
Nad odrom blaženopočivšeg Episkopa Luke, po blagoslovu Njegove svetosti Patrijarha, besedu je proizneo preosvećeni Episkop braničevski g. Ignatije:
Ovaj naš rastanak je privremenog karaktera. U to je i blaženopočivši vladika Luka verovao, jer tako nam je Gospod obećao, za koga smo svi vezani, a to je da i ako umremo da se ne bojimo, jer će nas On vaskrsnuti u poslednji dan. Upravo On je taj Hleb života koji je sa Neba sišao i svi koji od Njega jedu neće umreti, već će živeti večno. Budući da je čovek slabo biće, on traži sigurnost i često se vezuje za stvari koje su oko njega, za stvari materijalne i sve ono što ga okružuje. Damaskinove stihire nas upućuju na to da je sve to prolazno i da je to lažna nada. Jedina nada je verovanje u Gospoda našega, jer je On jedini koji ima život večni. Naravno, smrt je tragedija. Gospod je došao da nas spase, smrću svojom da nam daruje život, zato što niko od ljudi rođenih od muža i od žene ne može ovu tragediju izbeći. Svi smo naslednici prvorodnoga greha Adamovog čija je plata smrt i zato je bilo nepohodno da Gospod dođe, da On postane čovek, da sjedini čitavu prirodu sa Bogom, sa Sobom, jer jedino u tom sjedinjenju imamo život večni.
Posle svete Liturgije i opela telo novoprestavljenog episkopa Luke je sahranjeno u prastnji Patrijarha i arhijereja na groblju manastira Vavedenja Presvete Bogorodice na Senjaku.
Episkop zapadnoevropski Luka (Kovačević) se upokojio u Gospodu 17. decembra 2021. godine u Parizu. Rođen je 30. oktobra 1950. godine u Piskavici kod Banja Luke. Bogosloviju Sveta Tri Jerarha u manastiru Krki završio je 1971. godine, a studije teologije 1982. godine na Institutu Svetog Sergija u Parizu. Zamonašen je 26. juna 1976. godine, a iste godine na praznik Svetog proroka Jeliseja rukopoložen je u čin jeromonaha od strane Episkopa australijsko-novozelandskog Nikolaja. Od 1982. do 1992. godine bio je sabrat manastira Svetog Save u Ilajnu u Australiji. Sveti Arhijerejski Sabor Srpske Pravoslavne Crkve, na svom redovnom zasedanju 1992. godine, izabrao je arhimandrita Luku za Episkopa australijsko-novozelandskog. Čin episkopske hirotonije u manastiru Vavedenja Presvete Bogorodice u Beogradu 17. avgusta 1992. godine obavio je Patrijarh srpski Pavle uz učešće većeg broja arhijereja. Iste godine u manastiru Svetog Save u Ilajnu ustoličen je u tron Episkopa australijsko-novozelandskih. Godine 1997. godine izabran je za Episkopa zapadnoevropskog sa sedištem u Parizu, a ujedno je obavljao dužnost administratora Eparhije australijsko-novozelandske sve do 1999. godine.
Izvor: Radio Slovo ljubve
