Svetogorske staze kojima su proteklih par decenija propešačili Mitropolit Amfilohije i Vladika Atanasije još uvek bude sećanja kod mnogih Svetogoraca na naše velike i nezaboravne duhovne oce sa kojima su družili i mnoga svenoćana bdenija odslužili. Prilikom hodočašća na Svetu Goru tokom Svetle Sedmice, ove tekuće godine, imali smo priliku da se u to iz prve ruke uverimo, i to dragoceno iskustvo vam prenosimo.
Jedan od njih koji se sa velikom zahvalnošću seća Mitropolita Amfilohija je sadašnji Prota Sveštene svetogorske Opštine monah Hristofor Ivironski. Naime, tokom doktorskih studija u Atini tadašnji mladi jeromonah Amfilohije (Radović) u Crkvi Svete Paraskeve u Atini gde je služio, okupljao je velik broj mladih studenata i đaka učeći ih Svetim ocima Pravoslavne crkve. Jedan od njih bio je i današnji Prota Sveštene svetogorske Opštine monah Hristifor Ivironski.
Tih godina u Atini, kasnih šezdesetih i ranih sedamdesetih, bila su aktivna bogoslovska udruženja ili bratstva Zoi (Život) i Sotir (Spasenje) koja su imala više protestantski nego pravoslavni duh. Sa pojavom naših jeromonaha, koje je poslao Sveti ava Justin Ćelijski na studije u Atinu, počeo je svetootački duhovni preporod kod grčke omladine, svedoči svetogorski Prota visokoprepodobni monah Hristifor Ivironski.
Poseban uticaj na Protu o. Hristifora ostavio je mladi jeromonah Amfilohije, kojeg je rukopoložio za jeromonaha Mitropolit Kefalonije Prokopije. Sa nostalgijom i radošću seća se Prota o. Hristifor kako ih je jeromonah Amfilohije podučavao Svetim ocima i sa kojim je briljantim znanjem objašnjavao nepravoslavno učenje čuvenog savremenog grčkog nobelovca i književnika Kazantzakisa.
Uticaj Mitropolita Amfilohija, tadašnjeg mladog jeromonaha, na tadašnjeg filologa, a današnjeg svetogorskog Protu o. Hristifora bio je presudan, jer zahvaljujući duhovnom svetootačkom opitu koji je usadio u mlade studente i samog današnjeg Protu, uticalo je da napusti ovosvetsku taštinu i da se uputi na Svetu Goru gde je zajedno sa arhimandritom o. Vasilijem Gondikakisem jedan od obnovitelja opštežića u manastirima Stavronikita i Iviron.
A sam čuveni Starac i bogoslov arhimandrit Vasilije Gondikakis, sa kojim smo se uveče sreli u gostoprimnici Manastira Ivirona, sa jednim retkim duhovnim žarom pričao je o Vladici Atanasiju i višedecenijskom poznastvu sa njime. U prisustvu Mitropolita ostrva Simija g. Hrizostoma, Episkopa Rogona g. Filoteja, igumana Ivirona o. Natanaila i o. Temistoklisa, člana Liturgijske komisije Sinoda Grčke crkve, Starac Vasilije pričao nam je do kasno u noć o Vladici Atanasiju (Jevtiću) i njegovim posetama manastiru Iviron.
„Jedinstven i neponovljin“ bio je zaključak Starca Vasilija o Vladici Atanasiju, koji smatra da je samo Vladici Atanasiju priličilo da se jurodivo ponaša i da istovremeno to ponašanje kod nikoga ne izaziva odbojnost nego simpatičnost, jer je u svojoj ljubavi prema Svetogorcima Vladika Atanasije bio iskren i do svoga upokojenja veran.
Prilikom razgovora sa Starcem Vasilijem mogla se primetiti u njegovim staračkim godinama bistrina uma i svežina duha kao i briga za čitavu Pravoslavnu crkvu po svoj vaseljeni, a tako i za Srpsku pravoslavnu crkvu. Ljubav koju ima Starac Vasilije u svom srcu prema Vladici Atanasiju Jevtiću je svedok da smrt ne može da razdvoji braću u Hristu i da vera u Vaskrsenje Hristovo je zalog našeg večnog života i večne bratske ljubavi.
Svetogorske staze kojima su nekada propešačili mnogi u rodu srpskom, počevši od Svetog Save i Simeona Mirotočivog pa sve do Mitropolita Amfilohija i Vladike Atanasija, čekaju sve nas da se i mi njima uputimo ka svetogorskim manastirima i da se poklonimo mnogim čudotvornim ikonama Majke Božije i da u razgovoru sa svetogorskim monasima dušu napojimo svetootačkim predanjem kojim su do poslednjeg izdisaja živeli svetog života Mitropolit Amfilohije i Vladika Atanasije.
Arhimandrit mr. Evsevije Meandžija
