Sa blagoslovom protojereja Nikole Pejovića, starješine Sabornog hrama Hristovog Vaskrsenja u Podgorici, škola vjeronauke pri ovome hramu, krenula je 6. juna 2025. godine, na trodnevno poklonjenje svetinjama Srbije.
Grupi od 49 đaka predvođenih vjeroučiteljicama Zorkom Pejović i Anom Nenadić, prva stanica je bila manastir Kumanica, koji se nalazi na granici Crne Gore i Srbije, uz samu željezničku prugu i magistralni put koji iz Bijelog Polja vodi ka Brodarevu.
Manastir Kumanica je posvećen Svetom arhangelu Gavrilu, a mjesto je utjehe mnogih vjernih sa svih strana svijeta, koji ga pohode ištući, i dobijajući, pomoć od Svetog Grigorija Kumaničkog, za čije čudotvorne mošti se vezuju brojna iscjeljenja.
Nakon cjelivanja njegovih moštiju, vesela grupa polaznika vjernoauke, po blagoslovu domaćina da se svi koji posjete ovu svetinju posluže, prešla je u manastirsku gostoprimnicu gdje su počašćeni vanilicama i sokom.
Potom je u dobrom raspoloženju put nastavljen ka Prijepolju, drugom odredištu – manastiru Mileševa, gdje je mladu grupu poklonika dočekala igumanija Akvilina.
Mileševu, čija je crkva posvećena Vaznesenju Gospodnjem, podigao je 1219. godine kao svoju grobnu crkvu župan Vladislav, drugi sin kralja Stefana Prvovjenčanog i unuk Stefana Nemanje.Ovaj manastir je u našoj istoriji imao veliki značaj, ali ono po čemu je i danas prepoznatljiv širom svijeta, pored vezivanja za mošti Svetoga Save, upravo su njegove freske, među kojima je najpoznatija svakako Bijeli anđeo na Hristovom grobu.
Posjeta Mileševi je bila prilika da se i djeca podsjete na prvog arhiepiskopa i prosvetitelja srpskog – Svetoga Savu, čije mošti su počivale u ovoj svetinji i bile veliko ukrijepljenje srpkom narodu, naročito u vrijeme turskog ropstva, sve do 1594. godine kada su odnijete u Beograd, a zatim spaljene na Vračaru. Nakon spaljivanja njegovih moštiju, jedini njihov preostao dio kod nas je Svetiteljeva ruka, koja se danas nalazi u mileševskoj svetinji.
Nakon noćenja u manastirskom konaku, poseban doživljaj za sve učesnike ovog putovanja bilo je učestvovanje na Svetoj liturgiji na Duhovske zadušnice, učestovati u saboru svih koji su ovdje kroz vjekove Bogu pojali i sa Njim se sjedinjavali.
Poslije doručka, grupa se uputila ka Valjevu – manastiru Ćelije, gdje su se poklonili moštima Ave Justina. Poučeni od svojih vjeroučitelja, djeca su, cjelivajući mošti, Prepodobnom Justinu Ćelijskom prenijeli pozdrave od njegovog učenika, blaženopočivšeg Mitropolita Amfilohija, pored čijeg groba se poučavaju vjeri u Boga.
Nakon upoznavanja sa istorijom ove svetinje u kojoj je Sveti vladika Nikolaj Velimirović “prvi bukvar učio”, a Prepodobni Justin Ćelijski živio i napisao mnoga djela, grupa je noćila u Valjevu.
Za Trojičindan, polaznici škole vjeronauke Sabornog hrama sa svojim vjeroučiteljicama, imali su čast da pjevaju na Svetoj liturgiji u manastiru Lelić, pored moštuju Svetog Nikolaja Žičkog i Ohridskog, koji je blagoslovom blaženopočivšeg Mitropolita Amfilohija nebeski zaštitnik ove škole.
Poslije Liturgije i posluženja, pripremljenog trudom i ljubavlju domaćina, put je nastavljen ka manastiru Studenica, nedaleko od Kraljeva, koji je 1190. godine osnovao Stefan Nemanja, rodonačelnik svetorodne loze Nemanjića, koji je rođen u Ribnici, današnjoj Podgorici.
Djeca su vrlo dobro upoznata sa neraskidivom vezom Svetog Simeona Mirotočivog i Mitropolije crnogorsko-primorske, čiji je on nebeski pokrovitelj, jer su i učesnici mnogobrojnih manifestacija koje se u Podgorici organizuju u njegovu čast. Takođe, ta povezanost je prisutna i kroz njegovu lozu koja raste i daje plodove, posađena uz Saborni hram – pirg Svetog Simeona Mirotočivog, a koju je iz Hilandara donio Mitropolit Amfilohije
Radost je bila poklonjenje moštima Svetog Simona (kralja Stefana Prvovjenčanog) i Svete Anastasije – majke Svetoga Save, kao i moštima Svetog Simeona Mirotočivog, i upoznavanje sa istorijom Studenice, njenim freskama i svim onim što je ona značila i znači za naš narod.
Manastir Studenica je ujedno bila i poslednja stanica ovog pokloničkog putovanja, nakon koje se grupa zaputula nazad prema Podgorici – grada Nemanjina.
Duhovno osnaženi polaznici škole vjeronauke Sabornog hrama Hristovog Vaskrsenja su stigli u Podgoricu 9. juna, u ranim jutarnjim časovima, spremni da se vrate svojim redovnim obavezama i odgovore budućim zadacima i izazovima, uz išečekivanje nekog novog putovanja.
Škola vjeronauke pri Sabornom hramu Hristovog Vaskrsenja
