Branko Dobrosavljević rođen je 4. januara 1886. godine u Skadru kod Vojnića. Završio je osam razreda gimnazije za ispitom zrelosti i bogosloviju u Sremskim Karlovcima 1908. Rukopoložen je za đakona 15. marta, a za prezvitera 22. marta 1909. Službovao je u parohijama u Buvači, Radovici i Veljunu.
Odlikovan je Ordenom Svetog Save i Ordenom jugoslovenske krune petog stepena.
Na Đurđevdan 6. maja 1941. godine na dan svoje Krsne slave protu Branka uhapsile su ustaše koje je predvodio Ivan Šajfor iz Veljuna.
Toga dana uhapšeno je preko 500 Srba, među njima i sveštenik Dimitrije Skorupan, paroh iz Cvijanović Brda, i sin prote Branka Nebojša. Najpre su bili zatočeni u žandarmerijskoj stanici u Veljunu, a sutradan (7. maj) odvedeni su i poubijani kod Hrvatskog Blagaja u šumi zvanoj “Kestenovac.”
Ustaše su naterale protu Branka da svome živom sinu čita opelo. Godine 1946, močeničke mošti prote Branka i ostalih stradalnih Srba prenesene su u zajedničku grobnicu u Veljunu.
Na redovnom zasedanju Svetog arhijerejskog sabora Srpske pravoslavne crkve prota Branko Dobrosavljević proglašen je za sveštenomučenika i unet u Imenoslov Srpske crkve kao sveti.
Tropar
(glas 4): I nravom pričastnik, i prestolom namjestnik apostolom biv, djejanije obrjel jesi Bogoduhnovene vo vidjenija voshod: sego radi slovo istini ispravljaja, i vjeri radi postradal jesi daže do krove, svjaščenomučeniče Branko moli Hrista Boga spastisja dušam našim.
