Arhiepiskop Sava III bogoslovsko obrazovanje dobio je u manastiru Hilandaru. Zato Danilo II i kaže za njega da je bio „vaspitanje i nauk Svete Gore, i otuda se beše navikao blagodati i smotrenu razumu”. Kao iguman manastira Hilandara postao je episkop prizrenski, ali se ne zna tačno vreme njegovog dolaska u Prizren. Nagledao je građenje crkve Bogorodice Ljeviške. U svakom slučaju to je moralo biti pre 1307. godine. Naime natpisi uzidani u crkvu u kojima se spomnje ime episkopa Save iz istog su vremena iz kojeg je i veliki ktitorski natpis sa istočne strane crkve koji je tačno datovan. Pošto su ti natpisi uzidani u zidove crkve 1307. godine na onim mestima koja pokazuju da je crkva bila pri završetku, može se kao sasvim sigurno smatrati da je Sava došao bar godinu-dve ranije pre početka zidanja crkve.
Episkop Sava je na arhiepiskopskom prestolu zamenio Jevstatija II posle njegove smrti 1309. godine. Kralj Milutin se savetovao sa njim pre podizanja manastira Banjske, čije dovršenje Sava nije doživeo. Prilikom povratka Danila II iz Svete Gore u Srbiju, Sava mu je za prebivanje darovao svoju keliju. Potvrđujući svojom poveljom darovnicu kralja Milutina manastiru Hilandaru nazvao se Arhiepiskopom svih srpskih i pomorskih zemalja.
Ličnost Arhiepiskopa Save III postaje naročito značajna za razvoj srednjovekovne arhitekture u Srbiji zato što je vezana za one spomenike koji počinju da se grade u jednom sasvim novom stilu. On je bio možda taj koji je stajao na čelu Hilandara dok se ovaj gradio; on je bio taj pod čijim se nadzorom obnavlja Prizrenska episkopija u njegovo vreme, dok je stajao na čelu srpske Arhiepiskopije, obnvljena je crkva Svetog Đorđa u Starom Nagoričanu.
Po svedočanstvu Arhiepiskopa srpskog Nikodima, njegovog naslednika, ispunjavajući amanet Svetog Save, redovno je davao pomoć manastiru Hilandaru. To je zahtevao i od svih naslednika.
Umro je 8. avgusta / 26. jula 1316. godine.
