U Raj poveli te anđeli, dragi naš oče Metodije!
Blažen je put kojim danas ideš dušo oca Metodija jer ti je pripremljeno mjesto pokoja!
Protosinđel Metodije Lazić upokojio se 31. avgusta 2022. ljeta Gospodnjeg u popodnevnim časovima. Pedeset godina služio je Bogu i narodu po prostranstvima zapadne i severne Evrope.
Bog bio milostiv njegovoj duši! Vječnaja pamjat!
Protosinđel Metodije Lazić
Rođen u selu Rudenice u Župi – Srbija – 29. 03.1945. godine, od oca Dragomira, krojača, i majke Nerandže, rođene Miletić. Na krštenju je dobio ime Vladan. Već kao petogodišnji dečak ostaje bez majke i 1952. godine sa ocem odlazi u manastir Sićevo kod Niša. Kasnije prelazi u manastir Vitovnica kod Petrovca na Mlavi i tu polazi u osnovnu školu. Godine1955. prelazi sa bratstvom u manastir Draču kod Kragujevca, a 1958. godine u manastir Rudenicu, da bi 1961. godine prešao u manastir Raču na Drini.
U istom manastiru je 6. jula 1963. godine zamonašen, dobivši ime Metodije.
Godine 1964. kao najbolji u klasi, završio je Monaški seminar u manastiru Preobraženje u Ovčaru, a sledeće, 1965. godine, odlazi na odsluženje vojnoga roka.
Po povratku iz vojske, željan znanja i nauke, 1971. godine odlazi prvo u Nemačku, a potom u Englesku – u benediktinski manastir Amplefort kod Jorka. Tu se bavi izučavanjem jezika, a uporedo i bogoslovlja. Ovaj manastir je poznat po utočištu koje je pružio srpskim bogoslovcima izbeglicama tokom Prvog svetskog rata.
U septembru 1972. godine, tadašnji zapadnoevropski i australijski episkop Lavrentije, rukopolažio je Metodija u čin jerođakona, u crkvi Svetoga Save u Londonu .
Krajem 1973. godine, vladika Lavrentije doveo je Metodija u Dizeldorf u Nemačkoj i postavio ga za arhijerejskog đakona i vozača. Osim toga radio je i u crkvenoj štampariji. Krajem decembra 1973. vladika Lavrentije predlaže ocu Metodiju da pređe u Hanover, radi učenja nemačkog jezika. U to vreme upokojio se prota Toma Lilić i o. Metodiju povereno je da preuzme upražnjeno mesto u hanoverskoj parohiji. U čin jeromonaha biva rukopoložen 30. marta1974. u hanoverskoj crkvi Sv. Save.
Na ovoj parohiji razvio je veliku misionarsku delatnost, osnovavši pri tom još tri bogoslužbena mesta – u Donjoj Saksoniji i u Bremenu.
Uvidevši organizacione sposobnosti o. Metodija, vladika Lavrentije ga 1976. godine premešta u Malme – Švedska. U to vreme velikoga bezbožništva našeg naroda koji je na te prostore došao “trbuhom za kruhom”, ni najmanje nije bilo lako organizovati verski život. Zahvaljujući velikoj upornosti i nepokolebivoj veri, nastojanja o. Metodija urodila su ubrzo plodom. Uspeo je da osnuje pet novih crkvenih opština, u Danskoj i Švedskoj. Godine 1979. završio je Bogosloviju Sveta Tri jerarha u manastiru Krka i upisao Bogoslovski fakultet u Beogradu. Nakon toga, 1981. godine, vladika Lavrentije ga postavlja za svoga namesnika u Skandinaviji.
Kruna njegove svešteničke službe bila je 1985. godine, kada je uspeo da kupi objekat današnje crkve u Malmeu. Ova crkva je potom preuređena za pravoslavno bogosluženje i posvećena je Svetim ravnoapostolima Ćirilu i Metodiju. Takođe njegovim nastojanjem, kupljena je i parcela za pravoslavn groblje.
Posle nekoliko godina uspešne službe u Malmeu, 1990. godine, po sopstvenoj molbi, prelazi u Helsingborg – grad, kao i Malme, na krajnjem jugu Švedske. I ovde još uspešnije službuje i organizuje život novoosnovane parohije Sv. Vasilija Velikog.
Na veliku opštu žalost, neprijatelji Pravoslavlja i srpskog roda, iz redova hrvatske emigracije, podmetnuli su 12. maja 1990. godine stravičan požar u crkvi u Malmeu. Tada se dogodilo veliko čudo – plamen je gutao sve pred sobom, skoro pola crkve je izgorelo jer je bila izgrađena najvećim delom od drveta. Ali, isti taj neumoljivi plamen je neverovatnom brzinom počeo da jenjava i, neshvatljivo ljudskom razumu i očima svedoka, zaustavlja se došavši neposredno ispred ikone Svetoga Vasilija Ostroškog, upravo na dan njegovog molitvenog spomena. Zaista, jedno od nebrojenih čudesa ovog ugodnika Božjeg.
Trudom i ljubavlju našeg naroda i dobrih ljudi Šveđana hrišćana, ova lepa crkva je, i pored ogromne materijalne štete, sačuvana i renovirana. Prelepa je sada. Ponos je i radost svih Pravoslavaca u Malmeu.
Veliki napori o. Metodija u misionarskom i dušepastirskom radu, stres i briga za obnovu crkve u Malmeu, odrazili su se na zdravlje, u narodu omiljenoga sveštenoslužitelja. Posle dužeg lečenja, 1996. godine, odlazi u invalidsku penziju.
I ako je u penziji, o. Metodije Lazić je do poslednjeg dana služio, i po potrebi, pomagao mladim sveštenicima u Švedskoj i Danskoj. U pastirskoj revnosti, iako u poznim godinama, išao je na daleki Island da odsluži Svete liturgije i zadovolji duhovne potrebe našeg naroda koji pod večitim snegom i ledom, živi i zarađuje parče hleba. Povremeno, služio je u parohiji u mestu Ulofstrom i dok je bila upražnjena, a potom uz sveštenika Željka Bjelića koji ga je sa sinovskom ljubavlju dočekivao i delio Sveti putir.
Zvanjem protosinđela odlikovan je 1997. godine, a za posebne zasluge tokom višedecenijske časne i uzorne, nadasve požrtvovane službe Bogu i narodu, od strane vladike Dositeja, odlikovan je pravom nošenja naprsnoga krsta.
I NAŠA SVETA OBITELJ STANJEVIĆKA OSJETILA JE LJUBAV I DOBROTU POK. PROTOSINĐELA METODIJA KROZ DAROVE KOJE JE POSLAO PO NAŠEM SABRATU MONAHU PAVLU, KOJI JE VIŠE PUTA BORAVIO U ŠVEDSKOJ I SUSRETAO SE SA NJIM I UŽIVAO OČINSKO GOSTOPRIMSTVO U NJEGOVOM VIŠE NEGO SKROMNOM DOMU, KAKVI I MOGU BITI SOCIJALNI STANOVI, U KOME JE SVOJE POTONJE DANE PROVODIO.
BOG DA MU DUŠU PROSTI I PRIMI U VJEČNI ZAGRLJAJ NA NEBESIMA!
Monah Pavle Kondić
