Uspenski post vodi porijeklo još iz drevnih hrišćanskih vremena. U besjedi Lava Velikog, izgovorenoj oko 450. godine, jasno se ukazuje na Uspenski post. Tamo se kaže: „Crkveni postovi u toku godine raspoređeni su tako što je za svaki propisano posebno pravilo uzdržanja. Proljeće ima proljećni post u toku Četrdesetnice, ljeto – ljetnji post po Pedesetnici (Petrovski post), jesen – jesenji post u sedmom mjesecu (uspenski post), a zima – zimski post (Božićni).
Sveti Simeon Solunski piše da je „…post u toku avgusta (Uspenski) uveden u čast Matere Slova Božijeg, Koja je, saznavši unaprijed za Svoje upokojenje, a budući da se uvjek za nas podvizivala i postila, iako kao sveta i neporočna nije imala potrebe za postom, počela naročito usrdno da se moli, pripremajući se za prelazak iz ovog u budući život u susret sa Svojim Sinom, a našim i njenim Bogom Isusom Hristom. Zato smo i mi dužni da postimo Upsenski ili Velikogospojinski post, Nju podržavajuci i Njeno žitije, i moleđi Je da se neumorno moli za nas. Neki, pak, kažu da je ovaj post nastao povodom dva praznika, i to Preobaženja i Uspenja. I ja takođe smatram neophodnim čuvanjem uspomene na ta dva praznika, prvu uspomenu kao uspomenu na praznik koji nam daje osvećenje i drugu kao uspomenu na (Bogorodičino) umilostivljenje i zuzimanje za nas…“.
Uspenski post je, konačno, ustanovljen na Konstantinopoljskom saboru 1166. godine, kojim je predsjedavao patrijarh Luka. Tada je bilo potvrđeno, da svi pravoslavni Hrišćani, saglasno drevnim ustavima, treba da poštuju Bogorodični post od 1-15 avgusta po crkvenom kalendaru. O ovom saboru Teodor Valsamon piše: „Neki su bili u nedoumici o dužini trajanja Usepenskog i Božićnog posta. Tom prilikom pratrijarh je potvrdio da, uprkos tome što dani trajanja ovih postova nisu pismeno nigdje označeni, prinuđeni smo da slijedimo nepisano crkveno Predanje prema kome treba postiti od prvog dana avgusta i od četrnasteog dana novembra (po crkvenom kalendaru)“.
