Književno veče akademika Matije Bećkovića, pod nazivom „Savinim stopama ka Savinom izvoru“, održano je, na praznik Svetog Save, u četvrtak 27. januara 2022. godine, u Nikšiću.
Veče su, povodom obilježavanja praznika Svetog Oca našeg Save, prvog Arhiepiskopa i prosvetitelja srpskog, organizovale Javne Ustanove „Zahumlje“ i Nikšićko pozorište, pod pokroviteljstvom Opštine Nikšić.
Sabranju je prisustvovalo rukovodstvo Opštine Nikšić, sveštenstvo, monaštvo, predstavnici društveno-političkog života Crne Gore, nikšića publika i brojni gosti, kojima je, u ime organizatora, dobrodošlicu poželjela Milica Bakrač.
Predsjednik Opštine Nikšić, g.din Marko Kovačević kratko je prokomentarisao okupljanja i nemile događaje pred Nikšićkim pozorištem, u znak protesta povodom gostovanja akademika Matije Bećkovića u Nikšiću, a potom, uz čestitke za Savindan, Pjesniku poželio dobrodošlicu u grad Nikšić.
„Matija Bećković je Nikšić, a kada to kažem ne mislim na grad, mada bi Matija mogao biti bilo koji grad, recimo Valjevo, ali Matija je Nikšić po porijeklu, jer potiče iz tog plemena od kog potiču Rovčani, Župljani, Trebješani, pa i mnogi u dalekoj Rusiji i Ukrajini. To pleme dobilo je ime po svom rodonačelniku, vojvodi Nikši po kome ime nosi i naš grad, a taj Nikša bio je odivičić Nemanjića, praunuk Stefana Nemanje, oca Svetog Save. Dakle, kada potičete iz jednog takvog kontinuiteta, iz jedne takve tradicije, takve vertikale, kada ste i krvni srodnik, ma koliko dalek, ali, ipak, krvni srodnik Svetog Save, onda to, sa onim Božjim darovima i talentima, čini jedno djelo kakvo je životno djelo Matije Bećkovića“, kazao je Kovačević.
Obratio se i direktor JU „Zahumlje“ dr Miodrag Čizmović, koji je naveo da je čast i privilegija ugostiti „jednog od najvećih umjetnika, književnika, pjesnika našeg naroda akademika Matiju Bećkovića“, ličnost koja je, smatra on, možda najviše afirmisala našu kulturološku specifičnost, kao i osobenost našeg jezika.
Pjesničko druženje sa nikšićkom publikom, akademik Bećković počeo je stihovima pjesme „Priča o Svetom Savi“. Potom su se, na zadovoljstvo brojnih poštovalaca njegove poezije, nizale pjesme: „Čuo sam da je izašla knjiga“, „Put kojeg nema“, „Hleba i jezika“, „Cetinje“, „Matija Bećković – suza ili mina“, „Reče mi jedan čoek“, „Sveti Luka“, „Vera Pavladoljska“, „Pesma o Mitropolitu Amfilohiju“, „Majka“, „Episkopu Joanikiju“, „Zašto si Srbin“, pjesma posvećena Kusturici, „Grob na Lovćenu“, „Onam namo“, „Lelek mene“, „Prahu oca poezije“, „Bodež“, „Kad dođeš u bilo koji grad“, „Đe reče Japan“, Morački Jasnovidac“, „Gospode, pomiluj“.
U savindanskoj prazničnoj radosti Pjesnik je dozvao i ličnost blaženopočivšeg Mitropolita Amfilohija, što je publika osjetila, te izuzetno dugim i toplim aplauzom pozdravila priziv na uvijek živog, voljenog Đeda.
Akademik Bećković je, na njemu svojstven način, veče završio pozdravom: Dogodine u Nikšiću!
