U nedjelju 21. po Pedesetnici odslužena je Sveta arhijerejska liturgija u Sabornom hramu Hristovog Vaskrsenja u Podgorici, kojom je predstojao Njegovo Preosveštenstvo Episkop novobrdski g. Ilarion, vikar Patrijarha srpskog g. Porfirija.
Preosvećenom Vladici Ilarionu sasluživali su sveštenoslužitelji protojereji-stavrofori: Dragan Mitrović i Dalibor Milaković, protojereji: Branko Vujačić, Nikola Pejović i Igor Balaban, kao i đakon Vedran Grmuša.
Nakon čitanja iz jevanđelskog začala koje je govorilo o Sijači i sjemenu svima sabranima se obratio Preosvećeni Episkop novobrdski g. Ilarion. Priča o sijaču i sjemenu spada u jedne od najljepših priča, a po smislu najjednostavnijih za poimanje, iz usta Hristovih. Hristos prvo narodu priča u zagonetkama a tek posle učenicima prevodi (otkriva) skriveno značenje. Na prvi pogled kao da narodu ni ne želi da otkrije sakriveno. Riječ je o pokazatelju na koji način Bog djeluje u svetu. Ne u jednom istorijskom trenutku nego dok je svijeta i vijeka u formama koje su nam sada poznate. Kao da Hristos prepričava ono što On Sam radi u dodiru sa narodom tih nekoliko godina, jer je na taj način, sakriveno u odajama prijemčivog (otvorenog) srca, posađivao Svoje riječi. Zapravo, Svoje misionarenje (istorijsko kretanje ustanovom eshatološkog ostvarenja Njim Samim) je pretočio u priču, samo joj je dao duhovnu (pnevmatološku) konotaciju (zbog čega priča i ne biva odmah jasna ni narodu ni učenicima).svima sabranima se obratio Preosvećeni Episkop novobrdski g. Ilarion:
,,Sabrasmo se na njivi Gospodnjoj, da bi smo doneli dobar plod. Sama ovaploćena Reč Božija, Logos Božiji koji je postao čovek, Gospod naš Isus Hristos, govorio nam je u pričama, kao roditelj, kao onaj koji teši, kao onaj koji poučava“. – rekao je Vladika.
Vladika Ilarion je u nastavku naglasio da primajući i podnoseći iskušenja sa dobrom verom stvaramo preduslov da omekšamo ogrubjela i otvrdla srca, koja mogu primiti i držati živu Riječ Božiju:
,,Hvala Bogu, ima ljudi koji su kao dobri zemljoradnici, obradili su i obrađuju njivu svoga srca, jer da binaše srce primilo to seme, ono mora da je meko i rastresito, mora da bude obrađeno, a ta obrada je teška, po nekad i zaboli, mora da se na neki način izmuči zemlja, da bi se razmekšala i da bi mogla da primi nešto drugo u sebe. E to se dešava kroz iskušenja, nasuprot onome koji odbija ovaj proces, onda ostaje srce tvrdokorno, ali da bi nam srce bilo meko, mi treba da primamo udarce u sebe, ali sa dobrom verom, da prihvatimo svoga bližnjega“.
U daljem izlaganju Vladika je o istinskoj slobodi i ljubavi kakvu posjeduju sveti Božiji ljudi:
,,Čuli ste kako apostol govori: ,,Ja zakonom zakonu umreh da Hristom živim“. Poštujući zakon, ispunjavajući zakon i ispunivši zakon, prepunivši zakon, ti umireš zakonu, ideš na nešto što je više, oslobađaš se tog zakona. Kad završiš osnovnu školu, poštujići sva pravila, nema potrebe da vraćati joj se i onda ideš dalje. I ono što je bilo, ostavljaš iza sebe. Tako neka bi smo i mi bili oni koji zakon ispune i prepune i žive u prostoru slobode, gde im ne treba nikakav zakon, nego ih samo ljubav njihova i sloboda uči šta treba da čine“.
,,To su oni ljudi koji svoju slobodu jednim negativnim prefiksom određuju i ne mogu da čine zlo. Kad je čovjek toliko slobodan da je nemoguće da sagreši, kako to biva kod angela i kod svetih ljudi. Neka bi smo i mi išli tim putem, ugledajući se na naše oce, na naše pastire, na našega domaćina, Mitropolita crnogorsko-primorskog i Egzarha Sveštenog Trona Pećkoga g. Joanikija koji danas slavi svoj imendan – Svetog Prepodobnog Joanikija Velikog“. – poručio je na kraju svog arhipastirskog obraćanja Episkop novobrdski g. Ilarion koji je ovom prilikom prenio blagoslove i pozdrave Njegove Svetosti Patrijarha srpskog g. Porfirija.
Boris Musić
