U emisiji pričamo o filosofiji, hrišćanstvu te pojavama u savremenom društvu sa docentom dr Dušanom Krcunovićem, profesorom na Filozofskom fakultetu u Nikšiću gdje predaje Filosofsku antropologiju i Modernu ontologiju i vježbe iz Antičke filosofije.
Na Agori gradimo mali azbučnik duhovne kulture i životno važnih savremenih fenomena.
Na ovoj Agori razgovaramo o govoru mržnje koji nanosi svojoj žrtvi ne samo uvrede nego i povrede čija priroda izmiče svakom pokušaju karakterizacije, zbog čega se njegovo dejstvo samo metaforički upoređuje sa dejstvom fizičkog nasilja.
Za govor mržnje važi ona latinska, A verbis ad verbera, u najdoslovnijem smislu „sa riječi na batine“. Tačnije, u govoru mržnje ne postoji razlika između riječi i djela. Sa stanovišta filosofije jezika i teorijskih istraživanja jezičkog nasilja, kod Džudit Batler i drugih savremenih mislilaca, govor mržnje je govorni čin u kome se govorenje podudara sa djelovanjem. Govor mržnje postiže ono što želi, vrši svoje (ne)djelo u samom činu iskazivanja, i to stalnim, opsesivnim ponavljanjem svojih toksičnih formula („posrbice“, „rukoljubi“, „mantijaši“, „litijaši“…).
Stalnim ponavljanjem, govor mržnje nastoji da paralizuje svoju žrtvu, da je drži u stanju kontrole i potčinjenosti, da joj ograniči kretanje, pristup institucijama i javnom prostoru, on teži da žrtvu baci na koljena, da je sabije na margine društva i tako politički demobiliše.
