Na praznik kada naša Sveta Crkva proslavlja Svetog Spiridona Čudotvorca, kao i nedjelju drugu pred Božić, nedjelju Praotaca, u nedjelju, 25. decembra 2022. godine, odslužena je Sveta Arhijerejska Liturgija kojom je predstojao Njegovo Preosveštenstvo Episkop novobrdski Ilarion, vikar Njegove svetosti Patrijarha srpskog g. Porfirija uz sasluživanje sveštenstva Sabornog hrama: protojereja-stavrofora Dragana Mitrovića i Dalibora Milakovića, protojereja: Miladina Kneževića, Branka Vujačića, Nikole Pejovića kao i đakona Vedrana Grmuše.
Ovom evharistijksom sabranju prisustvovali su protojerej Predrag Šćepanović i jerej Velimir Bugarin.
Mnogobrojno sabranom vjernom narodu u ovome Svetome Hramu obratio se Vladika Ilarion koji je u uvodnom dijelu svog obraćanja dao poseban osvrt na učešće u svetoj i velikoj tajni u kojoj se rođamo za novi život i u kojoj neprekidno porađamo u sebi živoga Boga:
,,Blagosloven je Bog koji nam je dao da učestvujemo u ovoj velikoj tajni, da se rodimo za novi život i da neprekidno porađamo u sebi živoga Boga”.
On je ovom prilikom čestitao svim majkama praznik Materice:
,,Ove nedjelje se sjećamo prevelike tajne očinstva i majčinstva, slavimo danas Materice i želim da čestitam svim majkama ovaj praznik. Čestitam vam na tome što ste majke a živite tako da uvijek i svuda budete majke. Muž treba da bude otac, zato je i stvoren, da bi postao otac. A žena je stvorena da bi postala majka, da bi rađala život, da bi nosila breme drugih, da bi tešila isto kao i otac”.
Vladika Ilarion je potom naglasio da svako od nas treba da se potrudi i da u sebi začne Duh Spasenja:
,,Zapravo smo svi stvoreni na neki način sa nečim očinskim i majčinskim u sebi. Kao što je Gospod Hristos rođen u vremenu i prostoru od one koja je od zemlje kao i svi mi, i ako preuzvišenija od svih bića ikada stvorenih, tako i svako od nas po rečima svetog proroka Isaije, treba da se potrudi i da u sebi začne Duh Spasenja u sebi da porodi Živoga Boga. Ta tajna rađanja Živoga Boga se dešava u svakome od nas”.
On je potom podsjetio da zapravo učestvujući u tajni Crkve Božije mi postajemo sutjelesnici Hristovi:
,,U tajni Crkve Božije mi postajemo sutelesnici Hristovi, ono što se desilo Majci Božijoj naneli način se dešava i svima nama. Sve nas osenjuje blagodat Svetoga Duha i rađamo živoga Boga i prima nas zajedno Sveta Crkva Božija. Sve ro činimo u zajednici, ova crkva, ovaj Hram to je ta porfira Emanuilova, to je Majka Crkva koja nas prima u svoje okrilje”.
Vladika Ilarion je rekao da se Hristos razapinje, žrtvuje, prinosi za nas zato da bi mi mogli da se nahranimo vječnim i neprolaznim životom:
,,Trpeza Gospodnja je potresna, zato što ne nudi na ovome Svetom Oltaru Gospod Hristos neko jelo i piće, nego nudi samoga Sebe. Da li je ikad iko pozvao na trpezu i sebe ponudio kao obrok, kao utehu? Sebe postavio kao hranu večnoga života? A na svakoj Svetoj Litirgiji Gospod Hristos se razapinje, žrtvuje za nas, prinosi se za nas, jer On je taj koji se prinosi, samo zato da bi mi mogli da se nahranimo i dođosmo u Majku Crkvu da bi se nahranili”.
Vladika je potom ocijenio da ne trebamo biti porobljeni sa pet prostih čula, da to ne bude to sve što je u našem životu, pozivajući nas da se ne vjenčamo ničim osim sa samim živim Bogom:
,,Mi primosimo Gospodu tvorevinu, oblikujemo i dodajemo našim trudom naš sopstveni pečat, ali ipak je Njegov odgovor poslednji. On stavlja pečat na sve što se dešava. Tako i mi, da ne budemo zariveni samo u zemlju, da ne budemo porobljeni samo sa tih pet prostih čula, da ne bude to sve što je u našem životu. Hajde da se ne venčavamo nikim i ničim zapravo do samim živim Bogom. I mladenci kada se venčavaju, oni se venčavaju u ime Hristovo, sve što činimo, treba da činimo u ime Hristovo”.
U drugom dijelu arhipastirskog slova, Vladika Ilarion je izrazio divljenje pred revnošću vjernog naroda u Crnoj Gori, blagodareći živome Bogu na tome što je izgradio kako kaže na kamenu crnogorskom svoju Crkvu koja postojano stoji:
,,Moram da kažem da uvek kada dođem u svetu Crnu Goru i u svetu Podgoricu i u ovaj sveti Hram, da se čudim i proslavljam Boga zato što ima toliko ljudi koji imaju vremena za Trpezu Gospodnju. Hvala Bogu živome koji je na ovom kamenu crnogorskom izgradio svoju Crkvu koja postojano stoji”.
On je naposlijetku podvukao da je sabranje i vrijeme u kojem zajedničarimo zapravo plod molitve mučenika i trudbenika Božijih navodeći pritom primjere blaženopočivšeg Mitropolita Amfilohija, sadašnjeg Mitropolita Joanikija, kao i primjere Njegove svetosti Patrijarha srpskog g. Porfirija i Episkopa raško-prizrenskog g. Teodosija:
,,Vetrovi duvaju, ali svetinja i molitva onih koji kao da nisu bili tu, a bili su sve vreme sa nama, to su mučenici koji su za Hrista postradali od zločinaca, oni nas drže. Ovo što se dešava danas i ovo sabranje danas plod je njihove molitve, njihovog predstojanja pred prestolom Božijim. Da ne govorimo o tome koliko je ovaj dan kojim nas je Bog blagoslovio plod blažene uspomene Mitropolita Amfilohija, on je otac svima nama koji je uteha bio i jeste uteha još uvek, a takođe je i plod Mitropolita Joanikija jer smo svi zajedno i jedno u Crkvi i svako se prema svome daru trudi”.
,,Takvim trudom trudi se i naš Patrijarh, trudi se da širi utehu i da gradi Crkvu i da stigne gde god može da uteši narod i da rasejanu decu sabira u jedno jer to i jeste tajna episkopstva – da Crkva bude jedna! Posebno to čini onaj predstojatelj sabora episkopa a to je naš Patrijarh. Tako se u ove dane trudi i moj Vladika Teodosije, moj iguman i duhovnik, on koji svoju decu na Kosovu i Metohiji u ove dane čuva oko oltara Hristovog, zato što samo time živimo i time se spasavamo. Na Kosovu i Metohiji svakim danom sve dublje shvatamo i razumevamo da je zaista zemaljsko zamalena carstvo, a nebesko carstvo koje je ovo sada što smo mi ovde sabrani, to je početak Carstva Nebeskog, ono je vavek i doveka!” – poručio je naposlijetku Episkop novobrdski Ilarion, vikar vikar Njegove svetosti Patrijarha srpskog g. Porfirija.
Tekst, foto & video: Boris Musić
