Smrt Mitropolita Amfilohija
(u spomen velikom vladici)
Vila vilu preko gore zvala:
mila sestro, vilo Nagorkinjo,
što te jutros nema na Lovćenu,
što tišinom brda odjekuju?
Ne čuje se orla nit sokola,
samo biju zvona sa zvonika?
Je l’ se vojska nekud zaputila?
Il’ se zemlja Bogu zamjerila?
Ili bolest zemlju po’arala?
Odgovara vila Nagorkinja:
mila sestro, komska zatočnice,
Nit se vojska u rat zaputila,
nit se zemlja Bogu zamjerila,
no je tuga narod pritisnula,
Crnu Goru bolest po’arala.
Teška bolest da joj nije lijeka,
do molitve i dragoga Boga.
s reda bolest duše uzimaše,
a jutros je cetinjskog vladiku,
od žalosti narod zaćutao,
od žalosti gora utihnula,
ne čuje se orla nit sokola.
I ja sam se jutros zaplakala,
za vladikom srca junačkoga!
O, ne plači, vilo Nagorkinjo,
nek se narod ne žalosti puno,
eno jutros cetinjskog vladike,
pred prestolom Boga istinoga,
časne v’jence od anđela prima,
prvi v’jenac v’jenac milosrđa,
jer je gladne ljebom nahranio,
drugi v’jenac v’jenac pravednika,
jer je mrtve česno sar’anio,
na stratištu Boga veličao,
ne bojeć se zvjeri i Satane,
treći v’jenac v’jenac mučenički,
što pretrplje od ljudske pakosti!
da mu ljubav nije potamnjela,
prema bližnjem i Gospodu Bogu!
I četvrti v’jenac najsjajniji,
što pokrsti duše nekrštene
i obnovi crkve razrušene,
to je v’jenac Božjeg apostola!
S njim su sveci iz roda srpskoga,
Sveti Sava i Simeon Sveti,
i Knez Lazar vitez mučenički,
i dva Petra kuće Petrovića,
Sveti Petar i Vladika Rade,
Arsenije i Stefan Piperski,
od Tvrdoša Sveti Vasilije,
Ava Justin i đakon Avakume,
i sa njima novomučenici
od Kosova i od Jasenovca.
Dostojnim su njega proglasili
roda srpskog, hrišćanskog imena
pred Gospodom carstva nebeskoga.
Nek se pred njim mole kaluđeri,
i pred njima stari igumani
i sav narod roda hrišćanskoga,
da pred njima molitvu uznese
Dragom Bogu i Isusu Hristu,
čista duša uma kosmičkoga!
Narodni guslar: Maksim Vojvodić
Autor; nepoznat
Snimljeno u studiju Radija Svetigora
Audio i video montaža: Srećko Radović
