- Na današnji dan, 11. avgusta 1999. godine potpuno pomračenje sunca vidjelo se u djelovima Evrope, Bliskog istoka i Azije.
Pomračenje Sunca je astronomska pojava koja se dešava kada Sunce baca Mjesečevu sjenku na površinu planete Zemlje, što se može dogoditi samo kada je Mjesec u položaju konjunkcije, kada se nalazi između Zemlje i Sunca. Da bi došlo do pomračenja Sunca Mjesec se mora nalaziti 16° u ravni svoje putanje ispred ili iza nekog od čvorova svoje putanje sa ekliptikom. U toku jedne godine može nastupiti minimalno 2, a maksimalno 5 pomračenja Sunca. Zavisno od trenutne udaljenosti Mjeseca i Sunca od Zemlje, kao i položaja posmatrača na Zemljinoj površini, može nastupiti jedna od tri vrste pomračenja Sunca: potpuno, djelimično ili prstenasto. U slučaju potpunog pomračenja Sunca, Mjesečev disk će potpuno prekriti Sunce. Pomračenje Sunca se može opaziti sa relativno uskog pojasa (putanja totaliteta) na Zemljinoj površini preko kojeg prolazi Mjesečeva sjenka. Posmatrači koji se nalaze u nešto širim pojasevima oko putanje totaliteta nalaze se u Mjesečevoj polusjenki, te mogu vidjeti djelimično pomračenje Sunca, dok se sa ostatka površine Zemlje pomračenje uopšte neće vidjeti. Sledeće potpuno pomračenje u Evropi bi trebalo da bude 2026. godine. U trenutku neposredno prije potpunog pomračenja, kada se poslednji zraci Sunca probiju iza Mjesečevog diska, događa se pojava tzv. „dijamantnog prstena“. Ista se pojava može uočiti i neposredno nakon potpunog pomračenja. Posmatrajući Sunce i Mjesec, posebno u vrijeme pomračenja Sunca, može se uočiti da su sličnih ugaonih dimenzija. Iako se na nebu čine jednakima, u stvarnosti je Sunce mnogo veće. Sunčev je prečnik čak 400 puta veći od Mjesečevog, ali je Sunce isto toliko puta (u prosjeku) dalje od Mjeseca, pa nam se zato čine jednakima. Ipak, ugaone dimenzije Mjeseca i Sunca nijesu uvijek jednake, već se mijenjaju. Razlog tome su blago eliptične putanje, kako Zemlje oko Sunca, tako i Mjeseca oko Zemlje. Kako se mijenjaju udaljenosti Mjeseca i Sunca od Zemlje, tako se mijenjaju i njihove ugaone dimenzije. Kada je Mjesec u apogeju (najdalje od Zemlje) a Zemlja u perihelu(najbliža Suncu) i u svim drugim trenucima kada je Mjesečev disk na nebu manji od Sunčevog, može doći samo do prstenastog pomračenja Sunca jer Mjesečev disk ne može u potpunosti pokriti Sunce.
- Na današnji dan, 11. avgusta 1935. godine u Njemačkoj su počele masovne demonstracije nacista protiv Jevreja.
Antisemitizam predstavlja netrpeljivost, mržnju ili predrasude prema Jevrejima, kao religijskoj grupi ili naciji. Ova pojava postoji još od srednjeg vijeka, a vrhunac je dostigla sredinom XX vijeka kada je u genocidu Hitlerove nacističke Njemačke stradalo oko 6 miliona Jevreja. U svom osnovnom značenju, antisemitizam ne predstavlja mržnju prema Semitima, već samo prema jednom semitskom narodu, Jevrejima. Za mržnju prema Arapima, takođe semitskom etnicitetu, reći će se da je neko rasista, ali nikada da je antisemita, pa bi precizniji naziv za ovaj pojam bio antijevrejstvo. Tokom vjekova je mržnja prema Jevrejima rasla, pa su ih neke vlasti još tokom renesanse istjerale sa teritorija kojima su vladale. Tako Jevreja (kao starosjedelaca) više nema ni u Španiji ni u Engleskoj. Njihov ponovni dolazak u te zemlje novijeg je datuma (poslije Drugog svjetskog rata) i nije masovan. Mržnja određenih naroda prema Jevrejima je kulminirala dva puta. Prvi put je to bilo u Španiji za vrijeme inkvizicije, kada je dobar broj Jevreja utočište našao u prekookeanskom naseljavanju Amerike. Drugi i najkrvaviji put se dogodilo u Njemačkoj sredinom prve polovine XX vijeka i trajao do kraja Drugog svjetskog rata, kada je, po zvaničnim podacima, u koncentracionim logorima širom okupirane Evrope ubijeno više od šest miliona Jevreja. Vilijam Mar, Aleks Bejn i Moric Štajnšrajder se obično navode kao autori koji su prvi put upotrijebili izraz „antisemitizam“ u kontekstu mržnje prema Jevrejima. Helen Fejn, profesor univerziteta u Njujorku, definisala je antisemitizam kao „latentni i stalno prisutni sistem ubjeđenja ispunjenih mržnjom prema Jevrejima, udružen sa socijalnom, pravnom, legalnom diskriminacijom i mobilizacijom protiv Jevreja, koja rezultuje ili je namijenjena da rezultuje distanciranjem od Jevreja, kolektivnim obilježavanjem Jevreja, protjerivanjem Jevreja ili uništenjem Jevreja“. Iako istorijski korjeni antisemitizma sežu u antičko doba, fenomen antisemitizma odnio je najviše ljudskih žrtava tokom srednjeg vijeka. U Prvom krstaškom ratu (1096. godine), velike jevrejske zajednice na Rajni i u Podunavlju potpuno su bile uništene. U Drugom krstaškom ratu Jevreji u Njemačkoj su masovno ubijani. Krstaške ratove često su pratili masovni progoni Jevreja, uključujući i progon 1290. godine koji je doveo do istjerivanja engleskih Jevreja, a tokom 1396. godine do protjerivanja 100.000 Jevreja u Francuskoj. Tokom 1421. godine, hiljade Jevreja iz Austrije bilo je protjerano. Mnogi od prognanih Jevreja naselili su se u Poljsku. Tokom XX vijeka, Jevreji su bili izloženi rasnom genocidu poznatijem kao Holokaust, koji je doveo do istrebljenja više od polovine evropskih Jevreja, a nakon rata do iseljavanja preživjelih u novostvorenu državu Izrael.
