- Na današnji dan, 21. septembra 1933. godine umro je Milorad Gođevac, ljekar, nacionalni radnik, pokretač i organizator srpske četničke akcije u borbi za oslobođenje Makedonije.
Kao opštinski ljekar Gođevac je došao u dodir sa Starosrbijancima i Makedoncima, koji su živjeli u Beogradu, zalazio u njihove radnje, upoznao se sa njihovim životom i preko njih sa prilikama na jugu. Tako se upoznao i sa komitama, koji su dolazili u Beograd na zimovanje, i koji su pripadali bugarskoj komitetskoj organizaciji. U Beogradu je upoznao bugarskog vojvodu Stojana Donskog. Od njih je Gođevac saznao, da nema drugoga spasa za srpsko ime u tim krajevima nego poći istim putem, kojim su Bugari još ranije pošli, i koji ih je doveo čak do Bujanovca i Vranja na sjeveru, do Ohrida na zapadu i do Soluna na jugu. Gođevac i njegov prijatelj Luka Ćelović, predsjednik Beogradske zadruge i advokat Vasa Jovanović su osnovali prvi odbor za potpomaganje četničke akcije u Staroj Srbiji. Tajno od vlade, Gođevac i Ćelović započinju rad. Prišao im je i general Jovan Atanacković. U ljeto 1903. godine u kući generala Jovana Atanackovića u Beogradu osnivaju Srpski komitet. Vlada i konzuli iz srpskih konzulata na jugu bili su apsolutno protivni četničkoj akciji. U maju 1904. godine bila je poslata od odbora iz Beograda prva četa vojvode Anđelka Aleksića, koja se sukobila sa turskom vojskom i sva izginula. To je izazvalo buru u Beogradu. Beogradska štampa, inspirisana iz službenih krugova, napala je najoštrije Gođevca i drugove mu, što šalju ljude na klanicu. Ali već krajem iste godine četnički pokret je uzeo tolikog maha, da su se oduševili njime i Beograd i cijela zemlja. Ideja Gođevca i drugova trijumfovala je. Za nepunu godinu dana četničke akcije dobilo se više, nego kroz duge godine propagande. Borba za Makedoniju bila je borba za prevlast ili pretežni uticaj nad pravoslavnim stanovništvom u Solunskom, Bitoljskom i južnom dijelu Kosovskog vilajeta Osmanskog carstva. Za dešavanja u Osmanskoj Makedoniji su prvenstveno bile zainteresovane Bugarska, Grčka i Srbija, ali su takođe bile zainteresovane i Rumunija i velike sile. Svoju kulminaciju i oružani oblik ova borba dostiže početkom XX vijeka jer je upravo u tom periodu došlo do kulminacije procesa oblikovanja nacionalnog identiteta stanovništva Balkana, slabljenja Osmanskog carstva i njegovog potiskivanja sa Balkana. Borba za Makedoniju se prvo odvijala na crkvenom polju, a zatim na političkom i na kraju vojnom. Borba oko teritorija Osmanskog carstva u širem obimu je obuhvatala i Jedrenski vilajet, sjeverni dio Kosovskog vilajeta, Skadarski vilajet i Janjinski vilajet za koje su se takođe interesovale različite od sukobljenih strana. Još 1878. godine došlo je do ustanka Srba u kumanovskoj kazi (srezu). Ovaj ustanak, kao i nešto kasnije Brsjačka buna, nastali iz oslobodilačkih težnji srpskog naroda i želje za ujedinjenjem sa maticom Srbijom, prethodili su srpskoj četničkoj akciji. Zbog ovakvog stanja u Bugarskoj, Grčkoj i Srbiji je došlo do pojave tzv. makedonskog pitanja. Sve tri države su željele da riješe ovo pitanje u svoju korist i navodile su brojne razloge. Bugarska je svoje pretenzije zasnivala na Sanstefanskom miru, Grčka na istorijskoj pripadnosti Antičke Makedonije helenističkoj kulturi, a Srbija na srpskoj srednjovjekovnoj tradiciji, srpskim zadužbinama, jezičkoj srodnosti i raširenosti krsne slave — tipično srpskog obilježja.
- Na današnji dan, 21. septembra 1938. godine Vlada Čehoslovačke prihvatila je britansko-francuski plan o prepuštanju Sudetske oblasti nacističkoj Njemačkoj.
Sudeti je naziv za pogranične oblasti u nekadašnjoj Čehoslovačkoj (danas u Češkoj), na njenoj granici ka današnjoj Austriji, Njemačkoj i Poljskoj). U Sudetima je živjelo većinom njemačko stanovništvo – tzv. Sudetski Njemci. Prvobitno je termin Sudeti označavao samo dio ove oblasti – oblast u planinama Krkonoše i Jeseniki – ka Poljskoj. Osnivanjem Čehoslovačke, brojna njemačka, odnosno austrijska manjina, našla se u novoj državi, van matice. Oni su uglavnom bili koncentrisani u pograničnim oblastima Čehoslovačke, na njenoj granici ka ondašnjoj Austriji, Njemačkoj i Poljskoj i u tim oblastima su činili većinu. Zanimljivo je da su se na ovim prostorima, koji su inače još od X vijeka bili uvijek nesporni dio češke države odnosno zemalja češke krune, prvi Njemci doselili još u XIII vijeku i to na poziv čeških kraljeva. Dan-dva nakon osamostaljenja Čehoslovačke 1918. godine, 4 oblasti u kojima su živjeli Njemci – Njemačka Bohemija, Sudeti, Šumavska župa i Njemačka južna Moravska pokušale su da se otcijepe i pripoje Austriji. Čehoslovačka vlada je bez većih vojnih intervencija, povratila ova područja. Tokom ovih sukoba, koji su često bili isprovocirani i to od obije strane, ubijeno je nekoliko desetina građana, pretežno Njemaca. Ove žrtve su nacionalisti kasnije koristili za raspirivanje konflikta. Tadašnji Sudeti u sjevernoj Moravskoj i u Češkoj Šleziji zauzimali su površinu od oko 6 543 km2 na kojoj je živjelo oko 650 000 stanovnika, a centar je bio u gradu Opavi. Prema uzoru Alpske zemlje/alpski Njemci, Njemci u Češkim zemaljama počeli su da sebe nazivaju sudetski Njemci, a Češke zemlje su počeli da zovu Sudetske zemlje. Naziv Sudeti, koji je u međuvremenu dobio i političku konotaciju koju su njemački nacisti, uz podršku dijela njemačkog stanovništva koje je živjelo u Sudetima, zloupotrijebili za razbijanje predratne Čehoslovačke. Poslije Minhenskog sporazuma (1938. godine), kao Sudetenland se označavaju sva područja koje je ondašnja Čehoslovačka morala da preda Hitlerovoj Njemačkoj. Poslije poraza nacističke Njemačke područje Sudeta ponovo je vraćeno Čehoslovačkoj, a ogromna većina njemačkog stanovništva je protjerana iz Čehoslovačke. Tom prilikom, poginulo je na hiljade njemačkih civila.
