- Na današnji dan, 23. aprila 1815. godine, u Takovu, na Cvijeti, srpske starješine odlučile su da podignu Drugi srpski ustanak.
Turci su ponovo zaposjeli Srbiju poslije sloma Prvog srpskog ustanka 1813. godine, a Srbi su se tada nalazili u teškom položaju. Samovolja koju su sprovodili Turci bila je neizdrživa. Drugi srpski ustanak počeo je spontano. Lokalne srpske starješine počele su da ubijaju Turke koji su skupljali porez. Na crkveni praznik Cvijeti u Takovu su se okupile srpske starješine. Zamolili su Miloša Obrenovića da bude vođa ustanka, što je on uz kolebanje prihvatio. Porta je požurila da silom uguši ustanak, ali je Miloš i vojnički i diplomatskim akcijama uspio da nadvlada aspiracije Osmanskog carstva. Tome je doprinijela i Rusija, koja je poslije sloma Napoleona bila u mogućnosti da izvrši pritisak na Portu.
Turci su pristali na primirje i obećali Srbiji samoupravu, u kojoj je Miloš postepeno izborio položaj autonomnog naslednog knjaza. Drugi srpski ustanak, u stvari, predstavlja drugu fazu Srpske revolucije. Drugi srpski ustanak doveo je do srpske autonomije u okviru Osmanskog carstva i uspostavljanja Kneževine Srbije, koja je imala svoju skupštinu, Ustav i vladarsku dinastiju. Oružane borbe u Drugom srpskom ustanku trajale su oko četiri mjeseca. Drugi srpski ustanak je od početka bio uperen protiv legalne vlasti, koju je predstavljao Sulejman-paša. Porta je na ustanike poslala dvije vojske sa područja Carstva i jednu iz Beogradskog pašaluka. Ustanici su opsjeli Čačak i držali ga pod opsadom narednih četrdesetak dana. Miloš Obrenović je opsadu Čačka ostavio svom bratu Jovanu Obrenoviću, Miliću Drinčiću i Jovanu Dobraču, a sa svojom vojskom je krenuo na sjever i sukobio se sa Turcima kod Paleža (Obrenovac) te odnio pobjedu, zarobivši uz to i dva topa. Poslije bitke na Paležu ustanici su uspostavili vezu sa emigracijom u Austriji. U Srbiju su se od vojvoda vratili Petar Nikolajević Moler, Pavle Cukić, Stojan Čupić, Sima Katić i Sima Nenadović. Iz Paleža Obrenović je krenuo ka Valjevu koje je pod opsadom držao Pavle Cukić i zajedno su ga osvojili. Obrenović, Cukić i Nenadović nastavili su ka Čačku.
Turci su napali ustanike na Ljubiću, ali su ih oni odbili, prešli Zapadnu Moravu i podigli šančeve na obali. Poslije ovog poraza Porta upućuje kaznene vojne jedinice iz Niša i Bosne prema južnoj i zapadnoj granici Srbije, gdje su se koncentrisale ustaničke snage. Bosanska vojska je pretrpjela poraz na Dublju, a vojska iz Niša na Ljubiću. Oružani sukobi sa turskom vojskom nijesu imali onaj intenzitet i one razmjere kao u Prvom ustanku. Dosta je uticala i situacija na ruskom frontu i Napoleonov poraz. Postojala je mogućnost ruske intervencije na osnovu osme tačke Bukureškog ugovora, pa je Porta započela pregovore sa Srbima. Došlo je do pregovora i zaključivanja usmenog dogovora Marašli Ali-paše i Miloša oktobra 1815. godine. Tako je prekinuta oružana borba mada to nije prekinulo ustaničke borbe za ostvarenje ciljeva postavljenih 1804. godine i 1815. godine.
Počeli su dugotrajni diplomatski pregovori uz pomoć Rusije. Turska je sporazum shvatila kao konačni prekid borbe i ustanka, ali za Miloša Obrenovića i ustanike sporazum je predstavljao osnov za dalje proširenje povlastica i polaznu tačku u daljoj borbi za ostvarivanje konačnih ciljeva ustanka – rušenje turske feudalne vladavine i uspostavljanje sopstvene srpske vlasti i države.
- Na današnji dan, 23. aprila 1728. godine u katastrofalnom požaru uništen je veliki dio Kopenhagena.
Kopenhagen je glavni i najveći grad Danske. Prostire se na površini od 526 km2. U samom gradu živi oko 542 hiljade stanovnika, a na širem području oko 1,2 miliona. Kopenhagen je političko, privredno i kulturno središte Danske. Poslednjih decenija, sa jačanjem saradnje sa Švedskom, Kopenhagen je zajedno sa švedskim Malmeom postao središte velike Oresund regije sa oko 3,8 miliona stanovnika. Ovo je jedna od najrazvijenijih oblasti u Evropskoj uniji. Kopenhagen je već godinama jedan od gradova sa najkvalitetnijim životom. Istovremeno, to je jedan od najskupljih gradova na svijetu. Geografski položaj Kopenhagena je izrazito povoljan. Kopenhagen se nalazi na najužem moreuzu Oresund, koji odvaja Baltičko i Sjeverno more. Na taj način Kopenhagen se nalazi na sponi srednje i sjeverne Evrope (Skandinavije). Najbliži veći grad Kopenhagenu je švedski Malme, preko moreuza, 40 km istočno, spojen novim Oresund mostom-tunelom. More je i danas glavni činilac razvoja grada (privreda, gradski predio sa mnogobrojnim kanalima i marinama). Klima u Kopenhagenu je umjereno kontinentalna sa uticajem Atlantika i Golfske struje. Stoga grad odlikuje blaga klima. Područje grada bilo je naseljeno još u doba praistorije. Današnje naselje je oko 1000. godine osnovao Sven Rašljobradi. 1167. godine uz dotadašnje ribarsko i lučko naselje izgrađen je zamak, na mjestu današnjeg dvorca Kristijanborg, pa ono dobija crte grada. Grad ubrzo postaje važna luka, što očuvalo u imenu grada (u prevodu Luka trgovaca). Stoga se 1167. godine smatra godinom osnivanja Kopenhagena. Poveljom episkopa Jakoba Erlandsena iz 1254. godine Kopenhagen i zvanično postaje grad. Međutim, Kopenhagen postaje prijestonica Danske tek u XV vijeku, umjesto dotadašnje prijestonice Roskildea. Od vremena premještanja prijestonice u Kopenhagen grad utvrđuje položaj stožera danske krune, ali i danske privrede i kulture. 1658–59. godine grad se uspješno odupro napadu Šveđana. Međutim, mnogo veći udarac gradu zadala je kuga 1711. godine, kada je broj pređašnjeg stanovništva (oko 65 hiljada) sveden na trećinu. U dvije bitke, 1801. i 1807. godine, Dansko-norveška flota je doživela veliki poraz u bici kod Kopenhagena od strane britanske. U isto vrijeme grad je veoma stradao, a poginulo je i mnogo građana. I pored toga, sledećih decenija XIX vijeka grad i cijela država bilježe nagli razvoj, pa se gradsko stanovništvo brzo uvećavalo. Tokom Drugog svjetskog rata Kopenhagen je bio okupiran kao i ostatak države. I pored okupacije, Kopenhagen i Danska su mnogo manje stradali nego mnoge druge okupirane oblasti. Poslije rata brzo je tekla obnova i osavremenjavanje grada. Od 1961. godine je otvorena prva pješačka ulica na svijetu, Stroget, i od tada se radi na brzom razvijanju pješačkih zona. Poslednjih par decenija Kopenhagen se uvijek uključuje među najbolje svjetske gradove za život na svijetu bez obzira na visoke troškove života. U XVII vijeku Kopenhagen je bio jedan od najvećih gradova Evrope, ali je kasnije potisnut. Tokom druge polovine XIX vijeka i prve polovine XX vijeka grad je brzo rastao, povećavši broj stanovnika nekoliko puta. Poslije Drugog svjetskog rata broj stanovnika je sporo rastao, a kasnije i stagnirao. U to vrijeme počela su rasti predgrađa Kopenhagena. Stanovništvo Kopenhagena je do prije par decenija bilo gotovo isključivo etnički dansko. Međutim, brojni useljenici iz stranih zemlja izmijenili su sastav stanovništva. Tako danas u Kopenhagenu preko 21% čini stanovništvo rođeno u inostranstvu. Kopenhagen ima dobro očuvano staro gradsko jezgro sa prepoznatljivim „skandinavskim duhom“ (jednostavne fasade u živim bojama, kanali, gotske crkve i sl.). Grad posjeduje i jednu od najvećih pješačkih zona, koja je istovremeno i najstarija na svijetu, pa je ponos grada. Okrugli toranj predstavlja jednu od glavnih turističkih znamenitosti Kopenhagena. Ona se nalazi u samom središtu grada.
