- Na današnji dan, 27. avgusta 1866. godine na skupštini 16 studentskih, đačkih i pjevačkih društava iz Vojvodine i Srbije i istaknutih političkih i javnih radnika iz gotovo svih jugoslovenskih zemalja u Novom Sadu je osnovana Ujedinjena omladina srpska.
Organizacija – stvorena radi prosvjetnog, kulturnog i naučnog uzdizanja srpskog naroda – djelovala je u Srbiji i Crnoj Gori i u jugoslovenskim krajevima pod vlašću Austrije i Turske, a zabranjena je 1872. godine. Krajem XVIII i početkom XIX vijeka Srbi iz Austrije premjestili su središte svog kulturnog i političkog djelovanja najprije iz Beča u Peštu, a zatim iz Pešte u Novi Sad. Zbog pojačane cenzure, koja je posebno došla do izražaja poslije 1807. godine, oni su svoje kulturno i političko središte potražili dalje od centara moći, na prostoru na kojem su imali etničku većinu. Jedno vrijeme uporedo su se razvijala dva kulturno-politička središta srpskog naroda u Monarhiji: budimpeštansko i novosadsko. Sa više od 20.000 stanovnika, stotinama dućana, jakim zanatstvom, razvijenom žitnom trgovinom i rječnim saobraćajem, koji ga je na sjeveru povezivao s Peštom i Bečom, a na jugu s Beogradom i Srbijom, Novi Sad je imao vrlo povoljne uslove da se razvije i učvrsti kao trajan kulturno-politički centar Srba u Monarhiji. U prvoj polovini XIX vijeka Novi Sad je imao gimnaziju, dvije štamparije, posebne knjižare, čitaonicu, streljačku družinu i diletantske pozorišne trupe. Još u vrijeme revolucije 1848. godine pokrenuto je pitanje preseljenja Matice srpske iz Budimpešte u Novi Sad, ali je do preseljenja došlo tek 1864. godine. U to vrijeme Srbi su željeli da steknu i poseban srpski univerzitet. Te ideje, postepeno su sazrijevale i uobličavale se u čitavom obrazovanom dijelu srpskog društva tokom više decenija. Ujedinjena omladina srpska predstavlja je politički pokret osnovan radi njegovanja svijesti o slavnoj prošlosti, utvrđivanja bratske zajednice, razvitka čovječanskih vrlina, svekoliki napredak Srba itd. a parola je bila „Srpstvo sve i svuda“. Osim toga korišćene su krilatice: „Prosvetom ka slobodi“ i „Sve na osnovu istine, a s pomoću nauke“. Ova organizacija je bila izrazito slovenofilska. Prva skupština Ujedinjene omladine srpske, samom svojom pojavom, ali i svojim programom i ciljevima, naišla je u vladajućim krugovima Beča i Budimpešte na veliko podozrenje i uznemirenje Njen predstavnik na etnografskoj izložbi i sveslovenskom sastanku u Moskvi maja 1867. godine bio je njen sekretar Vladan Đorđević. Ujedinjena omladina srpska je u svojim redovima okupljala znamenite Srbe toga doba kao što su: Vladimir Jovanović, Jevrem Grujić, Svetozar Miletić, Nikola Pašić, knjaz Nikola, Marko Miljanov, Mašo Vrbica, Lazar Tomanović, Valtazar Bogišić. Na samom početku austrijska vlast je shvatila da Ujedinjena omladina ima dalekosežniji cilj od širenja narodne prosvjete i da se, bez svake sumnje, može zaključiti da joj je namjera da ostvari ideju ujedinjenja svih zemalja srpske nacionalnosti u jednu veliku srpsku državu. Opasna sama po sebi, Ujedinjena omladina srpska, po viđenju Beča i Budimpešte, predstavljala je potencijalnu opasnost i zato što je mogla da preraste u širi pokret austrijskih Slovena. Da se to ne bi desilo, da na njenim skupštinama ne bi učestvovali Hrvati, Česi i Rusi, vlast je preduzimala mnoge preventivne mjere. Kad je rad ove organizacije bio zabranjen u Kneževini Srbiji i Austrougarskoj, sjedište Omladine je postalo Cetinje u Knjaževini Crnoj Gori, a njihove ideje su bile propagirane u „Glasu Crnogorca“ i „Pančevcu“. 1871. godine formirana je na inicijativu knjaza Nikole „Družina za oslobođenje i ujedinjenje srpsko“ na Cetinju.
- Na današnji dan, 27. avgusta 1388. godine u bici kod Bileće bosanska vojska pod komandom Vlatka Vukovića je porazila osmanlijsku vojsku.
Vojvoda bosanski Vlatko Vuković, čuveni vojskovođa kralja Tvrtka, učesnik u Kosovskom boju. Prvi put pominje se Vlatko Vuković, i to već kao vojvoda, u kraljevskoj povelji Tvrtkovoj aprila 1378. godine. Očevidno je, da je on i prije toga bio čovjek od velikog značaja, jer se za svjedoke kraljevskih povelja ne uzima bilo koji čovjek. Od 1378. godine podaci o Vlatku bivaju sve češći. On je u Dubrovniku u jesen 1378. godine dobio izvjesne dozvole za izvoz soli i ulja iako su u republici, zbog tadašnjeg mletačko-đenovljanskog ratovanja, u koje su i Dubrovčani bili uvučeni, nije rado pristajalo na izvoz potreba određenih za ishranu naroda i stoke. Kad je umro mađarski kralj Lajoš Veliki kralj Tvrtko je znao, da će u Mađarskoj nastati zapleti oko prijestola, jer kralj nije imao muških naslednika. Kako je Dubrovnik u to vrijeme bio pod vrhovnom vlašću Mađara, Tvrtko je uputio tamo jedno svoje poslanstvo, da razvide kako idu stvari i kakve su sve vijesti na dnevnom redu. To poslanstvo, vrlo povjerljivo, sačinjavala su samo dva lica, od kojih jedno bješe vojvoda Vlatko. Kad se Tvrtko odlučio da iskoristi mađarske nerede i otpočne aktivnu politiku u Dalmaciji i Hrvatskoj, on se ponovo oslonio na vojvodu Vlatka. Tvrtkovu akciju u Dalmaciji omela je jedna opasna provala Turaka na njegovu državu. Avgusta 1388. godine bjehu krenuli Turci s većom vojskom, u kojoj se nalazilo i nekoliko prinčeva, put Raške i Bosne. Kralj hitno pozva vojvodu Vlatka iz Dalmacije i povjeri mu vođstvo svoje vojske. Turska vojska je pošla u pljačkaški pohod predvođena pašom Lala Šahinom. Komandant srpske vojske je bio vojvoda Vlatko Vuković koji je zajedno sa Radičem Sankovićem dočekao sa oko 7 000 boraca tursku vojsku koja je bila mnogobrojnija. U bici kod Bileće Turci su potpuno razbijeni i jedva se spasao paša Lala Šahin sa nešto ljudstva. Kada su Turci krenuli ka Kosovu 1389. godine, kralj Tvrtko kao saveznik Lazarev i kao čovjek koji je jasno vidio opasnost od turske najezde odlučio je da odmah pošalje pomoć. Vođa vojske bosanske postade, pobjednik kod Bileće, vojvoda Vlatko. Vojvoda Vlatko obavijestio je svog kralja da je pobjeda na srpskoj, hrišćanskoj strani. Pogibija Muratova i povlačenje Turaka sa Kosova činili su se bosanskom vojvodi kao dovoljan kriterijum da čitav ishod borbe ne shvati kao poraz srpskog oružja. Po okončanju Kosovskog boja vratio se u Bosnu donijevši sa sobom vijest o srpskoj pobjedi, na osnovu čega je Tvrtko slao izvještaje o velikoj hrišćanskoj pobjedi u čiju su slavu zvonila crkvena zvona na katedrali Notr Dam u Parizu. Grob vojvode Vlatka Vukovića, srpskog velmože i gospodara Huma nalazi se u Boljunima kod Stoca u istočnoj Hercegovini. Na njegovom grobu postoji ćirilični natpis na srpskom jeziku: ”Ase leži dobri junak i čoek Vlatko Vuković”.
