Mitropolit Amfilohije služio parastos žrtvama NATO agresije

Povodom 21. godišnjice NATO agresije na Saveznu Republiku Jugoslaviju, Njegovo visokopreosveštenstvo Arhiepiskop cetinjski Mitropolit crnogorsko-primorski g. Amfilohije služio je danas, 24. marta, u Cetinjskom manastiru parastos postradalima u NATO bombaradovanju.

Napadi na Jugoslaviju počeli su 24. marta 1999. godine nešto prije 20 časova na osnovu naređenja tadašnjeg generalnog sekretara NATO-a Havijera Solane, a jugoslovenska vlada iste noći proglasila je ratno stanje.

Iako tačan broj postradalih još uvijek nije utvrđen, procjenjuje se da je za 78 dana koliko je trajalo bombardovanje ubijeno blizu 3.000 ljudi, među kojima je 79 djece. Tokom agre­si­je Ali­jan­se u Cr­noj Go­ri je stra­da­lo 10 oso­ba.

Prva žrtva NATO agresije bio je devetnaestogodišnji vojnik Saša Stajić iz Beograda. Poginuo je na današnji dan prilikom bombardovanja kasarne u Danilovgradu, gdje je služio redovni vojni rok.

7. apri­la bom­bar­do­va­na je far­ma u Pod­go­ri­ci, ka­da su stra­da­la tri rad­ni­ka za­po­sle­na na njoj. Mu­ri­no je bom­bar­do­va­no 30. aprila i tada je stra­da­lo šest civila, među kojima i troje djece: tri­na­e­sto­go­di­šnji Mi­ro­slav Kne­že­vić (1985), tri­na­e­sto­go­di­šnja Oli­ve­ra Mak­si­mo­vić (1986) i de­se­to­go­di­šnja Ju­li­ja Bru­dar (1989). U na­pa­du su stra­da­li i Vu­kić Vu­le­tić (1953), Mil­ka Ko­ča­no­vić (1930) i Ma­noj­lo Ko­ma­ti­na (1927). U napadu su povrijeđeni Željko Belanović, Svetlana Zečević, Tina Milović, Mirko Šoškić, Danilo Jokić, Vasko Čejović, Slobodan Mirosavljević i Slavko Mirković.

NATO agresija na SRJ počela je pod izgovorom “spriječavanja humanitarne katastrofe” Albanaca na Kosovu i Metohiji, mimo saglasnosti Savjeta bezbjednosti UN, suprotno dokumentu o evropskoj bezbjednosti iz Helsinkija koji su njegove članice potpisale, čak i ustavima pojedinih država članica. Agresijom na suverenu zemlju NATO je pogazio Povelju UN, ali i sopstveni osnivački akt kojim je pola vijeka ranije definisan kao odbrambeni savez.

Tokom agresije korišćena su ubojna sredstva zabranjena međunarodnim konvencijama, uključujući kasetne bombe i granate punjene osiromašenim uranijumom. Samo na Srbiju NATO je bacio šest tona uranijuma, koliko bi bilo dovoljno za konstrukciju 170 replika nuklearne bombe kakva je bačena na Hirošimu.  NATO je bombardovao pretežno civilne ciljeve: stambena naselja, mostove, bolnice, škole i obdaništa, hotele, ambasade, rafinerije i fabrike, izbjegličke kolone, putnička vozova i autobuse, televizijske stanice i releje, elektroenergetske objekte… počinivši ratne zločine i izazvavši humanitarnu katastrofu ogromnih razmjera.