Njegovo visokopreosveštenstvo Mitropolit crnogorsko-primorski g. Joanikije služio je danas, 8. jula, na praznik Svete prepodobnomučenice Fevronije, Svetu arhijerejsku liturgiju u manastiru Podlastva, uz sasluženje sveštenstva i sveštenomonaštva i molitveno učešće vjernog naroda, a nakon toga i pomen Đorđu Mihailoviću (1928-2023), dugogodišnjem čuvaru srpskog vojničkog groblja Zejtinlik u Solunu.
Na malom vhodu Visokopreosvećeni Mitropolit Joanikije u čin igumana je rukoproizveo protosinđela Justina (Mrenovića):
„Na ovaj današnji sveti dan, kada smo se sabrali ovdje u svetu obitelj Presvete Vladičice naše Bogorodice, ispuni se vrijeme da dobiješ ovo visoko unapređenje u svetoj službi koju si primio i koju si česno, pošteno i revnosno do sada vršio. Igmanska dužnost je jedna od najtežih, ali i najuzvišenijih službi u Crkvi Božijoj jer je svaki iguman, ili igumanija, prizvan da sabira bratstvo, da pravi opštežiće, da formira monašku zajednicu i da je sa ljubavlju i svakom žrtvom ličnom rukovodi ka Carstvu nebeskom.“
Ova velika dužnost podrazumijeva i da iguman sabira vjerujući narod, jer, kako je kazao Vladika, naš narod je vezan za svoje svetinje odavnina, tako je sačuvao pravoslavnu vjeru, svoje pamćenje i svoju dušu. Zbog toga treba imati otvoreno srce prema vjerujućem narodu, ali i mnogo strpljenja i za one koji nijesu vjerujući , kako bi ih priveli i ogrijali ljubavlju Božijom, poučio je Mitropolit, podsjetivši na iskustvo da su mnogi nevjerujući ljudi, poslije takvog pristupa postali pravi hrišćani.
„Dakle, velika dužnost koja ide u više pravaca, a zapravo samo u jednom, da sve, i bratiju i vjerujući narod, privodi Hristu Bogu i vodi ka Carstvu nebeskom. Neka bude na radost, neka bude i kao nagrada za tvoje dosadašnje vjerno služenje Crkvi Božijoj, ali i kao veliki podstrek za tvoju buduću sveštenu i uzvišenu službu. Amin, Bože daj i na mnoga i blaga ljeta!“
Zablagodariviši na ukazanoj časti i blagoslovu, otac Justin je kazao da je dužnost igumana visoka dužnost u Crkvi i da sa sobom donosi ljubav i poštovanje u narodu, ali poziv na veći krst:
„Naše su snage slabe i male, ako je šta i dobro učinjeno u ovoj svetoj obitelji, učinjeno je po vašem svetim molitvama i vašim blagoslovom, a ono što nije dobro i što treba popraviti to je od moje nedostojnosti i grešnosti.“
Prisjetio se i Mitropolitove očinske ljubavi i brige za ovu svetu obitelj i riječi kada je postavljen da služi u ovoj svetinji: da se služba Božija vrši redovno, da brine o matuški igumaniji Doroteji, koja se 30 godina u ovoj svetinji podvizavala, kao i da sabira vjerne Grbljane čija je ovo svetinja, a sve ostalo dodaće se blagoslovom Božijim.
„Tako se i naša mala bratija trudi da ispuni te vaše blagoslove, ali se zato i preporučujemo vašim svetim molitvama da kao što ste i dosad brinuli, da i odsad brinete o nama i da nas podržavate svojim svetim molitvama“, zaključio je iguman Justin.
Radost današnjeg sabranja se umnožila i dodijelom visokog priznanja kojim Mitropolija crnogorsko-primorska odlukuje mnogodijetne porodice.
„Nama je čast i radost da danas odlikujemo zlatnim likom Svetog Petra Drugog Lovćenskog Tajnovidca Dražena i Nikoletu Ljubatović, koji su rodili i odgajaju, hvala Bogu, sedmoro djece. Neka bude sa srećom i na mnoga i blaga ljeta“, kazao je Vladika Joanikije.
Mitropolit Joanikije: Đorđe Mihailović na svome srcu ispisao sva stradanja srpskog naroda
Po završetku Svete liturgije, Mitropolit crnogorsko-primorski g. Joanikije je služio pomen Đorđu Mihailoviću, koji je preko 60 godina, čuvao srpsko pravoslavno vojničko groblje na Zejtinliku i Hram Svetog velikomučenika Georgija Pobjedonosca, koji je podigao kralj Aleksandar Karađorđević za vječni spomen solunskim junacima.
Visokopreosvećeni Mitropolit Joanikije je kazao da je za naš srpski pravoslavni rod odlazak iz ovoga života Đorđa Mihailovića Grbljanina veliki gubitak, ali isto tako i veliki dobitak:
„Đorđe se upisao u istoriju. On je učesnik na neki način solunske epopeje i albanske golgote. Iako je rođen poslije Prvog svjetskog rata na jedan čudesan način postao je njegov učesnik. Čuvajući vojničko srpsko groblje i Crkvu Svetoga Đorđa, on je na svome srcu ispisao sva stradanja srpskog naroda, naročito srpske vojske sa albanske golgote, ali i slavu junaka oslobodioca naše otadžbine i ujedinitelja našeg velikog otačastva Kraljevine Srba Hrvata i Slovenaca“, besjedio je Vladika i podsjetio da je on naročito bio ponosan na svoje Grbljane, na svoje pretke, na svoga oca Đura i đeda Sava.
Dalje je kazao da je Đorđe Mihailović znao istoriju svakoga imena upisanog ćiriličnim slovima na Zejtinliku, odnosno znao je te ljude iako ih nije vidio jer je toliko poštovao njihovu žrtvu i trudio se da sazna i zapamti sve što se moglo saznati, naročito stihove srpskih pjesnika posvećenih albanskoj golgoti, Plavoj grobnici, Solunskom frontu i solunskim junacima.
„Njegov divni nezemaljski osmijeh je ukazivao na slavu i veličinu i neprolaznu vrijednost žrtve junaka Solunskoga fronta. Neka ga Gospod pribroji sa solunskim borcima i oslobodiocima naše otadžbine, jer je zaista to i zaslužio za svojih 60 i više godina svete uzvišene službe na srpskom vojničkom groblju kao čuvar Crkve Svetoga Đorđa, dočekujući i otvarajući i sveti hram. A otvarajući više vrata svoga srca svakom Srbinu, ali i svakom ko je došao na to sveto groblje da se upozna sa našom stradalnom istorijom. Vječna mu slava i neka njegovo nasleđe ostane i u njegovoj porodici Mihailović i kod svih Grbljana. I zaista ako iko može da se ponosi što je rodio takvoga junaka, takvu veličinu i takvu interesantnu ličnost, to je srpski Grbalj“, poručio je Mitropolit crnogorsko-primorski g. Joanikije.
U ime Grbljana, porodice Mihailović, sabranima se obratio Đorđev srodnik gospodin Luka koji je podsjetio na život poslednjeg čuvara srpskog vojničkog groblja Zejtinlik u Solunu iz grbaljske porodice Mihailović, koja preko jednog vijeka u tri generacije žrtvujući sebe, čitav svoj život posvetila poginulim borcima u Velikom ratu 1914-1918.
„Ta velika, sveta dužnost rađena je revnosno i sa ljubavlju prema poginulim borcima i njihovim velikim djelima, koja su iza njih ostala, i ljubavlju prema Bogu bez koje ne bi bilo ni groblja ni ratnika. Opraštajući se od đeda Đorđa, čuvara svetoga groblja na Zejtinliku i čuvara naše svete istine, opraštamo se takođe i od vojnika i ratnika koji se upokojio u 96. godine života 2. jula ove godine u Solunu i od prekjuče počiva pored oca i Đura i đeda Sava, koji je kao dobrovoljac i solunski ratnik sakupljao kosti srpskih mučenika i bio njihov prvi čuvar.“
Podsjetio je da se Đorđe preko 60 godina brinuo o grobovima srpskih junaka i mučenika te da je dobrim djelom tog vremena bio prepušten sebi:
„Pomalo zaboravljen i on i groblje u određenom vremenu od matice, nijednog trenutka nije klonuo duhom već istinski hrišćanski nastavio sveto djelo svojih predaka. Dragi poštovaoci djela Sava, Đura i Đorđa i prijatelji porodice Mihailović, svima vama koji ste došli danas na Svetu arhijerejsku liturgiju i parastos, porodica duguje veliku zahvalnost, a tebe dragi đede neka je pokoj duši i vječnaja pamjat!“
Vesna Dević
Foto: Željko Drašković
