Velika duhovna radost milošću Božijom dogodila se u manastiru Svetoga Save kod Kanbere u četvrtak 30. decembra 2021. g. kada naša Sveta Srpska Pravoslavna Crkva molitveno proslavlja uspomenu na svetog Proroka Danila, sveta tri mladića i svete prepodobnomučenike đakona Avakuma i Igumana Pajsija kada je Njegovo Preosveštenstvo Episkop Mitropolije australijsko-novozelandske Gospodin Siluan postrizao u rasoforni monaški čin dosadašnju iskušenicu pri manastiru Svetoga Save – Nikolinu Peuraću, dodelivši joj monaško ime Gavrila po uzoru na nebeskog Arhangela Gavrila, kao i iskušenicu Angelinu iz manastira Vavedenja Presvete Bogorodice iz sestrinske Ruske Pravoslavne Crkve koja je dobila monaško ime Evgenija.
Sam čin monašenja izvršio je Episkop Siluan nakon čitanja Časova, a u nastavku je služena Sveta Arhijerejska Liturgija kojom je načalstvovao Episkop Siluan uz sasluženje sveštenika sidnejskog namesništva protojerej-stavrofor Jakova Jovića i protonamesnika Branka Vasilića, Nemanje Mrđenovića i Veselina Svorcana, uz prisluženje brojnih ipođakona i čtečeva, kao i molitvenog prisustva oca Gorana Ćećeza, Igumanije Ane i sestara manastira Vavedenja Presvete Bogorodice Ruske Pravoslavne Crkve koje su svojim anđelskim glasovima odgovarali na Svetoj Liturgiji.
Na ovom molitvenom i duhovnom skupu okupio se veliki broj vernika Srpske i Ruske Pravoslavne Crkve i na taj način još jednom se projavilo jedinstvo pravoslavnih naroda na Petom kontinentu, te možemo reći da je ovaj sveti čin izvršen na opštu radost Pravoslavne Crkve na Južnoj Hemisferi.
Nakon pročitanog Jevanđelja Episkop Siluan je besedio na jevanđelsku temu uz osvrt na žitije ovih svetitelja i mučenika koji su proslavljeni. U veoma nadahnutoj besedi Episkop se obratio najpre novopostriženim monahinjama rečima pouke i ohrabrenja da istraju na putu koji nije lak ali je spasonosan, te se zahvalio Bogu što je naša Crkva iznedrila nove vojnike Hristove i istakao važnost monaštva za jednu Eparhiju, kao i Crkvu uopšte, jer monasi su neumorni molitvenici pred Gospodom i duhovni stražari, sa željom da se monaštvo u našoj Crkvi i na ovim geografski najudaljenijim prostorima od Matice obnovi i umnoži.
Gospod svoje verne priziva rečima: „Hodite k meni svi koji se trudite i natovareni ste, i ja ću vas odmoriti. Uzmite jaram moj na sebe, i naučite se od mene, jer sam ja krotak i smiren srcem, i naći ćete pokoj dušama svojim“ (Mt. 11, 28-29). Upravo sledeći ovim rečima Hristovim, kroz krotost i smirenje srca, čeznu monasi, koji se po služenju Bogu, upoređuju sa anđelima, jer kao što anđeli neprestano slave Boga na nebesima, istu tu slavu Bogu monasi uznose sa zemlje. Zato se monaški čin i naziva angelskim.
Nakon Svete Liturgije u manastirskoj sali poslužena je trpeza ljubavi gde su u manastirskom miru nastavljeni Bogougodni duhovni razgovori na veliko oduševljenje vernog naroda.
