Praznik Sv. velikomučenika Mine – Mratindan i Sv. kralja Stafana Dečanskoga, molitveno je proslavljen u podgoričkom hramu.
Svetim evharistijskim sabranjem načalstvovao je protojerej Jovan Radović uz sasluženje protojereja-stavrofora Gojka Perovića, arhijerejskog namjesnika podgoričko-kolašinskog, protojereja-stavrofora Milete Kljajevića, dok je molitveno učestvovao protojerej Mirčeta Šljivančanin starešina crkve. Na liturgijske vozglase odgovarali su pojci ovog drevnog hrama, kojima je rukovodio đakon Luka Pavićević.
Poučnom besjedom sabranima u hramu Gospodnjem obratio se načalstvujući sveštenoslužitelj, prota Jovan Radović:
,,Veliki je praznik danas na KiM, Svetoga kralja Stefana Dečanskoga koji čuva Kosovo i Metohiju.
U njegovom žitiju ima zapisan događaj kada su Bugari tokom Prvog svjetskog rata napali Srbiju i odlučili da se osvete Svetome kralju zbog bitke na Velbuždu 1330. g. kada je Svetac porazio bugarskog cara Šišmana i povratio ugled i čast svoje sestre Nede (koju je muž otjerao sa sinom Stefanom). Godine 1915. Bugari protjeraše kaluđere u peštere, a mošti Svetoga kralja uzmu i pođu kolskim konjima ka Dečanima (na 2km od manastira). Međutim, kola sa moštima Svetoga kralja se nisu dala pomijeriti s mjesta; u tom dojuri konjica austrougarska i naredi da se mošti vrate u manastir.
Vjera pravoslavna govori, da kada imamo najmanje nade, imamo najveći razlog da se nadamo, jer nam tada Bog priskače u pomoć.
Otac kralja Stefana Dečanskoga, Milutin, veliki ktitor, podlegao je prevarnim riječima tašte svoje Irine, carice vizantijske koja je željela da Simonidin sin Konstantin dođe na presto – te je tako okrenula oca protiv sina, koji ga je protjerao u Carigrad, gdje je Stefan proveo 8 godina. Milutin, budući žestok i surov, što se pokazalo kroz istoriju, oprostio je sinu Stefanu međutim, ovaj nanovo oklevetan kod oca, dovede do toga da otac naredi te mu oduzeše vid kod Crkve Sv. Nikole, koji mu se potom javio nakon 8 godine i povratio mu vid.
Poslije mnogih i burnuh stradanja, napadnut sa svih strana – Stefan je uspio da podigne najljepšu zadužbinu srpskoga roda, Visoke Dečane.
Još jedan događaj ćemo spomenuti iz njegovog žitija. Kada je turska vlast osvojila KiM i odlučila da pretvori manastir u džamiju, doveli su svog vjerskog vođu koji je počeo da klanja na ulazu u Dečane. U tom momentu je zagrimio grom, koji je pogodio ornament lava koji je pao i usmrtio muslimanskog vjerskog vođu; odjednom ogromna kiša pade i Bistrica sve Turke protjera iz porte manastira.
Mnogo je svjedočanstava o zaštitničkom odnosu Svetog kralja Stefana Dečanskoga od Turaka, Austrougara, Bugara, Arnauta, NATO pakta i svih savremenih zločinaca.
Neka je slava i hvala Svetom kralju kome se i mi danas poklanjamo“, poručio je prota JOvan u podgoričkom hramu.
Potom su svi oni koji su se pripremali pristupili Svetoj čaši u Svetoj tajni pričešća.
Zatim su sveštenoslužitelji pristupili i blagosiljali slavske kolače svima onima koji Svetog Stefana Dečanskoga proslavljaju kao svoju krsnu slavu.
Elza Bibić
Foto/Video: Darko Radunović
