Knjiga „Pop Radovan Novović – svjedok i sluga Boga živoga“, autora publiciste i novinara Radosava Raja Vojinovića, a u zajedničkom izdanju MCP i Eparhija mileševske i budimljansko-nikšićke, ugledala je svjetlost dana. U Jutarnjem programu Radio „Svetigore“ imali smo zadovoljstvo da sa autorom prelistamo prvi primjerak knjige i porazgovaramo o krstonosnom i veoma inspirativnom životnom putu prenćanskog paroha Novovića.
„Pop Radovan Novović je znamenita ličnost pljevaljskog kraja, tačnije nekadašnje prenćanske opštine. To je kanjon Tare na razmeđu opština: Mojkovac, Pljevlja i Bijelo Polje. On je bio tamo paroh čitav svoj sveštenički radni vijek, i to u vrijeme čudesno po mnogo čemu. To su krajevi oslobođeni tek 1912. godine, u kojima je crkvena organizacija bila gotovo zamrla. Došao je iz jednog hajdučkog miljea i vremena u parohiju gdje za čitavo vrijeme njegove svešteničke službe nije bilo hrama, osim ostataka manastira Dovolje, gdje je povremeno obitavalo malo monaško bratstvo, a ponekad se to svodilo samo na jednog čovjeka, u narodu koji se tek oslobodio od osmanskog iga, koji je tek počeo poslije više vjekova nanovo da se opismenjava. Dakle u tim nimalo lakim uslovima on je bio sveštenik i ostao je upamćen kao veliki duhovnik toga kraja i tog naroda. Jedna od najpopularnijih crkvenih ličnosti crkvene istorije 20. vijeka. Ostale su stotine i stotine priča, anegdota o njemu, a neke od njih kao da su izvađene iz svetiteljskih Žitija. U svakom slučaju jedna čudesna i neponovljiva ličnost i značajan duhovnik“, započinje priču o popu Radovanu Novoviću autor knjige.
U vrijeme komunizma je ismijavan, proglašavan nastranim, kažnjavan, zatvaran, ponižavan. Koliko god je breme bilo teško, on ga je trpeljivo nosio i istrajavao na svom svešteničkom putu, braneći Crkvu i njeno učenje. I baš kao takav trpeljivi junak je i ostao upamćen u narodu.
„To su ljudi koji su u takvim vremenima prosto spona, koji obezbjeđuju taj kontinuitet identitetski. Spona u diskontinuitetu crkvenog života kad praktično Crkva je bila potpuno izopštena iz društva. On je tvrdo vjerovao da će komunizam da propadne kao uređenje. Govorio je da mora da propadne jer je bezbožan. I svi su mu se smijali zbog toga. Pred kraj njegovog života je već nastupilo potpuno bogotstupništvo, a on čak nije htio da se sahrani u groblju jer kako je govorio: neću brale da ležim s đavolima u groblju. Uzrečica mu je bila brale“.
Iako ne pamti popa Radovana, Vojinović kaže da je odrastao uz priče o njemu. Pored toga, poseban podstrek i blagoslov da se pozabavi prikupljanjem građe za ovu knjigu i otrgne od zaborava lik i djelo popa Radovana Novovića, dobio je još poodavno od blaženopočivšeg Mitropolita Amfilohija, koji je kao mlad jeromonah posjećivao popa Radovana, čuvši za njega u Parizu dok je bio predavač na Institutu Svetog Sergija.
„Sad kad se ta knjiga pojavila nekako mi je lakše na duši, jer eto i to što nijesam ispunio to poslušanje koje mi je Mitropolit Amfilohije dao eto sad sam ga ispunio. A ispunio sam ga zahvaljujući Mitropolitu Joanikiju jer on kad se Mitropolit Amfilohije upokojio, kad je počeo da administrira Mitropolijom, on mi kaže: Radža, ti bi mogao da napišeš knjigu o popu Radovanu. Tada sam znao da to moram da uradim“.
Iza ove, zaista po mnogo čemu posebne i dragocjene knjige, stoji trogodišnji predan rad njenog autora. U predgovoru ovom izdanju akademik Slavenko Terzić je napisao:
„Rajo Vojinović je izvanredno osjetio i razumio vrijeme u kojem je pop Radovan Novović djelovao, a posebno njegovu apostolsko – pustinjačku ličnost. Ako malo ili gotovo ništa ne znamo o njegovim viševjekovnim prethodnicima koji su služili u brojnim svetinjama blagodareći Raju Vojinoviću imamo u rukama životopis velikog duhovnog služitelja našega kraja u 20. vijeku.“
Po riječima Vojinovića prva promocija ovog djela biće u Sabornom hramu Hristovog Vaskrsenja, ako Bog da, na Lazarevu subotu.
Kompletan razgovor sa Rajom Vojinovićem donosimo u prilogu koji je pred vama.
