Njegovo preosveštenstvo Vladika Pajsije služio je danas, na praznik Svetoga Save, Svetu arhijerejsku liturgiju u Cetinjskom manastiru.
Po blagoslovu Njegovog visokopreosveštenstva Mitropolita Joanikija, a na predlog igumana manastira Kostrikovača, oca Mihaila, Vladika Pajsije rukopoložio je monaha Ahilija u čin đakona.
Besjedom po Jevanđelju vjernima se obratio rektor Cetinjske bogoslovije, protojerej Blagoje Rajković. Otac Blagoje je na početku citirao apostola Pavla „takav nam prvosveštenik trebaše: svet, nezlobiv, čist, odvojen od grešnika i viši od nebesa“, pojašnjavajući da te riječi govore o samome Hristu i da se ovo začalo obično čita kada se proslavljaju veliki jerarsi Crkve pravoslavne koji su bili živa Hristova ikona.
Govoreći o današnjem prazniku rektor Cetinjske bogoslovije istakao je da ove godine proslavljamo 850 godina od rođenja ovog slavnog svetitelja i da „smo preuzeli predanje da proslavljamo Svetoga Savu još od prvih godina poslije njegovoga blaženog upokojenja u dan poslije Odanija praznika Bogojavljenja kako bismo mogli njemu prinijeti potpunu službu bez službe ovoga praznika kako bismo na taj način mogli što veličanstvenije da opevamo i proslavimo sva njegova dela koja je učinio dok je hodio među nama u ovome svetu. Sveti Sava od rođenja, pa do upokojenja svog bio je živo hodeće Jevanđelje, onaj koji je sledovao stopama Hristovim.“
Otac Blagoje je naveo da je Sveti Sava, kao mladi princ, ostavio ovozemaljska blaga i počasti i odazvao se Hristovom pozivo : “Hajde za mnom“ i da je cijeloga života hodio Hristovim stopama, podvizavao se, na Svetu Goru pozvao i svog ostarjelog oca i postao mu, iako njegov najmlađi sin po tijelu, duhovni otac.
„Sveti Sava i Sveti Simeon su tamo podigli manastir Hilandar. U svemu što je Sveti Sava činio ogledao se Promisao Božji, njega je vodila blagodat Duha Svetog i on je kako je i apostol Pavle govorio da mi hrišćani imamo um Hristov, on se tim umom Hristovim rukovodio i prilikom osnivanja toga svetoga manastira, ali i kroz čitavo svoje služenje ovdje na zemlji. Ta njegova dalekovidost videla se naročito u vekovima posle njega, u vekovima turskoga ropstva kada je Hilandar bio glavno pribežište i utočište svih ljudi iz naših krajeva koji su hteli da se uče bogoslovskoj nauci i uopšte knjizi. Dva puta je Sveti Sava napuštao spokoj Svete Gore kada je njegovo otačastvo to od njega zahtevalo. Prvi put je njegovo otačastvo bilo ugroženo dinastičkim sukobima između njegove braće Stefana i Vukana i tada je on na poziv svoga brata Stefana došao u manastir Studenicu i sa sobom doneo mošti njihovoga oca, Svetog Simona Mirotočivoga. Drugi put kada je Sveti Sava napustio Svetu Goru bilo je kada je njegovo otačastvo bilo duhovno ugroženo, jer u tim vremenima posle Četvrtog krstaškog rata kada su zapadni vitezovi koji su na sebi nosili znamenje krsta Hristovog, ali je to bilo jedino od hrišćanstva što su imali ne u sebi nego na sebi, kada su oni srušili slavni grad Carigrad i proterali pravoslavnoga Patrijarha iz toga grada , kada je čitavo Vizantijsko carstvo bilo razoreno i kada su na čitavom Balkanskom poluostrvu postojale mnoge latinske držvice-u tim smutnim vremenima i Savin brat Stefan se okrenuo u jednom trenutku rimslkome papi i od njega tražio i dobio kraljevsku krunu 1217. godine.“ besjedio je rektor Cetinjske bogoslovije.
Protojerej Blagoje Rajković podsjetio je da je Sveti Sava 1219. godine sa Svete Gore pošao u Nikeju i tamo primio arhijerejsku hirotoniju, postao prvi Arhiepiskop srpski da bi nas tako približio drugim pravoslavnim narodima. On je naveo da je Sveti Sava znao da se naš narod ne može ukorijeniti u vjeri Hristovoj slušajući bogosluženja i propovijedi na stranom jeziku, te je zato smireno prihvatio ovo poslušanje.
„Sveti Sava je nama ostavio i proputio put kojim treba da hodimo. Uvek treba toga da se sećamo i da radosno proslavljamo ovaj njegov praznik. Uvek, kada smo u iskušenjima i kao pojedinci i kao zajednica treba da se setimo Svetoga oca našega Save i da se rukovodimo njegovom logikom, a ta njegova logika nije logika ovoga sveta, već nebeska logika. On se rukovodio umom Hristovim i zbog toga je njegovo delo živo i oživotvoravajuće. Sveti Sava je za nas učitelj, nastavnik i prvoprestolnik puta koji vodi u život koji je sam Hristos Bog naš i ako hodimo svetosavskim putem nećemo nikada zastraniti.“ zaključio je protojerej Blagoje Rajčević.
Vladika Pajsije obratio se po otpustu pozdravnom besjedom čestitajući današnji praznik, poželivši đakonu Ahiliju da mu Bog da da mnoge godine služi na način koji je Bogu ugodan i da u dobrom zdravlju živi u ljubavi sa svojom bratijom i svim narodom Božijim.
Lana Ostojić
