U četvrtak 25. februara 2021. uoči praznika Svetog Simeona Mirotočivog, Sveta arhijerejska liturgija je služena u manastiru Voljavac, povodom ktitorske slave manastira.
Svetu arhijerejsku liturgiju služio je Njegovo preosveštenstvo Episkop budimljansko-nikšićki i administrator Mitropolije crnogorsko-primorske g. Jaonikije uz sasluženje sveštenstva i sveštenomonaštva Mitropolije i Eparhije.
Sabranima se riječima arhipastirske besjede obratio Preosvećeni Episkop Joanikije, rekavši da je Sveti Stefan Nemanja, ne samo kao ktitor, nego i u svemu drugome, svijetli uzor svakom čovjeku bez obzira na status i društveni položaj.
„Šta bismo posebno istakli iz njegovog života, da li njegovo ktitorstvo? Svakako da, jer je on s obzirom na vrijeme u kom je živio i s obzirom na stanje u kom se nalazio srpski narod, sigurno, najveći ktitor do dana današnjeg“, kazao je Vladika, dodajući da je mnogo lakše bilo kralju Milutinu da sagradi 40 velikih i lijepih crkava, nego Svetom Stefanu Nemanji Studenicu, Đurđeve Stupove i Svetog Nikolu u topličkom kraju, gdje je podigao i manastir Presvete Bogorodice i mnoge druge svetinje.
„Manastir Voljavac pored Bijelog Polja se, nažalost, rijetko pominjao. Za to postoji i razlog, jer je davno postradao i nije bio toliko poznat u svoje vrijeme kao Nemanjini Đurđevi Stupovi u Rasu ili Sveti Nikola u topličkom kraju. Manja crkva, ali, po svoj prilici, jedna od prvih njegovih zadužbina“, naveo je Vladika.
Istakao je da nije samo ktitorstvo, uključujući i manastir Hilandar, koji je podizao sa najmlađim sinom Svetim Savom, za vrijeme njegovog boravka na Svetoj Gori, potrebno istaći nego i trud Svetog Stefana Nemanje oko utvrđivanja države i njenog proširenja.
„Ali ne na štetu drugih naroda, nego takvog proširenja koje je bilo ujedno i objedinjavanje srpskih zemalja. Za njega se kaže da je obnovio svoju propalu djedovinu. Srpski narod ima dar da stvara, ali, nažalost ima tu sklonost da razara i da se dijeli, što je naša osobina od davnina. Nadamo se da će osobina i sposobnost stvaranja da preovlada, jer je kod Nemanje ona preovladala“.
„Objedinio je dvije srpske zemlje. Nije mogao i treću kao što je Bodin to uradio, koji je ujedinio Duklju, Rašku i Bosnu, stare srpske zemlje. Ali, Bodinova država nije dugo trajala, a Nemanjina država, objedinjena od Raške i Zete, je potrajala i napredovala, uključila se među priznate i veoma ugledne države Evrope tog vremena“, podsjetio je Njegovo preosveštenstvo.
Nemanja je korjen, jer je njegovo djelo, naglasio je Vladika Joanikije, bilo temelj, posle koga su potomci samo napredovali.
„Temelj je orjentir, iz temelja sve počinje i mi sada, kada vidimo neku od naših crkava kako izgledaju njeni temelji, možemo da sagledamo kako je izgledala nekada u svoj svojoj slavi. Nemanjina državotvorna djelatnost je veličanstvena, jer je projavio mudrost i sposobnost da utemelji jednu moćnu državu. Ne pripada to svakome, ne pripada ni velikim ljudima u svakom vijeku, nego tek rijetkima“, ocijenio je Episkop budimljansko-nikšićki, ukazavši na druge vrline Svetog Stefana Nemanje, kao što su hrabrost i mudrost u vojevanju za oslobođenje svog otačastva.
„Danas je posebno važno pomenuti – Nemanja je pravi uzor oca, jer je rodio sinove, vaspitao ih i od njih napravio velike ljude. Dvojica Svetitelja, Stefan Prvovjenčani, Sveti Sava i Vukan, koji takođe ima velike zasluge i čije potomstvo je podiglo mnogo zadužbina odavde, pa do Podgorice. Vukanovi sinovi su se ugledali na svog đeda, Svetog Stefana Nemanju, dakle, od Davidovice do manastira Morače, a i dalje, većina starih zadužbina pripada Vukanovom potomstvu, samim tim i Nemanjinom“, besjedio je Vladika Joanikije.
Ukazao je na to da se Sveti Stefan Nemanja i Sveti Sava u našim crkvama zajedno slikaju, jer su oni, naglasio je Episkop Joanikije, kao jedan.
„Zasluge Svetog Simeona najbolje se vide u liku Svetog Save i u njegovom djelu, a, opet, zasluge Svetog Save nemoguće je zamisliti bez njegovog oca Svetog Nemanje. Šta, dakle, posebno istaći kod ovog Božjeg ugodnika, kod ovog čovjeka koji je svijetli primjer kroz vjekove cijelom našem srpskom rodu? Istakli smo, prije svega, njegovu vjeru, njegov čvrst i nepokolebljiv karakter, njegovu jaku volju, jer vjera ne može da da pravog, istinskog ploda gdje nema i jake volje, a on je imao i jedno i drugo, jaku, duboku i silnu vjeru i veliko pokajanje“, poručio je Preosvećeni vladika Joanikije, zaključivši:
„Njegova plamena vjera i velika molitvenost su porodile veliko djelo, veličanstveno i nedostižno. Ponosimo se time što se kaže da je Nemanja starim porijeklom, preko svojih djedova, iz Zete. Po svemu tome se vidi da je Božji promisao podigao ovog čovjeka i dao mu sposobnost da objedini svoj narod i većinu srpskih zemalja tog doba. To djelo blagoslovi Bog te uznapredova država Nemanjića i rodi takve plodove s kojima se i danas ponosimo“.
Ktitorska slava manastira Voljavac proslavljena je blagosiljanjem i lomljenjem slavskog kolača.
Izvro: Eparhija budimljansko-nikšićka
