U Srpskoj pravoslavnoj crkvi, Parohiji Svete Trojice Zapadno-evropske eparhije u Roterdamu, na Nedjelju o mitaru i fariseju, u nedjelju 21. februara sabrao se neobično veliki broj ljudi.
Svetu liturgiju služila su dva sveštenika, jerej Goran Kovačević i jerej Boris Topić, uz sasluženje đakona Dejana Radoševića i Nebojše Mastilovića.
Učesnici blagodarstvenog sabora mogli su da posle riječi Božje iz Jevanđelja, čuju i duhom osnaženu propovijed oca Gorana. Pogodila je u potpunosti unutrašnji odraz naših života ovih dana – kako iz neposrednog, fizičkog okruženja, tako i iz onog crkvenog, za nas toliko značajnog duhovnog.
U Holandiji se naime ovih dana na kratko probudila nada da je pravda, oličena u nezavisnom sudstvu, jača od samovolje vlastodršca. Na tužbu grupe građana jedan sudija oborio je policijski čas, u januaru neustavno zaveden, mjeru koja bi navodno trebalo da smanji širenje nekog virusa (kao da su sami ljudi virusi, pa ih treba zatvarati i kad nisu bolesni). Kontra-mjerom Vlade, međutim, ova validna presuda i njene posledice tako reći istog dana su obesnaženi. Iluzija je kratko trajala, piše naš brat Mihailo Hadži Cenić koji nam šalje ovu vijest i besjedu iz Holandije,
Otac Goran Kovačević nadovezao se u nedelju na liturgijsko začalo u svijetlu ovih događaja. On je ovu slikovitu državnu klackalicu upotrebio kao primjer nepostojanosti našeg shvatanja dobra i zla, sreće i nesreće. Da bi zatim prešao na vječito pitanje: kada to konačno saznajemo krajnji ishod, celishodnost događaja iz naših života? U svijetlu ovoga, propovjednik pominje i medijski odziv prilikom izbora našeg novog Patrijarha.
Odslušajmo u cjelini ove reči za koje vjerujemo da su „pelcer“ protiv agresivne površnosti medija i naše vječite sklonosti da zamijenimo važno sporednim, piše Hadži Cenić.
