Treći dan Božića, kada proslavljamo Svetog prvomučenika i arhiđakona Stefana, molitveno je proslavljen u podgoričkom Hramu Svetog Đorđa.
Svetim evharistijskim sabranjem načalstvovao je protojerej-stavrofor Mileta Kljajević uz sasluženje protojereja Mirčete Šljivančanina starešine crkve i protojereja Jovana Radovića, dok je molitveno učestvovao protojerej-stavrofor Gojko Perović, arhijerejski namjesnik podgoričko-kolašinski.
Za pjevnicom na liturgijske vozglase odgovarali su pojci Crkve Svetog Đorđa, predvođeni đakonom, Lukom Pavićevićem.
Nakon pročitanog jevanđelskog začala slovom pouke sabranima u hramu Gospodnjem, obratio se načalstvujući sveštenoslužitelj, prota Kljajević:
,,Hristos se rodi!
Prvi hrišćanski mučenik bio je Sv. arhiđakon Stefan koji je mučenički skončao kamenovanjem.
Šta je učinio da bude tako strahovito mučen?
Još u ranoj Crkvi među sedam časnih i mudrih ljudi izabran je bio i naš današnji slavljenik koji je određen da bude prvi đakon, arhiđakon.
Za dužnost sedmorica đakona su imala ne samo da rukuju zajedničkom imovinom – nego da propovijedaju nauku Božiju, krštavaju, i nose Svete tajne onima koji ne mogu da dođu na molitvu.
Arhiđakon Stefan odlikovao se velikim usrđem u službi; tješio je i krijepio je rječima, savjetom i molitvom sve koji stradaju. Bio je neobičan propovijednik, a njegovoj mudrosti niko nije mogao protivurječiti. Osvajao je slušaoce, privodeći ih Hristovoj vjeri.
Svo vreme protivnici su mu zavidjeli što ga narod sa ljubavlju sluša, pa su u zlobi svojoj potkupili nekoliko lažnih svjedoka, koji će ga oklevetati, da je hulio na Mojsija i samoga Boga.
Tako zaista, pobuniše lakovjerni narod koji ga uhvati i odvede na sud. Ali, blagodat Božija koja je uvijek ispunjavala dušu Stefanovu, tada je naročito ozarila njegovo lice, da je mnogima ono izgledalo kao anđelsko.
U punom oduševljenju od neobičnog nebeskog viđenja, uzviknuo je: Evo, vidim nebesa otvorena i Sina Božijega koji sedi sa desne strane Oca!
Među goniteljima je bio i tada neznabožni Savle, budući Apostol Pavle; a iz daljine je Stefanovo kamenovanje posmatrala Vladičica naša, Presveta Djeva Marija sa Apostolom Jovanom, koja se molila Gospodu da ukrijepi u trpljenju Stefana i primi dušu njegovu u ruke Svoje. To se zbivalo u 34. godini od Rođenja Hristova, 27. decembra po starom kalendaru.
Od tada naša Crkva mu kliče: Ti si vrata mučenika, slava pravednika, i pohvala Apostola, stojeći pred zemaljskim sudom vidio si otvorena nebesa i Sina Božija, zato je lice tvoje zasijalo kao u Anđela, – a za one koji te kamenovaše molio si se usrdno, da im Gospod ne upiše ovo djelo u grijeh!
Tako te i mi danas molimo, da za one koji te iz ljubavi slave i prizivaju izmoliš očišćenje od grijehova i veliku milost za duše njihove!
Hristos se rodi!“, besjedio je protojerej-stavrofor Mileta Kljajević u podgoričkom hramu.
Potom su svi oni koji su se pripremali, pristupili Svetoj čaši u Svetoj tajni pričešća.
Zatim su sveštenoslužitelji pristupili blagosiljanju i lomljenju slavskih kolača današnjim svečarima.
Zajedničarenje sveštenoslužitelja i parohijana nastavljeno je u Svetogeorijevskom domu uz praznično posluženje.
Elza Bibić
Foto: Darko Radunović
